Biir Cocugun Hikayesi..

imagesbiircocugunhikayesi5ad1b5d775459
Bilmiyordu bu kadar erken gideceğini
Kimsenin bilmediği o karanlık mabede
Olurken elinde bir oyuncak araba
Kalbindeyse umutalarını bıraktı ve gitti
Savaştan once golgesi geliyor her kareye
Bir bir sonduruyor ocakları ama
Bilmiyorlar ki cocuklar anlamaz savaştan
Ve cıkarlar sokağa binlerce umitle
Ve kaybolmaz asla ayak izleri
Silinmez hafızalardan sesleri
Bakın bakın bir alıcı kuş ucuyor
Ama dokunamıyor cesedine bu cocuğun
Biliyor umudu onu koruyor
Bir melek iniyor goğden yere
Ve gok ağlıyor boşalırcasına
Artık gorebiliyor savaşcılar
Neye sebep oldukalarını
Ve haykırıyor olmalılar kendilerine
Ama kucuk bir ten geri donmuyor
Ve bir gozyaşı kurumuş yanağında
Savaş cabuk olgunlandırmış olmalı ruhunu
Kim bilir neydi son dileği
Ulaşmamış olmalı tanrıya olumden once
Ve utanıyor olmalı muhtemelen azrail
Bu kadar kucuk bir canı aldığı icin
Ve guluyor olmalı savaşın kahramanı
En buyuk zafer bu olduğu icin
Ve ici urperiyor da olmalı
Bir zamanlar cocuk olduğu icin
Ve istemezdi yarım kalmayı hayattan
Ama kalbi olmamalı yoksa yaşamazdı
Ve nice silah sesleri işliyor ruhuma
Acaba kac cocuk daha diye
Ama biliyorum bitmeyecek bu savaş
Ve asla gulmeyecek ruhum bu acıdan
Kucuk bir cocuk gozlerimizin onunde
Can veriyor ama bizler birer makineyiz
Hissetmiyoruz ağlamıyoruz caresiziz
Kim bilir sıra kimde hangi cocukta
Duyuyor musunuz sesleri ağlıyorlar
Artık bitsin diye cocuklar

alıntıdır