Call of Duty: Modern Warfare - İnceleme

Tarih 2008 yılının Şubat ayı… Dışarıda lapa lapa kar yağan bir akşam arkadaşlarımla birlikte sık sık CoD 2 oynadığımız internet kafeye akıllıca yola çıkıyoruz. Kafeye girip montları astıktan sonra bizi tanıyan kafe sahibi “size bir sürprizim var” diyerek hepimizi heyecanlandırıyor. Biz “bedava tost” naraları atarken kendisi Call of Duty 4’ü koyuyor önümüze. Oyunu başlatmamız ile bir arada hepimizin hayatı değişiyor.

Saatlerimizi, günlerimizi velev bayram tatillerimizi yutan Call of Duty 4: Çağdaş Warfare, ekibimizin ayrılmaz bir kesimi oluyor. Tıpkı internet kafede düzenlenen turnuvayı kazanıp birer laptop sahibi bile oluyoruz. Bu sayede 2009’da çıkan Asrî Warfare 2’yi kendi bilgisayarıma yükleyip oynama talihi buluyorum. Odama da Oyungezer’in 2009 Aralık sayısından çıkan koca Cpt. McTavish posterini yapıştırıp, kendimi efsanenin kollarına bırakıyorum.

Aradan geçen yılların akabinde geçmişe ne emektar bilgisayarım, ne eski klanım, ne de posterlerim kaldı. Ama yıllar sonra benim için manası büyük bir oyunun incelemesini yıllardır takip ettiğim bu platformda yazmak kaderin bir cilvesi olsa gerek.

Açıklandığı günden beri merakla beklediğim oyunun beta sürecinde de izlenimlerimi aktarma fırsatı bulmuştum. Ama bu metinde serinin seçtiği yeni yolu derinlemesine inceleyeceğiz. Gelin Asrî Warfare’in doğrularına ve yanlışlarına birlikte bakalım.


MW serisini Call of Duty’den farklı bir yanda tuttuğumu söylememe gerek yok diye düşünüyorum. Bu sebeple bu incelemenin içerisinde oyunu ilişkin olduğu Asrî Warfare serisi ile sık sık kıyaslayacağım.

Yeniden mi berbat Rus adamlar?

Birinci evvel serinin temelinde bölge alan ana hikayeden bahsetmek istiyorum. Bildiğiniz üzere Activision ve Infinity Ward, yeni oyunun tüm seriyi hafiften sıfırlayacağını aylar öncesinden belirtmişti. Yapımcı ekip inşa etmek istediği hikayenin tam ortasına –yine- oyun tarihinin en efsane sakallarından birine sahip Captain Price’ı yerleştirmiş. Temelinde efsanevi 1-4-1 ekibinin kuruluşunu anlatan hikaye, çağdaş yerkürenin korkutucu savaşlarını gözler önüne sermek için tasarlanmış.

Doğal bu türlü bir açıklama okuduğunuzda serinin nereden başlayacağını, hikayesini ve detaylarını merak ediyorsunuz. Infinity Ward’un yeni oyununun beni çok daha derin bir hikaye ile karşılayacağını beklerken yanıldığımı fark etmem birkaç dakikamı almadı. Rus erlerini ekranda gördüğüm an beni bekleyen şeyin huzursuzluğu kapladı içimi. Haklı çıktığımı gördüğümde ise bir nebze kalbimin kırıldığını söylemem gerek.


Klişe. Asrî Warfare’in senaryosunu tanımlayabilecek tek söz bu olacaktır. Her devir olduğu üzere tekrar üstün kahraman rolünü üstlenen Amerika, Rus işgali altında can çekişen Urzikstan ismindeki kurgusal bir memleketin mahallî halkına yardım ediyor. Yeniden bed bir Rus karakterimiz, Rusça bağıran erlerimiz ve farklı terörist kümeler oyunun içerisinde kendine konum bulmuş. Bu öbeklere da kısacık değinmek istiyorum çünkü hengam zaman baş karıştırıcı olabiliyorlar. Biri ‘ana karakter grubunda’ bulunan Farah’ın yönettiği Urzikstan özgürlük ordusu, oburu ise Al-Qatala isimli kurmaca bir tertip. Motivasyonları ve maksatlarına ulaşma formları farklı olsa da temelde iki öbeğin da asıl maksadı Rus işgalinden kurtulmak.

