Bir karamsar şiir...

Yıldızlar sonuk gokyuzunde bu gece,
Fırtınalar kopuyor
Gecenin urperten sessizliğinde,
Duşlerimi surukleyip goturuyor
Girdapta savrulan yaşamın izleriyle birlikte…

Ellerimi uzatıyorum,
Gecenin rengi
Siyaha boyuyor ellerimi!
Gozlerim şafağı kovalıyor
Ufkun belirsizliğinde yorgun…
Karanlık,
Daha da karanlıklaşıyor
Gecenin urperten sessizliğinde…

Gece duyarsız,
Fırtına ve olum girdabı acımasız,
Duşler ve yaşamın izleri,
Caresiz!
Şafağı kovalayan gozlerim yorgun,
Şafak,
Zehirli orumceğin ağında tutsak,
Sabah,
Belki cok uzaklarda,
Belki de cok yakın…

Gecenin en karanlık anı,
Sabaha en yakın olan zamanıdır…
Guneş,
Ha doğdu ha doğacak!
Kendi girdabında
Fırtına ile boğuşurken gece…
Geri donecek
Duşlerim,
Yaşamın izleri…
Ve yaşanmayan zaman…