Cercevenin arkasında

Cercevenin ardından Karimi 1998'in sonbaharinda kaybettim yedi senelik evliligimizin iki senesini kanser tedavisi icin hastanelerde gecirmistik karim ,her izaç yıldönümümüzde ikimizin fotoğrafını çerçeveler, s16;s16;bunlar bizim hayatımızın gölgeleris17;s17; derdi öldüğünde, yedi tane resmimiz vardı 97'in bir gecesinde onu aldattım ama, ona kesintisiz onu ne değin çok sevdiğimi ve sonsuza kadar sadık kalacağımı söylerdim ölmeden iki hafta önce yeniden benzer şeyi tekrarladım acayip bir gülümsemeyle baktı bana ve yalnızca: biliyorum dedi * izmir'e kar yağdığı gün, yani bir ay önce, evdeydim fotoğraflarımıza bakıyordum tekrar her çerçevenin aşağı bir harf olduğunu başta o gün farkettim a r k a s i n gerisi için yılları yetmemişti ama sanırım s16;s16;arkasına baks17;s17; filan yazmaya niyetlenmişti hemencecik çerçevelerin arkasına baktım hiçbir şey yoktu sonra bir şey dürttü beni, hepsini teker teker söktüm * inanabiliyor musunuz, her birinin ardından bir mektup çıktı! geçirdiğimiz her yıl için sevgi batmış sözler yazmıştı 1997'deki resmimizin içinden çıkan zarf ise simsiyahtı ve içinden şu sözler çıktı: s16;s16;14 Mart 1997 gözlerin bana diğer birine dokunmuş gibi baktı söylemene lüzum yok, biliyorums17;s17; *** 2002'deyiz onu kaybedeli 4, aldatalı 5 yıl oluyor içim acıyor şimdi Çünkü kadınlar biliyor, hissediyor