Bırakın Aydınlansın Gönlünüz

Açın gönül pencerenizi sonuna kadar Bırakın güneş ışıkları girsin içeriye Tozlar ayaklansın kalbinize yapışan, sonra uçuşsunlar havada
Çıkarın en dibe gömdüğünüz duyguları, işte köşede bir kutu var Bakın kıpırdanıyor Alın onu elinize, önce güzelce silin, açın kapağını şimdi Bırakın serbest kalsın o güzel duygularınız Artık kalbinizin uyanma vakti gelmedi mi?

Aa, bakın diğer köşede bir kutu daha Onu açmak kolay olmayacak gibi Yıllarca gem vurulmuş, dokunulmamış belli Şimdi anladınız değil mi neden zaman geçtikçe vicdanınızın sesini daha az duyar olduğunuzu Kim olsa kapalı kutular ardında sesini duyuramazdı Hatta havasızlıktan ölmüştür belki Peki şimdi ne yapmalı? Bir yolunu bulup vicdanı çıkarmalı o kutudan Bir ayak sesi… O da kim? Korkunç görünüyor uzaktan, ama sesi nasıl da etkiliyor sizi Vicdanınızın sesini duyar gibi oluyorsunuz bir an, ama bir gem daha vuruyorsunuz ona, vicdanınız “gitme diyor ama siz gidiyorsunuz yine o ayak izinden Çıkmayın kalbinizin hududundan, yoksa ziyana uğrayacaksınız…
Bir ses… Anahtar şakırtısı… Bakın kutunun anahtarı onun elinde “nasıl olur, ben ona bu anahtarı nasıl veririm? diye hayıflanmayın boş yere Siz ona sadece vicdanınızın anahtarını değil hayatınızı teslim ettiniz… Vicdanınız yardımsever olmanızı söylerken, o “hayır dedi, “bencil olmalısın Siz de bencil oldunuz Vicdanınız yoldan geçen minicik kediye elinizdeki simitten bir parça vermenizi söyledi, o ise bir tekme atmanızı… Sizin eliniz değil ayağınız gitti o zavallı kediye Vicdanınız her seferinde bağırdı seher vakitleri “kalk, kalk ey gafil Aç yüreğini namaza diye; o ise tatlılaştırdı size uykuyu, gözlerinize açılmayı değil kapanmayı emrettiniz Bir Cuma vakti geçerken caminin önünden, çalan telefonu meşgule aldıramadı vicdanınız Yine ona uyup açtınız telefonu ve uzaklaştınız caminin kapısından Eve geldiniz, en güzel yerde duran, kapağı bile açılmamış Kur’anı Kerim’e ilişti gözünüz Kalktınız, bari iki sayfa okuyayım dediniz Vicdanınız ayaklarınızı harekete geçirdi ama o, gözlerinizi saate çevirmişti çoktan Şimdi okumamalıydınız, kaçmaması gereken güzel bir dizi başlayacaktı Ne de olsa Kur’an kaçmıyordu ya, yarın da okuyabilirdiniz Hem nasıl olsa yarına çıkacağınıza dair senet de vardı elinizde !!!

Bir yandan ezan okunurken siz çoktan dalmıştınız müziğin ritmine O sesten değil vicdanınızın sesini ezanı bile duyamıyordunuz Eliniz kumandanın “sesi aç tuşuna basarken o, vicdanınızın “sesi kapat tuşuna basmıştı bile Aylar, yıllar geçti… Vicdanınız bağırmaya, siz onu susturmaya alışmıştınız artık Ve yine o, şeytan galip gelmeyi huy edinmişti kendine Vicdanınızı aldı, o kirli elleriyle bir kutuya kapattı çekinmeden Sizin “dur diyecek bir mecaliniz kalmadığı için ses çıkaramadınız bu duruma…

Şimdi ise uyanma vakti artık Alın anahtarı şeytanın elinden ve kovun onu gönül evinizden Bir gün, yalnızca bir gün geçirin vicdanınızla Bir yetimin başını okşayın, karnı aç birinin yüzünü güldürün ki sizin de yüzünüz güldürülsün Sokakta tekme atılmış, hırpalanmış minicik kediyi tedavi edin ki sizin de yüreğiniz tedavi olunsun Unutmayın, “siz yerlerdekilere merhamet etmezseniz, göktekiler de size merhamet etmez

Sonra gidin evinize ve ne zamandır elinizi bile sürmediğiniz Kur’anı Kerim’i okumaya başlayın Kapatın televizyonu bir süre, etrafınızın farkında olun Sular gürül gürül akarken, tabiat her güne capcanlı başlarken ve her yaratılmış Allah’ı zikrederken bu vurdumduymazlık niye?

Her sabah ezanla uyanıp kalbinizin o huzuru hissetmesine izin verin Açın gözlerinizi, kapatmayın Yarına çıkmaya senediniz yok! Göreceğiniz bunca güzellik varken şeytanın gözünüzü kapatmasına müsaade etmeyin Hayat vicdanınızla güzel; çünkü onu konuşturduğunuzda içinizdeki şeytan susuyor

Açın gönül pencerenizi sonuna kadar, bırakın gönlünüz aydınlansın…
Merve Nur Tambay

Linkleri sadece kayıtlı üyelerimiz görebilirForumTR üyesi olmak için tıklayınız