çanakkale ile ilgili kompozisyon

çanakkale konulu kompozisyon
çanakkale ile ilgili hemen bir kompozisyom lazım

Çanakkale ne bir destan ne de bir efsane O bir reel Adsız kahramanların toprağı Bucak bucak yurdun her köşesinde tek bir gaye uğrunda ölemeye gelenlerin vatanı Bağımsızlığı atardamarı sayanların eşitliğe adalete aşıkların cenneti Cumhuriyetimin altın anahtarı Çanakkale Çanakkale ’m…

Çanakkale bir anahtardın ya sen Türklerin istiklaline açılacak veya düşmanın kolundan teslim olduracak Ya özgürlüğü tattıracaktın yurduma ya da karartacaktın Dünyamızı büyük kara bulutlarla

Dünya savaşı kapımızı çalana değin rahattı Gelibolu ’n Arıburnu ’n Anafarta ’n Rahattı Osmanlı rahattı padişah…Gelipte dayandı mı afet bir atardamarın dek yakın o vakit sineye çekildi Osmanlı sineye çekildi padişah Gelibolu sessiz olacaklarda habersiz halkın sıkıntılı rahatsız…

Ne süre gemileri aldı Osmanlı ne süre gemiler bombaladı Rusya ’ yı ne vakit Osmanlı savaşa girdi işte o zaman torak uyandı ağaç uyandı gök uyandı millet uyandı Hasta adam savaşa girdi Şahlandırdı Atatürk özgürlüğün atını… Lakin bilmiyordu daha dünya Türkler ’in gücünü Soy binipte kılıç kuşandıklarında nasıl şahlandıklarını yeri göğü inleten savaş alanlarını serbest aşklarını bilmiyorlardı Bilmiyorlardı Türk ’ ün yüzyıllık vatanını bu kadar kolay bırakmayacağını bilmiyorlardı ve Çanakkale ’nin geçilmez olduğunu…

18 Mart günü dayandığında kapıya yurdun her köşesi doğusu batısı kuzeyi güneyi bir oldu tek kalp tek can tek kılıç koştu Çanakkale ’ye İnsan için en kayda değer varlığı canıdır ya hani onlar o canı Çanakkale ’ nin alacağını mahsus yalnızca tek akıl “Vatan Sağ Olsun diye gittiler Damarında asil Türk kanı taşıyan hiçbir Türk Anadolu ’ da kalmadı Tümü Çanakkale ’ ye Mustafa Kemal ’ in yanında bağımsız Türk Cumhuriyeti ’nin kapısına koştular Üniversiteler boşaldı konut bark boşaldı Gelibolu Anafartalar Conkbayırı canlandı Kurtarıcılarını gördükçe canladı Toprağını havasını suyunu onlara adadı Laleler açtı Uzatıp boynunu kana çiçekleri hesaplayamadı bile metrekareye kaç mermi düştüğünü Üzerine düştü bir bir Ali Ahmet Hasan Mehmet İsterdiki laleler düşen bedenlere değil O yiğitlerin sevgili saçlarına takılsın… Karışmasın kokusu kan kokusuna…Mektuplarda dolaşsın

Yarım kaldı nameler söylenememiş sözler yarım kaldı Duvaklar kalktı sandığa okul bahçeleri boşaldı Tınmadılar Özgürlüğün şiirini okuyacaktı koca vatan bir ağızdan

Kana doymayan topraklarda kağnılar ilerliyordu Üzerinde yattı mermilerle bebeler bağlı yana Anaların dinç kollarında taşındılar Yürekleri böylece güçlüydü ama anaların düşman yok onun ecdadı gelse ezilirdi aşağıda bu yüreğin

Daha nice aslan dokundu savaşın kaderine Nasıl da kaldırdı o topu gövdesiyle Seyit Onbaşı…Başının üzerinde taşıdığı inanç Mehmetçiğin inancı topun ağırlığından baskındı

Düşman bilmiyordu nedenini Anzak anlamıyordu kimlerle ve neden savaştığını şaşkındılar Önce öğrendiler savaşta onuru Türklerden öğrendiler gerçekte hayallerinin onlarla bir olduğunu Bir sevgili bir yuva çocuklar olur ya Hangi ülkede hangi dilde olursa olsun özlemler benzer türkülerdeki yakarışlar aynıydı Tabi yandan yatan iki cisim…Biri Anzak biri Türk ikisinin de yaşı on beş İkisinin de sol göğsünde bir mektup yazılı sevgiliye Ucu kana bulanmış devlete ait Biri Mary biri Ayşe