Bravo 0-6 Going Dark

“Karakter grubu” diyorum çünkü Asrî Warfare bu defa bizi pek çok karakter ile karşılıyor. CIA ajanı Alex’ten, özgürlük ordusu kumandanı Farah’a, velev İngiliz SAS subayı Kyle Garrick’e kadar tüm karakterleri farklı kısımlarda oynama fırsatı buluyoruz. Tam da bu noktada Infinity Ward’un yapmak istediği şeyi anlıyorsunuz. Lakin hepimizin çok düzgün bildiği üzere bir şeyi istemek ile yapmak arasında çok büyük bir fark bulunuyor.

Evvel Captain Price’tan başlayalım… Açıkçası bu oyunda efsanevi karakterin geçmişi ile ilgili kıymetli detayların ortaya çıkmasını bekliyordum. Birtakım fragmanlarda genç Price’ın görünüyor olması, velev Alex isimli yeni karakterimizin resmen Price kopyası olması dikkatimi çekmişti. Başımdan senaryolar yazıyor, Alex’in Price’ın oğlu olabileceğine bile inanıyordum. Ama iddia ettiğiniz üzere başımda kurduğum hayallerin tamamı çöpe gitti. Captain Price, Çağdaş Warfare serisini sevenler için bir fan service olmaktan ileriye geçemiyor maatteessüf. Hikayenin kıymetli bir modülünde yanımızda olsa da kendisiyle hiç bu kadar uzak hissetmemiştim. Bir iki sahne dışında karakterin motivasyonu ve kim olduğu ile ilgili hiçbir şey öğrenemiyoruz. Tıpkı durum serinin baş berbatları için de beğenilen. Barkov kendinden nefret ettirmeyi bir formda başarsa da çok daha değişik karakterler olan Al-Qatala başkanı Wolf ve sağ kolu Butcher hakkında hiçbir şey öğrenemiyoruz. Her mekanda olduğu üzere burada da Nick Tarabay’e yazık edilmiş.


Açıkçası Kyle Garrick ve Farah’ın karakter gelişimi konusunda tepeye oynadığını düşünüyorum. Garrick oyunun en başında her şeyi akıllıca yapmaya çalışan bir er olarak önümüze çıkarken, oyun ahir sahih olduğuna inandığı şeyi yapmak için her şeyi yapan bir komandoya evriliyor. Farah ise intikam yeminleri eden bir teröristten, devletini kurtarmak isteyen bir militan üzere görünmeye başlıyor gözünüze.

Yeni bir MW

Tekrar de Infinity Ward’un hakkını yemek istemiyorum. Yapımcı ekip oyunun havasını külliyen değiştirmiş. Yeni oyun, serinin tartışmalı No Russian kısmından çok daha ağır sahnelere mesken sahipliği yapıyor. Devir zaman savaşın yıkımını deneyimliyor, vakit devir evlat infazları ile karşı zıdda kalabiliyorsunuz. Bu yüzden 50 kalibrelik Lapua ile ateş ettiğinizde erlerin patlaması üzere detaylar değişik gelmemeye başlıyor.

IW, atmosfer konusunda da kendini aşmayı başarmış. Hele ki oyunun en sevdiğim kısmı olan Clean House’da işin rengi adeta değişiyor. Bir hücre meskenini bastığınız bu kısımda gece görüş dürbünleri ile kimin sivil kimin terörist olduğunu anlamaya çalışıyorsunuz. Yavaş yavaş girilen odalar, telsiz konuşmaları ve erlerin formasyonları “Allahım Swat mı?!” nidaları atmama sebep oldu.


Buna ek olarak oyunun önemli manada zorlaştığını söylemeden de geçemeyeceğim. Yıllardır oynuyor olmamın verdiği gaz ile Hardened zorluk seviyesinde başladığım oyun, hengam zaman canıma okuyarak bildiğim Çağdaş Warfare oyunlarından biri olmadığını anlamama yol açtı.

Meydan Muharebesi

Evet, Infinity Ward bildiğimiz Çağdaş Warfare serisini sahiden değiştirmiş. En azından değiştirmek için büyük bir adım atmış diyebiliriz. Zira oyunun çok oyunculu kısmı daha evvel yaşamadığınız bir MW deneyimi sunuyor.

