Bu Şehir

Bu Şehir bu büyük kasaba insana tuzak kuruyor bu büyük kasaba insanı uzak kılıyor bu şehir halkı insanı hayli yoruyor bu büyük kasaba insanı her zaman kandırıyor senin için yazılı her şiir bu bedenin olsa keşke bak bir ömrü verecem işte bu şehir halkı benim bir demir atmış ama gönlüm yosun tutmuş limanda kalmış toprağında servetim var anılarım çocukluğum ve geleceğim bağlamış elimi kolumu ne kadar uzağa gitsem de kopamadım ne değin yakınsam ona ben o kadar uzağım ondan her taraf tuzak her bir yer yalan tutulmamış ama hiçbir laf her zaman yalan dolan var bu kent insana kapan kuruyor bu büyük kasaba insanı uzaktan kılıyor bu şehir insanı hayli yoruyor bu kent insanı daima kandırıyor gel bu şehrin havası böyle kalsın aynalar yalancıdır bu şehrin dört bir yanında ayna var alımlıdır bir kandırır ancak anlamazsın verilen sözler unutulur ola ki yarına umut olur ama bu şehir halkı unutturur ara sıra hatırlatır ve ağlatır güldürür bir gün yaşarken bir gün öldürür bir türküdür bu duyduğun senin için dikenli gül ve yaşanacak bir gündür bu şehirde doğdum bu şehirde söndüm gel biz şehrin havasına hiç uymayalım birbirimize verdiğimiz sözlerin hepsini tutalım dahası şehirli türkü tutturup ortak seninle şehre inat dert üzerine dert koymayalım ayrılmayalım gönül bir bağlanmış ama sorma her güneşli gün ve her yıldızlı geceyi özler o da bizim gibi kardeşiz biz yarı, yağmuruyla ıslanan ağaç gibi kökünden alt kopmaz, özümdür o agnostik sözüm var and içilmiş bir günde dört mevsimmiş bu şehir benim ve bu şehir bizimmiş anla pes etmedik umutla yürüdük işte her gün benzer yolda bırakmam, terk etmem ben gitmem bu şehirden gel bu şehrin havası böyle kalsın, tuzakla dolmuş her yer yorulmuş bütün bedenler acep niçin? bırakmam, terk etmem ben gitmem bu şehirden