Türkiye'nin en güncel forumlardan olan forumdas.com.tr'de forumda aktif ve katkısı olabilecek kişilerden gönüllü katkıda sağlayabilecek kişiler aranmaktadır.
Ebeveyn olarak evlatlarımızın en hoş biçimde beslenmesini, sağlıklı büyümelerini istek etmemiz en doğal hakkımız. Birtakım evlatlar, doğuştan iştahlı oluyor, kimileri ise iştahsız oluyorlar ne yazık ki…
İştahsız evlatlarla ilgili olarak ebeveynlerin, bilhassa de validelerin önemli formda zayıflık duygusu yaşadıklarını görmekteyiz. Velev bu durumu takıntı haline getiren valideler de mevcut.
Bu yazımda beslemeyle ilgili tavır günahları arasından en sık karşılaştığımız örneklerden bahsetmek istiyorum.
Kimi ailelerde iştahı çok ziyade olmayan evlada yemek yemesi için ölçüsüz ağırlık yapıldığını görmekteyiz. Bu üzere durumlarda, “hayat, adeta tabaktaki yemeğin tam olarak bitmesinden ibaretmiş” üzere yaşanıyor. Elinde yemek kâsesiyle evladın peşinden koşan ve ona yemesi için adeta yalvaran bir ana ve/veya bakıcı tablosu nadir değil ne yazık ki. Bu usulün hiç de mütenasip olmadığının bilhassa vurgulanması gerekiyor. Böylesine bir besleme tavrı aslında iştahı az olan bir evladı inatlaşma davranışına ve hiç yememeye davet eder.
Yeme tavırlarıyla ilgili olarak münhasıran vurgulanması gerekenler şu biçimde özetlenebilir:
-9 aylıktan itibaren bir evlat aile sofrasına oturabilir. Beceriksizce de olsa kaşıkla bir şeyler yiyebilir.
-Çocuğunuzun üç ana, iki yahut üç tane de ara öğünü olsun.
-Çocuğunuzu her seferinde aile sofrasına oturtmaya ihtimam gösterin. Besleyici olduğu kadar seveceğini de düşündüğünüz bir menüyü ortaya koyun. Pütürlü besinlere hengamında geçin. HER ŞEYİ BLENDERDAN geçirerek püre halinde verme alışkanlığınızdan 10 aylıktan itibaren vazgeçin.
-Yemesi için hiç pres yapmayın. Onun yemek yemesini, sizin için çok kıymetli bir şeymiş üzere idrak etmesinden kaçının. Yemek konusunda pazarlık yapmayın ve inatlaşmayın.
-Çiğneme ve elindeki ekmek yahut kurabiyeyi kemirme alışkanlığını devranında kazandırın.
-Her gün bir yahut iki öğününde yeme çeşitliliğini kazandırabilecek farklı alternatiflerle tanıştırın.
-Çoğunlukla kendisinin yemeye çalışmasını ve bunu öğrenmesini sağlayın. Ağzına beslemekten olabildiğince kaçının. Mekana dökülen ve etrafa saçılan yemeklere reaksiyon göstermeyin.
-Herkesin yemeği bittikten sonra 10 dakika kadar daha bekleyin, yemiyorsa tabağını alacağınızı söyleyin. Vade dolduktan sonra ısrarcı olmadan ve bozulmuş üzere yapmadan tabağını alın.
-Yemeğini gereğince yemediyse yemek saatinin derhal akabinde gelen abur cubur, atıştırmalık üzere istekleri reddedin. Bir sonraki öğün saatine kadar meyve dışında kişisel bir şey hazırlayamayacağınızı, veremeyeceğinizi tabir edin. Öteki öğün saatine kadar birkaç porsiyon meyve yeme seçeneği sunun.
-Diğer öğün saati geldiğinde sevdiği yiyecekleri sunun ve yeniden ısrarcı davranmayın.
-Çikolata, tatlı, çerez üzere alternatifleri esas öğünlerini yediği takdirde o öğünlerin sonrasında verin. Lakin, bu besinlerin sunumunu pazarlık problemi haline getirmeyin.
-Onun yemesini takıntı haline getirmeyin, yediklerini takıntılı bir biçimde hesaplamayın, yemek yemesini sizin için hayati bir bahis haline getirerek ona yansıtmayın. Elinizde kaşık ve tabakla onun peşinden koşmayın.
-Gezinerek değil, oturarak yemek yeme alışkanlığı edinmesini sağlayın.
-Besleyici, sağlıklı ve çeşitlilik içeren besinlerden oluşan bir yemek yeme alışkanlığı kazanmasını sağlayın.
Tüm bunları noktasında ve kararında uyguladığınız takdirde, evladınızın beslenme saatleri sizin için bir külfet olmaktan çıkıp, keyifli bir aktivite halini alacaktır.
Unutmayalım ki, “aç bir evlat kesinlikle yemek yer”. Bu hususta rahat ve tutarlı olmanız onun sağlıklı beslenmesini ve sağlıklı gelişmesini sağlayacaktır. Yemek yedirme ve besleme ritüelinin sağlıklı olması ise aranızdaki sevgi bağını güçlendirecek ve ebeveyn-çocuk bağlanmasının en sağlıklı halde olgunlaşmasını sağlayacaktır.
