Bırak karanlıkların icine göm beni

Bırak karanlıkların icine göm beni Uzaklardasın biliyorum Acılarını kaynatırken isli kazanlarda, Hasretini kaç kez kundakladım geceye Kaç kez adını yazdım yüreğimdeki son kelepçeye Vuslatlarımı adamışken ömrüne, Sabahtan ezanında gözlerinle doğ Kırık pencereme Korkma gül yüzlüm Ayazlar vursa da gönül bahçemize, Bakışlarını yüreğime, Adını dilime mühürlemişken Sevdanı sökemezler ki dudaklarımdan Ve sen acılarıma gülümse yeter oysa; Avuçlarından bal niyetine içeyim zehirleri, Gözyaşın diye tozlu dudaklarımla emeyim nehirleri Yeminliyken gözlerin gülümsemeye, Bırak aksın mürekkebin satırlara Böylece bir aksın fakat, Susuz ciğerlerim mutluluğu icsin Zümrüd ü Anka'nın avuçlarından Dertlerime deva olsun diye gülüşlerini iciyorken Bırak karanlıkların icine göm beni Ne de olsa toprakta filizlenip Bir gün gözlerinin icine doğacağım Bir kere olsun ağlarsan bensiz, Ömrümün zulasına astığım kefenleri öpeceğim Bir gün benden önce göçersen Bu fani alemden in kanadından Usulca toprağındaki ciceklere düşecegim alinti