Cennetin Gözyaşları - 3.Bölüm - Derin Boyut

13 Kişi önlerinde uzanan karanlığa baktı. Tuhaf bir biçimde hiç kimse o karanlıktan bir adım ötesini bile göremiyordu. Güya bir çeşit devir kapısı üzere bir şeydi bu. Tam kapının önüne geldiklerinde hepsini heyecan sardı. Kapı’nın gerisinde duran cesetlere bakmamaya çalışıyorlardı. Melekler otomobilin içindeki yanlarını alırken Ana Melek onların yanına geldi :
“Burası ‘Derin Boyut’ ismi verilen bir nokta.Tamamen başka bir yerküre sayılır. İçeride kötülük olduğu kadar yeterlilik de var. Sizin gayeniz içeride saklı olan üç taşı bulup buraya.. yani Yerküreye dönmek. Şayet berbatlardan biri bu üç taşı sizden evvel ele geçirirse Bu kapıyı açmayı başarır ve oradaki tüm berbatlıklar buraya akar. Şayet bu türlü olursa o vakit Nephilim’ler gelmeden yerkürenin sonu gelir.”
Sonra Murat’a bakıp gülümsedi.Aniden Murat içinde Meleğin fısıltısı duyuldu “Soqued Hozi’ye soru sormayı ihmal etme. O soruları çok sever.” dedi ve o da Vesair meleklerin yanındaki alanını aldı.
Murat önden öbür On iki kimsede arttan olmak üzere herkes önlerinde uzanan derin karanlığın içinde girdiler. Murat’ın birinci fark ettiği şey inanılmaz süratli gelişen bir mide bulantısı ve ona eşlik eden düşme hissi oldu. Gözlerinin etrafında bin bir renk uçuşuyordu. Birçok renk’ d daha evvel hiç görmediği tuhaf renklerdi. Ve ahir toprağa düştüğünde başı dönüyordu. Gözlerini açtı lakin bulanık görüyordu. Silkelenip yavaşça ayağa kalktı. Ve etrafı incelemeye başladı. Her taraf sisliydi ve ormandaydılar. Ağaçlar gereğinden ziyade uzun ve sivriydi. Onlar ise sönmüş bir kamp ateşinin etrafında uyuyorlardı. Murat hariç uyanan yoktu. Murat boynundaki Mavi madalyonu eline aldı ve gözlerini kapatarak. “Soqued Hozi” dedi.
“Bende ne hengam benimle konuşacağını merak ediyordum.” Dedi o ses tekrar.
“Sana tekrar soru sormak için geldim.”
“Ben bunun için varım.”
“Biz şu an tam olarak neredeyiz?”
“Derin Boyut’ta yerküre üzeredir Murat. Birebir yerküredeki üzere buranın da kendine has kentleri ve burada yaşayan kişileri vardır. Yerküredeki üzere gelenekleri ve Yerküredeki üzere hayvanları var.Ve sende Orada bulunan kentlerden Pyrzas’tasın.”
“Yani Burası da yerkürenin bilinmeyen bir modülü.”
“Öyle de diyebiliriz.Ama buraya munfasıl bir Yerküre demek çok yanlış olur. Burasını Kayıp Kıta Atlantis üzere düşünebilirsin. Dünyadakiler bunları biliyor ancak görebilmiş değil.”
“İnsanlar buranın var olduğunu biliyor mu?”
“Tabii ki… Fakat bildiklerinin farkında değiller. Öğrenmeden senin işinin bitmiş olması lazım”
“Peki biz neden Bir kamp ateşinin etrafındayız.”
“Bu durumu senin anlaman nispeten güçlükle lakin madem sordun…” Biran duraksadıktan sonra “Siz aslında burada daha evvel yaşıyordunuz.Yani sizin ikizleriniz. Her biriniz burada doğdu ve burada büyüdü. Ilah Onu o denli bir ayarladı ki bunu anlamak kimseye nasip olmaz. Doğal olarak Ilah bunun olacağını daha evvel de biliyordu.Şimdi ise vazifenize rahatça devam edebilmeniz için onların vücuduna girdiniz”
“Yani burada tanınıyoruz. Pekala biz burada neyiz?”
“Siz Burada çok evvelden beri var olan esaslı bir Hırsız Çetesinin Loncalarından birisiniz.Oranın Patronu size bir vazife verdi ve sizde bu vazifede döndünüz. Dikkat edersen Ateş’in yanında büyük bir çanta olacak. Bu sizin hizmetiniz.”
“Ama burası bir Orman. Yani kent tam olarak nerde?”
“Şu an beklediğiniz konum sair Loncalar ile buluşacağınız mekan. Onlar sizi alacak ve Pyrzaz’da bulunan Merkez’e götürecek.”