İşte böyle yazıldı O ne bir destan ne bir şiir ne bir öyküydü…O bir inanç o bir gurur o bir feryat bir çığlıktı…Uçurum kenarında yankılandı büyüdü büyüdü Çanakkale ’den Ulusa Millet ’ tan tüm Evren ’ a haykırdı

“Ben Türk ’üm Onurum üstünde oturduğum topraktır Dünya var epeyce gözlerde ışıklanan kalplerde şavkı istiklalin dudaklarımızda adı Mustafa Kemal ’ in haykıracağım Ne mutlu bu millete ne mutlu Türk ’üm diyene!




Siz hiç Çanakkale ’ ye gittiniz mi? Denizin o kan kokan kırmızısına dalıp o maviliğe kırmızı hüznü salan şehitlerimizi düşündünüz mü? veya gecenin bir yarısında Karanlığın içinden gelen vatanı uğruna hayatını veren insanların sesini duydunuz mu? Ben duydum İçinizde öyle derin fırtınalar kopuyor ki; gözlerinize anlamını bilmediğiniz ham taneleri düşüyor Ola Ki ağlıyor belki kahroluyorsunuz fakat o her adım atışında üstlerine bombalar kurşunlar şarapnel parçaları yağan şehitleri düşündüğünüzde yüreğiniz bir tutam daha eriyor
Neden bu dek acı sözler düşüyor dudağımdan kalemime? Eğer o savaşta o yiğitler göğüs gerip o kurşunlara yüreklerinden kocaman surlar örüp kazanmasalardı o savaşı o zaman işte o süre bizde olmazdık Ola Ki ayrı ayrı devletlerin himayeleri altına girip bu günkü hürriyet özgürlüğü yakalayamazdık; çünkü Çanakkale Türkiye ’ nin geçiş noktası Çanakkale ’nin elimizden alındığını bir düşünsenize! Tanımadığımız insanların Türk topraklarını kazanması ve özgürce “ burası benim dediğini Onlarca Türk ’ ün dedelerimizin atalarımızın ve sırtında kurşun içeren eşlerine yavrularına ve en önemlisi vatanına bir parça yardımı bulunmasını isteyen o analarımızın kanlarıyla sulanmış topraklarımızın bir başkasına ait olmasını… düşünmesi bile korkunç! İnsanın içine en derinden kurşunlar yağıyor benzeri Yüreğim bir nebze daha parçalanıyor içimde Kendi kendime diyorum ancak: “ O savaşta mağlup olsaydık şimdi bu egemen topraklar bizim olur muydu? Kendi vatanımıza emanet toprakların üzerinde yürümez miydik? Düşmanlarımız önce Çanakkale ’yi daha sonra İstanbul ’ u ve daha sonra… öyle ağır bir savaştan şayet tüm Türkiye…Lakin Türk Askeriydi onlar! Verir miydiler bu vatanı el oğluna? ‘Hayır ’… Allah Allah diye inliyen sesleriyle savundular bu toprakları…

İşte böyle düşündükçe Çanakkale ’ yi; acaba kırmızıya çalmasaydı deniz bu değin hazin dans etmeseydi yapraklar rüzgarla ve kanla sulanmasaydı bu toprak değerini bilir miydik? Titremezdik yarı sıradan bir yermiş gibi gelirdi Gerçekten Türkiye ’ nin her yeri gurur kokan topraklarla örtülü yok mi? Dünden bu güne onlarca savaş olmadı mı? Vatan uğruna bu topraklar kanla sulanmadı mı? Doğudan batıya onca insan şehit olmadı mı?

Onlar böylece onurlu ve gururluydular oysa yüreklerinin tam ortasında demirden alev topları saplansa bile yüzlerinde vatanı uğruna can vermenin sevincini taşıyorlardı Ey Türk Askeri! Sen ki cephenin ardında nasır tutan elerinle savaşırken onlar neden savaştıkların bile bilmiyorlardı Çanakkale yakılıp yıkılırken ve üstümüze bombalar yağarken düşmana inat kadere inat ve gözlerini kaparken kırmızı yağmurlar aşağıda ölüme inat yeni bir galibiyet kazanmanın sevinciyle dört elle sarıldın toprağına İçine çekerken deniz kokusunu gözlerin doldu Belki alınyazından belki yeni doğmuş bebeğinin hayalinden…Fakat baş eğmedin

