Bilgisiz olduğu halde fetva verme

Muaviye (ra)'dan rivayet olunduğuna göre; peygamber (as) ümmetine yanıltıcı sözler söylemeyi yasaklamıştır (ebu davud)

Ebu Hureyre (ra)'dan rivayet edilen diğer bir hadiste ise Allah rasulu şöyle buyurur:
Bir kimseye ilimsiz olarak fetva verilirse, bu fetva ile amel etmenin günahı onu veren kimsenin üzerine olur

hadisi şerifte fetva verme ehliyetine sahip olmayan kimselerin verdikleri fetvalarla yapılan amellerin günahlarını, bu fetvaya uyarak amel eden cahillere değil bizzat bu fetvayı veren ehliyetsiz kişlere ait olduğunu anlıyoruz
bu bakımdan hadis fetva vermeye ehliyetsiz oldukları halde buna cüret eden kimseler hakkında çok büyük bir tehtidi beyan etmektedir


Efendimiz sav bir başka hadisinde ''sizin fetvaya en cüretliniz ateşe atılmaya en cüretkar olanınızdır'' buyurmuşlar

Buna göre dini bir mesela hakkında kendisinden fetva talep edilen kimse, o mesela hakkında şer'i bir esasa dayanmayan ve bu hususta dini hükümlere layıkıyla vakıf olmadan asla cevap vermemelidir

Übey bin Ka'b'a bir kimse son derece kapalı bir mesele hakkında sual ettiği vakit kendisi ''bu meselenin cevabı sana hemen şimdi lazım mı?''diye sormuş hayır cevabını alınca da ''öyleyse sana lazım oluncaya kadar bana mühlet ver sana o zaman cevabını vereyim'' demiştir

Ehliyetsiz olduğu halde din hakında fetva veren bir kimse; din adına büyük bir iftirada bulunmuş, şer'i hükümlere karşı laubali davranmış olur
bu fetvayı alan kimse ise, aldığı fetvanın yanlışlığını bildiği halde yine de bu fetva ile amel edecek olrsa amelinden doğacak vebalin bir mislide kendine yazılır

her kim kendisine danışan din kardeşine bir işte gerçek olmadığını bildiği halde bir şeyi tavsiye ederse tavsiyede bulunduğu kardeşine ihanet etmiş olur
(ibni mace ve ebu davud)