Ailemizin bize tavırlı olmayı öğretmesiyle başlayan hayatımızda yıllar sonra da değişen bir şeyler yok. Zira biz babadan bu türlü gördük
1. Eskimeyen hiçbir kıyafetin yerine yenisi alınmadı; yeni bir giysi için okulların açılmasını ya da bayramın gelmesini bekledik.
Ayakkabıları yastığın yanına koyup uyuduğumuz günler oldu. Bazen de her sabah yeni alınan elbisemize bakıp bakıp sevindik.
2. Canımız çikolata ya da pasta istediği vakit, en ucuz bisküvinin ortasına lokum konularak tatlı isteğimiz bastırıldı.
Her konutta pasta ne gezer? Konuk geldiğinde ikram edilsin diye stokta tutulan lokumlar ve bakkaldan alınan ucuz bisküvi, tam da canı tatlı çeken çocuklar içindi. Lakin şu bir gerçek ki, bunun verdiği tadı öbür hiçbir tatlı hala daha veremiyor.
3. Babalarımızın "Bu ne bu türlü saray üzere her yer yanıyo!" direktifiyle odalarda açık olan fazla ışıkları söndürdük.
Bu türlü büyüyen çocukların şu an bile otomatikman ışıkları kapattığını biliyor muydunuz? Güya babamız her an bize fırça atacakmış üzere
4. Yaz gelip okullar kapandığında şayet tatile gidemiyorsak su dolu leğenin içinde yüzdük.
Bilhassa sıcak yaz günlerinde balkona konulan bir leğen, bizim bütün tatil isteğimizi gidermek için birebirdi. Artık bile kanısı çok güzel!
5. Annelerimiz, kendi kıyafetlerini bozup bize elleriyle yepisyeni elbiseler dikti.
Artık o kadar çok alternatif var ki, her şeyin en ucuzunu bulmak mümkün. Ancak o devir kimi çocuklar, annelerinin kıyafetlerinden kesilip biçilen kesimlerle büyüdü. Her anne bir tasarımcıydı adeta!
6. Dişlerimizi fırçalayacağımız vakit ya da banyoda yıkanırken, boşu boşuna suyu akıtmamamız gerektiğini ezberledik.
O kadar yararlı bir şey ki bu aslında, insan fakat büyüyünce fark ediyor. Lakin ailemizin tek sıkıntısı fazla gelecek su faturasıydı
7. Gezmeye gitmeden evvel annemizin "Bak dışarda bi şey istemek yok ama!" pazarlıklarıyla karşı karşıya kaldık.
Çocuksun ve canın dondurma, pamuk şeker çekiyor haliyle. Ancak bütçe muhakkak, yapacak bir şey yok. Ta o vakitten nefis köreltmenin ne demek olduğunu anladık.
8. Tipi hiç güzelimize gitmeyen giysileri sağlam olduğu gerekçesiyle ve "Seneye de giyersin." diyerek üstümüzden döküle döküle giydik.
Her çocuk kesinlikle içinde kaybolduğu bir mont, bir ayakkabı giymiştir. Her sene yenisi alınmadığı için de anne baba tarafından bu türlü bir önlemle yetiştirilmiştir.
9. Bir yerden bir yere giderken taksiye binmek hayaldi; dolmuşta, otobüste annemizin kucağında seyahat ettik.
Taksiye binmek çok masraflıydı. Kucakta gidiyorduk zira bir kişi parası daha verilmemesi lazımdı. Dolmuş sürücüsünün "Çocuğu kucağınıza alın." demesiyle de ortam biraz geriliyordu natürel.
görsel kaynak
10. Hamburger, pizza ya da döner yemek için babamızın maaş aldığı günü beklemek zorundaydık.
Bilhassa babası devlet dairesinde çalışanlar, bu durumu çok uygun bilirler. Bir baba maaş aldığı vakit ailesine dışarıda yemek ısmarlardı. Artık elimizin altında her şey lakin o vakit bekliyorduk.
11. Hiçbir vakit ikinci kolayı içmek üzere bir talihimiz olmadı; verilenin her vakit değerini bilip fazlasını istemedik.
Bunu lakin büyüdükten sonra öğrendik. Gördük ki, şayet istersen ikinci kolayı da içebiliyormuşsun, bu türlü bir talihin varmış. Ancak biz hiçbir vakit bu kadar rahat büyümedik.
12. Peşin para verilerek hiçbir şeye sahip olunmadığını gördük; senet, taksit üzere sözleri, dört süreçten daha evvel öğrendik.
tinypic.com
Kredi kartlarının olmadığı periyotlarda bu türlü senetler vardı işte. Değerli bir şey alınacağı vakit kesinlikle bu senetler karşılığında taksitler yapılırdı.
13. Bütün bunların verdiği disiplin sayesinde döneri her vakit ayranla tıpkı anda bitirdik.
Bu yüzden biz tavırlı ve sistemliyiz işte. Hayat bize disiplinli olmayı taa çocukken öğretti. Birtakım mevzularda cimri üzere görünsek de o denli değiliz. Biz dönere sahip olmanın talihini bilip, mutluluğumuzu ayranla taçlandıran çocuklardık da ondan bütün bunlar
Türkiye'nin en güncel forumlardan olan forumdas.com.tr'de forumda aktif ve katkısı olabilecek kişilerden gönüllü katkıda sağlayabilecek kişiler aranmaktadır.