Türkiye'nin en güncel forumlardan olan forumdas.com.tr'de forumda aktif ve katkısı olabilecek kişilerden gönüllü katkıda sağlayabilecek kişiler aranmaktadır.
1996 yılında hayatımıza yavaş yavaş girmeye başlayan sanal bebek, nam-ı öteki "Tamagotchi", çocukluğumuzda bir devir hayatımızın en kıymetli oyuncağı olmuştu. Küçük yaşımızda evladımız üzere sevip bakardık. Ne günlerdi ama!
1. Arkadaşlarımızdan birinde varsa katiyen bizde de olmalıydı. Bunun için harçlıklarımızı biriktirdiğimiz olurdu.
2. Birinci çıkanlarında 2 ya da 3 tuş vardı, ancak sonraları 5 tuşlu olup, özellikleri geliştirilmişti.
3. Sanal dünyayla bağlantı kurduğumuz bu oyuncak, bize bütün mutlulukların kapısını açıyor üzereydi.
4. Harikulade bir sahiplenme hissine sahip olmamıza sebep olurdu.
5. Seçtiğimiz hayvanımızla ortamızda kimsenin anlayamayacağı bir bağ oluşurdu.
Hepimiz onların ebeveynleri olurduk.
6. Güne büyük bir heyecanla başlar, birinci iş olarak bebeğimizi besler ya da altını temizlerdik.
7. Sanal bebeğimiz uykumuzdan da değerliydi, gece uyanır acıkmış ya da altını kirletmiş mi diye denetim ederdik.
8. Olağan her vakit başarılı olamazdık. Kimi vakit fazla yemek yedirmekten, kimi vakit açlıktan ölürdü sanal bebeklerimiz.
Ebeveyn olmak sıkıntı iş doğrusu
9. Hatta bir müddet baksın diye arkadaşımıza emanet ettiysek ve bebeğimiz öldüyse, o arkadaşımızla katiyetle aramız açılırdı.
10. Bebeğimize yeterli bakarsak her gün bir yaş büyürdü. Bu da arkadaş ortamında son derece havalı bir durumdu.
11. Küçük dünyamızda sistemimizi bebeğimize nazaran kurardık. Sorumluluk sahibi çocuklardık yani.
Kim bebeğinin hasta olmasını ister ki?
12. Okula götürmemiz elbette yasaktı. Onu ne kadar özlesek de, meskende olan birine emanet ederdik.
13. Emanet ettiğimiz annemiz ya da babamızsa, kimi vakit torun sevgileri meblağ, bir müddet bize geri vermektense kendileri oynamak isterlerdi.
14. Saatini ileri alarak daha çabuk büyümesini sağlayanlarımız vardı. Hayatında birinci kez hile yapmış olanlar desek daha hakikat olur.
15. Kendimiz de küçük olmamıza karşın onu büyütmeyi maksat edinir, küçük şeylerle memnun olmasını bilirdik.