Yrd. Doç. Dr. Neslim G. Doksat
Evlat ve Ergen Psikiyatrı
İştahsız evlatlarla ilgili olarak ebeveynlerin, bilhassa de validelerin önemli formda zayıflık duygusu yaşadıklarını görmekteyiz. Velev bu durumu takıntı haline getiren valideler de mevcut.
Bu yazımda beslemeyle ilgili tavır günahları arasından en sık karşılaştığımız örneklerden bahsetmek istiyorum.
Kimi ailelerde iştahı çok ziyade olmayan evlada yemek yemesi için ölçüsüz ağırlık yapıldığını görmekteyiz. Bu üzere durumlarda, “hayat, adeta tabaktaki yemeğin tam olarak bitmesinden ibaretmiş” üzere yaşanıyor. Elinde yemek kâsesiyle evladın peşinden koşan ve ona yemesi için adeta yalvaran bir ana ve/veya bakıcı tablosu nadir değil ne yazık ki. Bu usulün hiç de mütenasip olmadığının bilhassa vurgulanması gerekiyor. Böylesine bir besleme tavrı aslında iştahı az olan bir evladı inatlaşma davranışına ve hiç yememeye davet eder.
Yeme tavırlarıyla ilgili olarak münhasıran vurgulanması gerekenler şu biçimde özetlenebilir:
-9 aylıktan itibaren bir evlat aile sofrasına oturabilir. Beceriksizce de olsa kaşıkla bir şeyler yiyebilir.
-Çocuğunuzun üç ana, iki yahut üç tane de ara öğünü olsun.
-Çocuğunuzu her seferinde aile sofrasına oturtmaya ihtimam gösterin. Besleyici olduğu kadar seveceğini de düşündüğünüz bir menüyü ortaya koyun. Pütürlü besinlere hengamında geçin. HER ŞEYİ BLENDERDAN geçirerek püre halinde verme alışkanlığınızdan 10 aylıktan itibaren vazgeçin.
-Yemesi için hiç pres yapmayın. Onun yemek yemesini, sizin için çok kıymetli bir şeymiş üzere idrak etmesinden kaçının. Yemek konusunda pazarlık yapmayın ve inatlaşmayın.
-Çiğneme ve elindeki ekmek yahut kurabiyeyi kemirme alışkanlığını devranında kazandırın.
-Her gün bir yahut iki öğününde yeme çeşitliliğini kazandırabilecek farklı alternatiflerle tanıştırın.
-Çoğunlukla kendisinin yemeye çalışmasını ve bunu öğrenmesini sağlayın. Ağzına beslemekten olabildiğince kaçının. Mekana dökülen ve etrafa saçılan yemeklere reaksiyon göstermeyin.
-Herkesin yemeği bittikten sonra 10 dakika kadar daha bekleyin, yemiyorsa tabağını alacağınızı söyleyin. Vade dolduktan sonra ısrarcı olmadan ve bozulmuş üzere yapmadan tabağını alın.
-Yemeğini gereğince yemediyse yemek saatinin derhal akabinde gelen abur cubur, atıştırmalık üzere istekleri reddedin. Bir sonraki öğün saatine kadar meyve dışında kişisel bir şey hazırlayamayacağınızı, veremeyeceğinizi tabir edin. Öteki öğün saatine kadar birkaç porsiyon meyve yeme seçeneği sunun.
-Diğer öğün saati geldiğinde sevdiği yiyecekleri sunun ve yeniden ısrarcı davranmayın.
-Çikolata, tatlı, çerez üzere alternatifleri esas öğünlerini yediği takdirde o öğünlerin sonrasında verin. Lakin, bu besinlerin sunumunu pazarlık problemi haline getirmeyin.
-Onun yemesini takıntı haline getirmeyin, yediklerini takıntılı bir biçimde hesaplamayın, yemek yemesini sizin için hayati bir bahis haline getirerek ona yansıtmayın. Elinizde kaşık ve tabakla onun peşinden koşmayın.
-Gezinerek değil, oturarak yemek yeme alışkanlığı edinmesini sağlayın.
-Besleyici, sağlıklı ve çeşitlilik içeren besinlerden oluşan bir yemek yeme alışkanlığı kazanmasını sağlayın.
Tüm bunları noktasında ve kararında uyguladığınız takdirde, evladınızın beslenme saatleri sizin için bir külfet olmaktan çıkıp, keyifli bir aktivite halini alacaktır.
Unutmayalım ki, “aç bir evlat kesinlikle yemek yer”. Bu hususta rahat ve tutarlı olmanız onun sağlıklı beslenmesini ve sağlıklı gelişmesini sağlayacaktır. Yemek yedirme ve besleme ritüelinin sağlıklı olması ise aranızdaki sevgi bağını güçlendirecek ve ebeveyn-çocuk bağlanmasının en sağlıklı halde olgunlaşmasını sağlayacaktır.
Yrd. Doç. Dr. Neslim G. Doksat
Evlat ve Ergen Psikiyatrı