Hepimizin bildiği üzere MW serisinin yüzde 50’lik kısmı çevrimiçi deneyime ilişkin. Kendime epey güvenerek daldığım bu kısımda birinci birkaç saat sudan çıkmış balığa döndüm. Koşmaya çalışıyor, rakiplerin gerisine geçmeye uğraşıyor ve tüm gayretlerime karşın ölmekten kurtulamıyordum. İşte tam da bu noktada aydınlanarak alıştığım her şeyin değiştiğini fark ettim.


Örneğin serinin vesair oyunlarından alıştığımız run & gun, yani koş ve saldır stratejisi neredeyse yanla bir edilmiş. Kimseyi arkalayamadığınız üzere etrafta pusu kuran oyuncuların en kolay amacı haline geliyorsunuz. Bu da birinci saatlerde oyuna ve kişilere sonlanarak oyundan çıkmanıza yol açabiliyor. Lakin bu saatlerin akabinde kendi oyununuzu bularak yeni Çağdaş Warfare’in sunduğu eksiksiz çevrimiçi deneyime ulaşabiliyorsunuz.

Arkacı_boss06

Oyunun suratının düşmesine yol açan en önemli sebeplerden biri de serinin yeni silah mekanikleri. Şahsen hiçbir Çağdaş Warfare oyununun bu denli gerçekçi mekaniklere sahip olduğunu hatırlamıyorum. Silahı kullandığınızı hissediyor ve çeşitlerine nazaran nasıl davranacağınızı öğrenebiliyorsunuz. Hiçbir devir keskin nişancı tüfekleri kullanmadığım serinin içerisinde birinci sefer bu tipteki silahları tercih etmeye başladım. Zira iddia edebileceğiniz üzere keskin nişancı silahlarının verdiği vuruş hissi ve reaksiyonu adeta boyut değiştirmiş. Bir de buna geniş silah kişiselleştirme sistemleri eklendiğinde mekanikler tadından yenmeyecek hale geliyor.


Infinity Ward o denli derin silah kişiselleştirme sistemi geliştirmiş ki 1. seviyede kullandığınız silah ile 10. seviyedeki silah arasındaki uçurumu fark edebiliyorsunuz. Bu sayede oyunda berbat silah üzere bir durum da laf konusu değil. Her silah, seviye aldıkça çok daha tehlikeli hale geliyor. Bu sayede oyuncuların nabzına nazaran şerbet vermeyi başarmış yapımcı ekip. Başkaca beta sürecinde de katliama sebep olan pompalı tüfekler hala çok güçlü.

Score streak’lerin yanını tekrar killstreak sistemine bırakması da oyunun yavaşlamasının ana sebeplerinden. Oynadığım pek çok oyunda mahallinden kıpırdamadan bekleyen ve yalnızca önünden geçenleri vuran insanlara rastladım. Frag almanın bu denli değerli hale gelmesi de vazife amaçlarının art planda kalmasına yol açmış. Buna ek olarak harita dizaynlarının da “flank” durumlarına pek münâsib tasarlanmadığı da ortada. Bunların tamamı birleştiğinde oyunun vakit devir haddinden fazla yavaşladığı göze çarpıyor.

Açıkçası en sevdiğim mod yeni Ground War modu oldu. 32 kişilik haritalarda büyük savaş hissiyatının verilişi hayli keyifli. Kadronuzla daha içli dışlı olabildiğiniz bu mod, vakit zaman Battlefield hissi de yaratmadı değil.

Spec Ops

Elimizde hakikaten yeni bir Çağdaş Warfare deneyimi var. Serinin hayranları eminim birinci başlarda çevrimiçi oyun modunda zorluk çekecektir. Öte yandan oyuna alıştıktan sonra kopamamaya başlayacağınıza da eminim.

Toparlamak gerekirse CoD serisinde yeni bir sahife açılacak üzere görünüyor. Infinity Ward birinci adımları atmış olsa da bu geçişi şimdi tamamlayamamış üzere. Tekrar de çevrimiçi modun genişliği ve oyunun bir anda sizi kendinize bağlaması birtakım eksilerinin önüne geçiyor. Bir sonraki Asrî Warfare oyunun ne üzere yeniliklerle geleceğini şimdiden merak ediyorum.