Ey Anadolu ’ nun her kadar gelip bu topraklarda yatanlar gözünüz arkada kalmasın Biz bu aziz vatanı ister gecenin âmâ karanlığında ister alaca şafakta olsun kimselere bırakmayacağız Çanakkale aslımızdır ve biz aslımızı unutmayacağız




Soğuk gece Deniz rüzgarları altında toprak soluklanıyor Kan alıyor gam veriyor Kızıl olmuş deniz ahal coşkun Tanıdık Olmayan gemileri koynuna almış Çanakkale mahçup Dalgalar şahlanmada Zaman geleceğin getireceklerinden korkarak yürüyor Gün ağarıyor gün batıyor Çanakkale bizim
Uzaktan ufak bir köy düşman postallarının çiğneyemediği temiz bir köyBir yaşlı dua ediyor Oğullarını torunun kardeini verdiği umudum canım namusun dediği Çanakkale için Çanakkale ’ye gitmek için
Karlı yollarda bir cephane arabası Ardındaki bir kadın Sıcak yüreğinde soğuk savaşı ağırlamış Kağnısında battaniyelere sarılı top mermileri cepheye götürülecek Cephe uzaktan ölüm yakın ve Çanakkale bizim
Düşman dört bir yandan saldırmış Bir kol kalmış son umut Altı asırlık devletin son çığlığı Milletin hep beraber haykırdığı özgür yemini tek şahidi Çanakkale
Temiz dudaklar yudum yudum içerken şehitlik şerbetini vefat getiren bombalar atıyor düşman Düştüğü yere vefat saçan kara tabutlar toprağı delik deşik ediyor Çanakkale hala bizim
Silah sesleri kan kol but Kıyamet kopuyor Çanakkale mahşer gün uyuyor düşman kurnaz iki yakalı Çanakkale birbirine hasret Kan dolmuş yüreğine Çanakkale ’nin yine de bizim kalacak
Süngülerin ucuna yürek takıldı mı dünya gelse ne fayda Çanakkale ’de bir halk var var olma mücadelesi veriyor Ve Çanakkale taşıyla toprağıyla mücadeleye destek ediyor
Nusret Mayın Gemisi yırta yırta boğazın sularını ilerliyo Çanakkale bu kez açıyor sularını Nusret ’in önünde Çanakkale bir kedi uysallığıyla saklıyor mayınları Çanakkale bizim kalıyor
Elazığlı Ahmet Yemenli Ali Trabzonlu Hasan Manisalı Orhan ve bir fazla aslan Anadolu ’dan Afrika ’dan Irak ’tan Her şeyini almış canını almış da gelmiş Çanakkale bizim kalsın diye
Seyid Onbaşı kaldırırken bombayı Uyvar önünde Türk değin güçlüydü Yok bombayı üzerinde bulunduğu Çanakkale toprağını kaldırması gerekse bunu da yapardı Kaldırır atırdı Çanakkale bizim kalsın diye
Ve Anafarta ’nın dünyaya ışık saçan sarı çiçeği Ölmeyi emreden kumandanO ancak ölümü mavi gözleriyle korkutan kumandan Attığı her adımda Çanakkale titriyor Mustafa Kemal Paşa “ÇANAKKALE BİZİM diyor
Yabancı bir asker esir düşmüş titriyor Osmanlı ’yı barbar demişler Onu barbar sanıyor Vurulmuş bacağından Çanakkale toprağında Geliyor Türk askeri O geldikçe beriki titriyor Türk askeri gelir gelmez vuruluyor aniden Gömleğini yırtıyor Türk askeri koyuyor Anzak ’ın yarasına Anzak şaşkın Asker kendi yarasına da toprak basıyor Onca yıldır barbar bildiği Türk askeri yargı ettiği değeri buluyor Ve Anzak da anlıyor reel kahramanın kim olduğunu
Bir kısmı anıtlara dargın değişik kısmı toprağa taşmış askerler bundan böyle değil Deniz dalgalarıyla geçmişi alıp kıyıya ümitleri vuruyor Varsın deniz kızıl olmasın yere bomba düşmesin Yer gök gerçekelri unutmayarak susmuyor haykırıyor Tarihe sığmayan kahramanlar Onlar kanlarının bedelini destanlaşan kahramanlıklarını tarihten zafer olarak aldılar
ÇANAKKALE O BİZE AİT VE DAIMA DE BÖYLECE KALACAK

:wwwlarcomilkogretimcanakkalezaferiileilgilikompozisyon81501 *