bu çok güzel ;

Mecnun Leyla’ya aşık olur Yanmaktadır garip, sevdasından ötürü Gel gör
ki Leyla’dan ayrı düşmüştür Mecnun çölün bir ucunda Leyla ise diğer ucunda
Leyla’nın hasretiyle düşünüp durmaktadır vuslatı Leyla’ya doğru yola
çıkmaya karar verir, etrafına bir bakınır, yolaklık arar kendine Bir
dişi deve görür kendi halinde Yeni yavrulamış, yavrusunu emzirmektedir
Dayanamaz gider yanına devenin, biner sırtına ve basar kamçıyı Deve kamçının
acısına dayanamaz, karşı da koyamaz İster istemez kalkar yerinden yola çıkarlar
Çıkarlar çıkmasına ya devenin aklında yavrusu, sırtında kamçı giderler
hızla Akşam olmuştur Mecnun Leyla’ya kavuşmayı öylesine şiddetle
arzulamaktadır ki biraz da aceleciliğinden belki de mola vermez hiç Gece olup da dinlenme
vakti geldiğinde Mecnun devenin sırtında uyuklamaya bile katlanır biran
önce kavuşabilmek için Leyla’sına Bir ağırlık, rehavet çöker Mecnun’a, hafiften
uyuklar
Sahibinin uyukladığını hisseden deve, yönünü tam ters istikamete,
yavrusuna doğru çevirir Mecnun’a fark ettirmeden Sabah olup da varış noktasına
geldiklerinde Mecnun uyanır ama iş işten geçmiştir; yola ilk çıktıkları
yerdedirler Deve bir köşede yine yavrusunu emzirmekle meşguldür, Mecnun
hala Leyla’ya kavuşamamıştır
Kızar köpürür sinirinden Mecnun deveye ve biraz da kendine O
sevdasından yana dursun alt tarafı bir devenin oyununa gelmiştir Hışımla
kalkar yerinden ve biner devenin sırtına Daha sert kamçılamaktadır
hayvancağızı Neyse Yine çıkarlar yola: Mecnunun aklında Leyla,
devenin aklında yavrusu
Akşam olup yine hava karardığında aynı olaylar tekerrür eder: Mecnun
devenin sırtında uyuklar, deve bunu hisseder, yönünü çevirir yavrusuna
Sabah başladıkları yere geri dönerler Mecnun haliyle tekrar sinirlenir, kızar
vs
Yola tekrar çıkarlar
Aynı olaylar üçüncü kez tekrarlandığının sabahında Mecnun hakikati biraz
kavrar ve deveye seslenir:
Anladım ey deve! Bende bu Leyla aşkı, sende bu yavru şefkati olduğu
müddetçe ne sen yavruna kavuşabilirsin doğru dürüst ne ben Leylam’a
kavuşabilirim doğru dürüst İyisi mi sen burada kal, ben çölü yalnız
geçeyim Belki daha geç varırım Leylam’a; daha güç Belki de vuslat hiç nasip
olmaz Ama olsun Hiç değilse sevdiğimin yolunda ölürüm ya
İşte ey kişi! Buradaki Mecnun sensin Leyla; kavuşmayı istediğin Allah
aşkıdır Üzerine bindiğin deve senin nefsindir; devenin yavrusu ise dünyevi
zevk ve arzulardır Eğer nefsine sahip olmazsan o seni dünyaya
meylettirir
Nefsine hadim değil, hakim olduğun müddetçe o sana hizmet edecektir
MESNEVİ’den