Ceyhun Atuf Kansu Kimdir? Hayatı ve Eserleri

CEYHUN ATUF KANSU


1919, İstanbul17 Mart1978,Ankara) Türk şair, hekim
Eğitimci ve politikacı Nafi Atuf Kansu'nun oğlu Minik yaşta annesini kaybetti Babasıyla birlikte 1921'de Ankara'ya gitti Ankara Gazi Lisesi'ni bitirdi İstanbul Üniversitesi Tıp Fakültesi ’nden mezun oldu Ankara Numune Hastanesi ’nde çocuk hastalıkları uzmanı oldu Turhal Şeker Fabrikası, Ankara Şeker Fabrikası ve Etimesgut Şeker Fabrikası'nda hekimlik yaptı
Birincil şiiri lise öğrencisiyken okul dergisinde yayınlandı Arkasından şiirleri İnkılapçı Gençlik, Ülkü, Yücel, Halk Müziği, İstanbul gibi dergilerde yer buldu Olgunlaşmış bir şiirle kuşağının önde gelen temsilcileri arasında yerini aldı Bu dönemdeki şiirlerinde toplumsal sorunlara tartı verdi Halk dilinden, irk söyleyişlerinden geniş biçimde yararlanarak, halkın özlemlerini, sevinçlerini, acılarını ve yaşama savaşımını hevesli bir söyleyişle dile getirdi Şiirlerinin kaynağını müsamaha, insanlık sevgisi, milli bağımsızlık ve doğa oluşturdu Çocukdergisinde masalları, Süre ve Millet gazeteleri ile Varlık, ve Seçilmiş Hikayeler dergilerinde öyküleri de yayınlandı 1986'dan başlayarak adına bir şiir ödülü kondu


ESERLERİ

ŞİİR:

Bir Çocuk Bahçesinde (1941) Bağbozumu Sofrası (1944) Çocuklar Gemisi (1946) Yanık Hava (1951) Haziran Defteri (1955) Yurdumdan (1960) Özgür Gülü (1965) Sakarya Meydan Savaşı (1970) Buğday, Bayan, Gül ve Gökyüzü (1970) Tüm Şiirleri (iki cilt ölümünden daha sonra, 1978) MAKALE VE DENEMELER:

Devrimcinin Takvimi (1962) Ya Hür Ya Vefat (1964) Köy Öğretmenine Mektuplar (1964) Atatürkçü Olmak (1966) Atatürk ve Kurtuluş Savaşı (1969) Balım Kız Dalım Oğul (1971) Irk Önderi Atatürk (1972) Cumhuriyet Ağacı (1973) Sevgi Elması 1972 ÖDÜLLERİ:

1965 Türk Dil Kurumu Deneme Ödülü, Köy Öğretmenine Mektuplar ile 1966 Yeditepe Şiir Armağanı 1970 Behçet Kemal Çağlar Ödülü, Sakarya Meydan Savaşı ile

DÜNYANIN
TÜM ÇİÇEKLERİ

Bana çiçek getirin, dünyanın bütün
çiçeklerini buraya getirin!
Köy öğretmeni Şefik Sınığ'ın son sözleri

Dünyanın bütün çiçeklerini diyorum
Tüm çiçekleri getirin buraya
Öğrencilerimi getirin, getirin buraya
Kaya diplerinde açmış çiğdemlere aynı
Tüm köy çocuklarını getirin buraya
Son bir ders vereceğim onlara
Son şarkımı söyleyeceğim
Getirin getirin ve sonradan öleceğim

Dünyanın tüm çiçeklerini diyorum
Kır ve dağ çiçeklerini istiyorum
Kaderleri bana eş
Yalnızlıkta açarlar, kimse bilmez onları
Geniş ovalarda kaybolur kokuları
Yurdumun sevgili ve isimsiz çiçekleri
Hepinizi hepinizi istiyorum, gelin görün beni
Toprağı nasıl örterseniz öylece örtün beni

Dünyanın tüm çiçeklerini diyorum
Afyon ovasında açan haşhaş çiçeklerini
Bacımın suladığı fesleğenleri
Köy çiçeklerinin hepsini, hepsini
Avluların pembe entarili hatmisini
Çoban yastığını, peygamber çiçeğini de unutmayın
Aman Isparta güllerini de unutmayın
Hepsini, hepsini aniden koklamak istiyorum
Getirin, dünyanın tüm çiçeklerini istiyorum

Dünyanın bütün çiçeklerini diyorum
Ben köy öğretmeniyim, bir bahçıvanım
Ben bir bahçe suluyordum, gönlümden
Kimse bilmez, kimse anlamaz dilimden
Ne güller fışkırır çilelerimden
Kandır, hayattır, emektir, benim güllerim
Korkmadım, korkmuyorum ölümden
Siz çiçek getirin yalnız, çiçek getirin

Dünyanın bütün çiçeklerini diyorum
Baharda Polatlı kırlarında açan
Güz geldi mi Kopdağına göçen
Yörükler yaylasında Toroslarda eğleşen
Muş ovasından, Ağrı eteğinden
Gücenmesin bütün yurt bahçelerinden
Çiçek getirin, çiçek getirin, örtün beni
Eğin türkülerinin içine gömün beni

Dünyanın bütün çiçeklerini diyorum
En güzellerini saymadım çiçeklerin
Çocukları, öğrencilerimi istiyorum
Yalnız ve çileli hayatımın çiçeklerini
Köy okullarında açan, kuytu ve sessiz
O ihmal edilmiş, fakat kokusu eşsiz çiçek
Kimse bilmeyecek, seni beni kimse bilmeyecek
Seni beni yalnızlık örtecek, yalnızlık örtecek

Dünyanın tüm çiçeklerini diyorum
Ben mezarsız yaşamayı diliyorum
Ölmemek istiyorum, yaşamak istiyorum
Yetiştirdiğim bahçe yarıda kalmasın
Tarümar olmasın istiyorum, perişan olmasın
Beni bilse bilse çiçekler bilir, dostlarım
Neden yaşadığımı ben onlara söyledim
Çiçeklerde açar benim gizli arzularım

Dünyanın tüm çiçeklerini diyorum
Okulun duvarı çöktü aşağı kaldım
Lakin ben dünya üstündeyim, toprakta
Yaz kış bir şey söyleyen baki toprakta
Izdırap çektim, yalnız kaldım, lakin yaşadım
Yurdumun çiçeklenmesi için her zaman, yaşadım
Bilir bunu bahçeler, kayalar, köyler bilir
Hemen sustum, örtün beni, yatırın buraya
Dünyanın bütün çiçeklerini getirin buraya

Haziran Ağaçları

Haziran ağaçlarının oralarda
Çocukların derisi yanmakta
Güneşli şapkalar aşağı

Orada ceviz ağaçları altında
Serin uykusunu yaprakların
Biri toprak üstünde uyumakta

Orada üvezler altında acilen
Fransız devrimini okumakta
Gül koklayarak bir liseli kız

Orada vişne ağaçları altında
Gölgeler nakışlarını işlemekte
Dişi vakitlerin sepetine

Orada zerdali ağacı aşağı
Minik zerdaliler düşmekte
Peygamber çiçekleri arasına

İğde ağaçları altında, dere boylarında
Kaplumbağalar toslaşmakta keyifle
Tırtıllar ince ince yemekte yaprakları
Çocuklar erikleri taşlamakta
Erik ağaçları aşağıda

Orada elma ağaçları altında
Seviler büyümekte sıcacık öpüşlerle
Ve ölüm yeşil yapraklarla an be an
Yol almakta, sonbahar mezarlığında
Soyunmuş kavaklar aşağı *