Türkiye'nin en güncel forumlardan olan forumdas.com.tr'de forumda aktif ve katkısı olabilecek kişilerden gönüllü katkıda sağlayabilecek kişiler aranmaktadır.
Çiftler arasında en büyük sorunlardan biri sanırım iletişim. Sadece çiftler değil hatta insan ilişkilerinden en büyük sorunu iletişim kurmak.
En çok karşılaştığı şeylerden biri Kendini açıklamak zorunda kalan çiftler.
Hep şu sorularla geliyorlar;
Biz bir bütün değil miyiz neden kendimi açıklamak zorunda kalıyorum?
Neden benim şaka yaptığımı anlamıyor?
O benim eşim değil mi ? Ona kötü anlamda bi şey söyler miyim ? Ama o bunu kötü anlıyor.
Vs vs.
Bu soruların hepsinin altında her bir kişi için bambaşka milyonlarda sebep olabilir.
Ama temelinde iletişim kurmakta yaşadığımız sıkıntı var?
Duygularımızı söylemekten o kadar korkuyoruz ki onları söylememeyi o kadar iyi öğrenmişiz ki susarak ya da öfkelenerek derdimizi anlatmaya çalışıyoruz. Karşı tarafın davranışının ya da kurduğu bir cümlenin bizi kırdığını üzdüğünü söylemek kadar basit bir eylemden uzaklaşıyor ilişkimizi karmaşık bir hale getiriyoruz.
Kısa vadede kapatabildiğimiz bu sorunlar uzun vadede bizi ilişkinin geleceği konusunda endişelere sürükleyecek boyuta gelebiliyor.
Peki neden söylemiyoruz duygularımızı?
Toplumsal olarak dönüp baktığımızda hangimizin anne babası kendi annesinden babasından sevgi görmüş ?
Başının okşandığını bilmeyen çocuklar, anne babaları yurt dışında çalışanlar, babasını ayda iki üç kez gören çocukların çocuklarıyız belki de. Ya da küçük yaşta dağılmış ailelerin çocukları, sayabileceğimiz daha bir çok şey var. Yani demem o ki sevgi görmeden büyümüş birinden duygularını anlatmasını bekliyoruz ve evet bu onun için çok zor bir şey.
Değiştirebilir miyiz ? Öğretebilir miyiz ? Duygularımızı konuşmayı becerebilir miyiz?
Tabii ki yapabiliriz.
Sadece öncelikle bunu kabul etmemiz gerekiyor. Karşı tarafında bunu kabul etmesi gerekiyor.
Farkında olmak değişimin en büyük adımlarından biridir.
Fark ettiğimiz yer de ona müdahale edebiliriz demektir.
