Çevre farkındalıklı bienal sponsoru Koç, aynı duyarlılığı TÜPRAŞ'ta göstermiyor

Bu yıl onaltıncısı düzenlenen İstanbul Bienali’nin 2006 – 2027 yılları ortasında ana sponsoru Koç Holding. “Yedinci Kıta” başlığıyla düzenlenen bienal, ismini Pasifik Okyanus’unun ortasındaki koca atık yığınından alıyor. 3.4 milyon kilometrekare genişliğinde ve 7 milyon ton yükündeki bir plastik yığını olan bölge, tanınan alanda “yedinci kıta” olarak isimlendiriliyor. Bienal de bu çerçevede, çağımızın ekolojik problemlerine eğilmeyi amaçlıyor.

Yedinci Kıta başlığıyla “çevre sıkıntılarında farkındalık yaratan” bienalin ana sponsoru Koç Holding, farkındalığa TÜPRAŞ’dan başlasa yeterli olabilir.

EN BÜYÜK SANAYİ KURULUŞU ANCAK PARAYA KIYAMIYOR



TÜPRAŞ, istatistiklere nazaran Türkiye’nin en büyük sanayi kuruluşu. Bunun yanı sıra çeşitli kereler yaşanan iş cinayetleriyle de gündeme geldi. Üretim maksatlarında boğulan işçiler, daima risk altında çalışıyorlar. Fabrika en son, emekçi aksiyonlarıyla gündem olmuştu. Kazanılmış haklarını korumak isteyen personeller uzun mühlet hareketler yapmışlardı.

İşte tıpkı TÜPRAŞ’ın, etraf başlığında da hayli bozuk bir sicili var.

TÜPRAŞ İzmir Rafinerisi’nde, kükürt ünitesinde yaşanan sıkıntılar nedeniyle, tolerans içerisindeki kıymetlerin çok üzerinde ölçüde zehirli hidrojen sülfür gazı flare sisteminden havaya salınıyor. Kokusu nedeniyle çabucak fark edilen gaz, rafineri içi ve etrafındaki emekçiler ve sakinler tarafından daima olarak solunuyor.

Pekala akla şu soru geliyor: Havaya salınan bu gazlar denetlenmiyor mu?

Baca gazı ölçümleri temel olarak fırın bacalarından yapıldığı için, flare sisteminden havaya verilen gazlar bu ölçümlerde çıkmıyor. Böylelikle her türlü kontrolden de pak çıkılmış oluyor. Öte yandan salınan gazlar hem kokusuyla, hem de yoğunluğu ve rengiyle kolaylıkla ayırt edilebiliyor.

BAKIM SIRASINDA KAYBEDECEKLERİ KÂRI KAYGI EDİYORLAR



Kükürt ünitesinde yapılacak kolay güzelleştirmelerle çözülebilecek sorun, çözülmüyor. Bakımlar sırasında yaşanacak kâr kayıpları, bu güzelleştirmenin yapılmamasının temel nedeni. Koç bir de şunu düşünüyor: Bu türlü kalsa kimin umurunda!

Koç’un etraf düşmanlığı bununla da hudutlu kalmıyor.

Üretilen katı kükürt, rafineri içerisinde üstü açık alanda depolanıyor. Rüzgârlarıyla ünlü Aliağa bölgesinde, sıradan rüzgârlarda bile katı kükürt etrafa savruluyor. Etrafta çalışan yahut oturan binlerce insanın soluduğu havaya karışıyor. Kolay bir çalışmayla üstü kapatılabilecek depolama alanı, maliyet münasebet gösterilerek geliştirilmiyor. Zira Koç’un en küçük bir kâr kaybına tahammülü yok, insan hayatıysa kimin umurunda!

Haber.soL