Ceza Gelsin Hayat Bildiği Gibi (Ft Sezen Aksu)

Canice Gelsin Hayat Bildiği Gibi (Ft Sezen Aksu) birer birer kayıp giderdi her bir sevilen, yenisi gelmez, eline geçmez hele fakat değeri hiç meçhul, yürekte varsa sevgiden de ötesi, sen ağlasan da anlamsız, ışıkta yaksan nafile, odan karanlık daima loş, hayatın emri her zaman koş, banal bir bekledim boş, yaşantım yarı bir savaş ve hoşta bazen, alev kesildiğinde ve de sular durulduğunda, yahut her zaman gülerdi insan, defalarca kalırdı günahsız, saygıda bir kusur ettiğinde minnetinde değeri yok, kafalarda hesaplar yapılır ve mesafeler konur, fakat bu kalp unutmaz, unutamaz fakat zaten, her kalp yıkılır oysa yenisi bulunamaz bir mesken, her anım birini özler, rüyada yolunu gözlediğim, görüşler ve benliğimle canlanır bütün hatıralarım, bitince yalnızım, gözümü açtığımda kalmışım yanımda ailem ve birde arkadaşlarım nakarat derhal boşu boşuna bakma saate zaman geç oldu, dün annem elimi tutarken bugün 29'da doldu, zaman can almaz oysa can yakar, ama bir bekle bak, nakavt olursan çok sakat, mücadeleyle geçen hayatta son round, kazanmak herkes ister, ne istediğini bilmektir önemlisi var mı listen, hayallerin, hırsın, cesaretin, dayanıklılık selametimse intikam felaketimdir, ne mektebimde vardı huzurum, ne vardı evde, çıkıp bir başıma ağlamaktı ola ki caddelerde, hayallerin kurulduğu ve düşlerin yok olmadığı, bu gözlerinse dolduğu, zamanın donduğu bir yerdeyim, görüşler dumanlı dağlar aynı, gözse puslu, bir bakmışım mesafeler uzun ve tozlu, benimse yol yürür gider bir seyyah olurum, ne paranın bir değeri vardır fiilen, ne de şerefle onurun nakarat ameleydim bir zamanlar şafak sökerdi her gün işe giderken, cebimde yoktu bir kuruş ve Üsküdarımın her bir yeri tepecik, her gün yeni bir suç, ittiler ama ben olmadım tuş, kanatlı doğmamış kuş, vakit hiç geçmemişti, ben defalarca benzer yerde saydım, ekmekle vardı kavgam daha bir sertti günler, ve geçmişeydi saygım, gelecekti kaygım, kelebekti kalbim, akar giderdim olsa bile bir derdim defalarca gülerdim, ve ağladığımı gören bir annem birde ben, inceden bir perde vardı gözlerimde, göz görür lakin dilim susardı, ayaklarım, elim, kolumda alt, hayat bu dile kolay velakin her bir yerine sancı, ve kimi vakit düşündüm, doğrusu hiç üşenmedim ben defalarca düşündüm, hayata karşı dört silahşör daima güler sanmıştım, bu böylece lanet olası tos bir pembe oysa bir baktım her şey önemli ve hemencecik uyandım nakarat gelsin hayat bildiği gibi gelsin, işimiz bu yaşamak, unuttum bildiğimi doğarken, umudum ölmeden anımsamak