Bismillahirrahmanirrahim

Hz Resulü Ekrem savin hayatından bir kıssa

Bİr namaz
Selime üç aydır mescide gidemiyordu Ezan sesini duyduğunda, herzamankinden daha çok mescide gitme arzusu uyanıyordu onda Çok, ama çok özlemişti mescidi, orada kılınan o muazzam cemaat namazlarını Bebeğini dünyaya getireli üç ay olmuştu Onu yanına bırakıp gideceği kimsesi olmadığından, bu müddet zarfında mescidden ve cemaat namazından bütünüyle mahrum kalmıştı Kocası seyyar satıcıydı; hurma satardı, evinin geçimini sağlayabilmek için sabah erkenden evden çıkar, akşama değim Medine sokaklarını dolaşır dururdu Bu sebeple de ne ev işlerine yardımcı olabilecek vakti vardı; ne de bebeğe bakması için bir dadıya verecek parası Selime buna rağmen, hayatından memnundu Fakat yine de ezan sesi kulağına çalındığında bir garip hüzün çöküveriyordu yüreciğine resulullah'ın sav mescide hayat veren o sımsıcacık yumuşak sesini hatırlıyordu hemen Ezan sesini duyduğunda, tıpkı geçmiş günlerde olduğu gibi çabucak mescide gidip cemaate katılabilmeyi ne kadar da arzuluyordu Ne yazık ki bu arzı, üç aydır yüreğinde kalmıştı sadece

Üç ay önce doğum yapmıştı, Onun ilk çocuğuydu bu Yavruca hep ağlıyordu, rahatsızdı, susmak bilmiyordu bir türlü Bu yüzden Selime genellikle çok yorgun ve uykusuzdu Mescide gidip cemaate katılır ve Resulullah'ın sav ardında namaza duracak olursa bütün yorgunluğunu unutacağını, içinin mutlulukla dolup, yeniden neşesine kavuşacağını bilmiyor değildi Fakat bebeği kime bırakacaktı? Kimsesi yoktu ki

Hava kararmak üzereydi Tam o sırada ezanı Muhammedî sesi Medine semalarında çınladı: Allahu Ekber!

Selime'nin yüreğine o âşina hüzün bulutu çökmüştü yine Gözleri bebeğine takıldı, bakışlarını ondan ayırmaksızın bütün varlığıyla ezanı dinlemeye başladı Yavrucak uyuyordu, soluk alışları pek sakindi bugün Selime'nin tahammülü kalmamıştı artık, Resulullah'ın sav cemaatine katılmalıydı Aceleyle yerinden doğrulup abdest aldı, giyinip örtündükten sonra itinayla yavrusunu kucağına alıp evden çıktı Hızlı adımlarla mescide doğru yürümeye başladı Heyecanla etrafına bakındı; adımları âdetâ kendiliğinden mescide sürüklüyordu onu şimdi Tedirgindi, cemaate yetişebilecek miydi acaba? Mescidin kapısına vardığında rahat bir nefes aldı, namaz henüz başlamamıştı Cemaate yetişebilmenin verdiği coşkun bir mutlulukla mescide girdi Bu sırada kucağındaki yavrusuna takıldı gözleri, uyanmıştı; gözlerinin içi gülüyormuşcasına tatlı bakışlarıyla gülümsüyordu annesine Selime'nin sevincine diyecek yoktu, Keşke daha önce akıl edebilseydim bunu!diye söylendi kendi kendine, Boşuna sıkmışın kendimi demek ki Daha önce de çocuğumu yanıma alır, mescide gelebilir ve cemaatle namaz kılabilirdim pekâlâ Hem de Resulullah'ın arkasında Onun imametinde kılacağım bir rekat namaz bile büyük ganimettir bana! Onunla cemaat kılmak varken, evde tek başına nasıl kılabildim namazlarımı bunca süre?!

