Cami Hakkında Bilgi

Camilerin Kısımları Ve Özellikleri
Cami Bölümleri Hakkında Bilgiler

Müslümanların kutsal ibadet mekanıdır Arapça'dan gelen bir sözcük olan Cami Cem (Toplanma, bir araya gelme) kökünden gelen cami toplayan, bir araya getiren yer, toplanma yeridemektir Her kıtada ve ülkede öbür cazibeli mimari tarzlar ve süslemelerle yapılır Mescit (Mescid) sözcüğü ise yeniden Arapça'daki secd(e)'den türeyip secdeye varılan yer, ibadet yeri demektir İspanya'da yaşayan İslam Uygarlığı Endülüsler'den servet kalan ve cami aramak olan mezquita' sözüğünün mescid'den geldiği çok açık olup, İngilizce'de de bundan nedeniyle camiye mosquedenmektedir Vakit içinde bu dini mimarilerde küçüklere mescit, büyüklere cami denilmiştir Büyük camilere selatin camileri denir Üstü açık yerlere namazgah denilmiştir Cami Allah'ın 99 adından biridiri

Camilerin kısımları bölümleri ve özellikleri

Camiye cümle kapısından sahına girilir, bütün karşıda kıble duvarı ve ortasında her zaman tümce kapısının karşısında mihrap bulunur Orta sahının yanları revakların altındaki alt sahındır ve yüksekçe olursa ast sofalar denir Başlıca kısımlar

Pencere: Kubbede ve duvarlarda ikiüç sıradır, alttakiler düz atkılı ve düz camlı, üsttekiler kemerli ve renkli işlemeli camlıdır Işık belli bir tedarik ve ölçüyle pencereden sahına girer

Mihrap: İmamın durduğu yer, çıkıntılıdır

Duvar: Kerpiç, tuğla, vahşi yontmataş, tuğla hatıllı taş duvar, kesmetaş Pencere ve kapı kemerleri ve atkılarındaki duvara ayaklama denir Dış duvar kaplaması bilye, iç duvar kaplaması çini olur Duvar üstleri üçgen ya da değirmidir

Minber: İmamın hutbe okumak için çıktığı yer Mihrabın sağındadır

Kürsü: Vaiz yeri

Muvakkithane: Dış avlu kapısı yan vakit tayini binası Muvakkit, güneş saatiyle ezan saatini ayarlar

Hünkar Mahfeli: Selatin camilerinde padişahların namaz kıldığı yer

Son Cemaat Yeri: Namazın birincil vaktine gelemeyenler için ayrılmış yer

Minare: Müezzinin çıkıp ezan okuduğu yer

Şerefe: Minare gövdesindeki bir veya birçok balkon Müezzinin durduğu yer

Mahya: İki minare arasına asılan ışıklandırılmış yazı levhası

Mahfil: Camilerde parmaklıkla bölünmüş yüksek yer

Hazire: Camiyi yaptıranın, ailesinin, devlet erkanının lahitlerinin bulunduğu yer

İmam odası: İmam ve müezzinin odası

Şadırvan: Elbise askılıkları ve oturma sehpaları, içinde su bulunan hazne, musluklar, takunyaları bulunan avlu ortasındaki abdest yeri

Avlu: Caminin antre kapısına bakan geniş alan
Meren: Subasman üzerine yapılmış camilerde, camiye çıkılan basamaklı yer

Kapılar: Dış kapılar avluda, son cemaat kapısı ve anakapı

Türbe: Genel Olarak kubbeli, camiye bitişik, etrafı açık mezarlık

Kurs odaları: Külliyelerde imamların öğrencilere ders verdiği yerler

Yer örtüsü: Hemen her camide halı Son cemaat uygun hasır, muşamba örtüler

Kapı örtüsü: Kenarları işlemeli kalın muşamba örtü

Avize: Yüzlerce tek gaz lambası ya da apaçık büyük bir avize

Gasilhane: Cenaze yıkayıp temizlemek için ayrılan yer Ortasında teneşir tahtası, su araçları, yıkayıcı elbisesi, çizmesi, önlüğü, tabut ve tabuta örtülen yeşil örtü bulunur Tuvalet: Avluda bulunan eski taşlı ya da yeni taşlı, tek veya çoğu bölümlü ayakyolu

Ayakkabılık: Cami kapısı girişinde dışta ya da içte, yanlarda bulunan raflı, dolaplı sistem

Kitabe : Cami başlıca kapısı üzerinde, Arap harfleriyle, caminin tarihi ve mimarına ait bilgiler ihtiva eden levha

Hat: Cami tavanında, tavan katında yer alan bant halinde yoksa levha halindeki yazılar

Kolon: Anakubbenin yaslandığı ayaklar Şadırvan ve dış veya iç avlunun, son cemaat yerinin direkleri

Vaiz: İbadethanelerde, çoğunlukla camilerde hoş nasihatler veren, kürsüde oturarak her gün veya cuma namazı öncesinde ayet ve hadislerle cemaate dersler veren öğretmen

Kubbe: Camiler ilk önce edinmek üzere yapılarda yarım küre şeklindeki dam Kasnak, kemer, tavan ve pencereleri vardır En büyük kubbe Selimiye Camii kubbesidir

Musalla taşı: Camilerde cenazelerin üzerine konulup cenaze namazının imam göre önünde kıldırıldığı taş *