Abes vereceksin ara sıra… Manâsız vereceksin bazen… Uyurken yarın uyanacak mıyım kaygısı duymadan; kendini uykunun kollarına teslim edeceksin bir parça kuru ekmekle, bir tas suyla dünyanın zengini olmanın, mutluluğunu yaşacaksın Nefes alırken; ciğerlerini yırtarcasına alacaksın ama yaşadığının farkına varacaksın Abes vereceksin ara sıra… Yüreğin kan ağlasa da iri bir gülüş yakıştıracaksın ama yüzüne mutluluğu utandıracaksın İşini, evini, telefonunu bilgisayarını randevu defterini atıp bir pantolon bir ceket atacaksın kendini sokağa… Şöyle kır bayır dolaşıp, özgürce gücün tükenene değin arkana bakmadan koşacaksın… Daha Sonra usulca çimlere uzanıp, toprak ananın ninnisini işiteceksin huzurla Abes vereceksin ara sıra… Gözyaşı Dökmek istiyorsan gözyaşlarını akıtacaksın kim ne der kaygısı duymadan Bir dosta sarılırken; tüm yüreğinle kucaklayacaksın oysa sevgini hissettirebileceksin Seveceksen; gözü kara dalacaksın sevdaya sonu ne olur tasası duymadan Boş vereceksin bazen Yarın ne olacak kaygısı duymadan yaşayacaksın delicesine… Çünkü yaşamak bir sevdadır; her çağda yeni ad konan seçme parça