Birden müezzinin Namaz başlıyor, acele edin!diye bağırdığını duydu Çabucak kendini toparlayıp saflara doğru yürüdü, bir safta durup boş bir yer aramaya başlamıştı ki Resulullah'ın sav tekbir sesini duydu İftitah tekbiriydi bu, namaz başlamıştı

Selime, bebeğini yavaşça yere, mescid zeminine serilen yegane örtü olan hasırın üzerine bıraktı Çocuk sakindi İçinden, namaz bitinceye kadar onun böylece sakin durmasını ve üç aydır cemaat namazı kılamayan annesinin bunca özlemden sonra ilk namazını gönül huzuruyla kılmasına izin vermesini diledi Ardından, hemen hazırlanıp tekbir getirerek namaza durdu

Resulullah'ın sav gönüllere hayat veren, kalpleri huzurla dolduran sesi duyuluyordu şimdi Onun sesinden başka çıt yoktu mescidde Mescidin duvarları, dışarıdaki kuşlar, hatta gökyüzü bile onu duyabilmek için susmuştu âdetâ Selime, Resulullah'ın sav telâvet ettiği Hamd Suresi'ni dinliyordu bütün varlığıyla Bu sureyi Resulullah'ın sav ağzından duyabilmek, üç aydır nasib olmamıştı ona Allah Resulü, Hamd Suresi'nin âyetlerini sakince, tane tane okumadadaydı Selime'nin kalbi, tarifi imkansız bir coşkuyla garkolmuş, sınırsız bir huzura gömülmüştü

Namazın üçüncü rekatı bitmişti şimdi, Resulullah'ın sav takbir sesiyle herkes rükuya vardı: Subhâne rabbiy'el âzimî ve bihamdih

Allahu Ekber!

İşte tam bu sırada Tekbir sesinin hemen ardından ansızın yükselen bir bebek çığlığı, mescidin bütün sessizliğini bozuverdi

Selime'nin bebeğiydi bu! Dünya başına yıkılmıştı birden sanki Mescidin huzur veren sessizliği, onun bebeğinin çığlıklarıyla bozulmuştu işte! Pek utandı, ne yapabilirdi ki?! Namazını bozamazdı, bebeğin çığlıklarıysa dinmek bilmiyordu hiç! Selime, nemazın nasıl bittiğini anlayamadı; mahcubiyetten kıpkırmızı olmuştu yüzü Bebeğini mescide getirmek suretiyle namaz sırasında herkesin huzurunun kaçmasına sebeb olduğunu düşündükçe mahcubiyeti artıyor, çocuğunu mescide getirdiği için kendisini lanetliyordu Bütün dileği, namazını bir an önce bitirip çocuğunu alarak, mescitten hemen uzaklaşabilmekti

Allahu Ekber!

Herkes doğrulmuştu, Selime de doğruldu Çocuk halâ ağlıyordu

Namazın ikinci rekatı çok çabuk bitmişti Resulullah sav Hamd Suresi'nin ayetlerini aceleyle okumuş, rüku ve secdeyi de çabucak tamamlamıştı Namazın üçüncü rekatı da her gün alışılagelen süreden daha erken bitti

Selime'nin bebeği bermutad ağlamaktaydı Ne yapacağını bilemiyordu; aklı hep bebeğinin yanında olduğundan, Resulullah'ın sav o gün namazı çok erken bitirdiğini farkedemedi Selime, bebeğinin namaz kılanları rahatsız ettiği, mescidin huşu'sunu dağıttığı düşüncesiyle üzgün ve mahcup bir halde çocuğunu alıp çabucak mescitten çıkmayı tasarlarken ansızın Resulullah'ın sav gülümseyen çehresiyle karşılaştı! Resulullah sav Selime'nin bebeğinin yanına diz çökmüş, ona bakarak gülümsüyorlardı! Allah Resulü'nün mütebessim çehresini gören bebek hemen sakinleşivermişti, artık ağlamıyordu!

Mesciddeki cemaat, o gün namazın bir hayli erkne bitmesini şaşkınlıkla karşılamış, buna bir anlam verememişlerdi Resulullah'ın sav namaz biter bitmez kalkıp gittiğini görünce ise şaşkınlıkları bir kat daha arttı Resulü Ekrem sav çok geçmeden geri dönmüştü, hemen etrafına toplanıp bu davranışının hikmetini sordular Hz Peygamber, Duymadınız mı?buyurdular, Bir bebek ağlıyordu

Mescidde bulunanlar, o bebeğe yardımcı olabilmek için Resulullah'ın sav namazı erken bitirdiğini anladılar

Selime, mahcub değildi artık Bebeğini şefkatle kucaklarken seni gidi yaramazdiye mırıldandı, Öylesine ağlayıp şamata kopardın ki, Resulullah sav bizzat ilgilendi seninle Büyüdüğün zaman bu olayı hatırlatacak ve Resulullah'ın sav çocukları ne kadar sevdiğini anlatacağım sana