Türkiye'nin en güncel forumlardan olan forumdas.com.tr'de forumda aktif ve katkısı olabilecek kişilerden gönüllü katkıda sağlayabilecek kişiler aranmaktadır.
Kayıplar hislerimizi alt üst eden zelzeleler üzeredir, hayat aniden değişir ve tüm aileyi tesirler. Evlatlar için kayıpla baş etmek daha zordur, zira zihinsel ve duygusal becerileri şimdi gelişimini tamamlamamıştır, kayıpları yetişkinler üzere anlamlandıramazlar. Buna karşın yetişkinler çoklukla evlatların etkilenmeyeceklerini ve yeni duruma kolay adapte olacağını düşünürler. Evlatların yas sürecini zorlaştıran vesair bir sebep de yetişkinlerin kendi çaresizlik, acı ve üzüntü hisleri ile meşgul olmasıdır.
Yas reaksiyonu olan bir evlatta görülebilecek davranışlar şöyledir:
İnkar, kayıp yokmuş üzere davranma
Duygusuz görünme
Sonluluk
Dehşetler
Uyku meseleleri
Dikkat sıkıntıları
Olduğundan daha küçükmüş üzere davranma
Baş ağrısı, karın ağrısı
İştah değişikliği
Evlatların gerçekleri bilmeye hakkı vardır. Kayıplar evlattan gizlendikçe, durumu kabullenmeleri gecikecektir, belirsizlik dehşetlerini arttıracaktır. Kayıplarla ilgili bilgiyi evlada en yakın olan, evladın güvendiği, en âlâ tanıdığı kişinin vermesi gerekir(anne, peder, onlar yoksa aileden en yakın olduğu kişiler).
Yas doğal bir süreçtir. Evlatlarla mevt ve kayıplardan konuşmaktan korkmamak gerekir. Büyükler çoklukla bu mevzuları konuştuklarında evlatları üzmekten korkarlar, mevtten bahsetmeyince evlatların akıllarından bu mevzuyu sileceklerini düşünürler. Büyükler mevzuyu kapatınca evlatların aldığı ileti, mevt, üzüntü, yas mevzularından konuşmamak gerektiğidir. Bazen evlatlar hislerini bu nedenle kimseye anlatamazlar. Yas içindeki evlat çoklukla yalnız hisseder. Konuşamamak, evlatların yalnızlık hislerini arttıracaktır. Kimi evlatlar ise siz konuşmak istediğinizde buna yanaşmayabilirler. Yas tutmanın gerçek bir formu yoktur, her evlat kendine mahsus reaksiyon verir. Konuşması için zorlamak mütenasip bir davranış değildir, konuşmaya hazır olduğunda sizden destek alabileceğini bilmesi kafidir.
Yas, kayıpların akabinde iç yerküremizi tekrar düzenleme sürecidir. Bir müddet için içe döner, üzülür, ağlar, öfkelenir, anılarımızı gözden geçiririz. Hissedilen acıyla baş etmek için vakte gereksinim vardır. Yas sürecindeki çocuktaki kaybı yanına koymamız mümkün değildir, evlat için sağlıklı olan bu kaybı kabullenmesi ve hayatına devam edebilmesidir. Bu güçlükle süreçten çıktığında o artık sair bir evlattır: keder, üzüntü, acı hisleri ile baş edebilmiş ve hayata devam edebilmiştir.
Yas reaksiyonu olan bir evlatta görülebilecek davranışlar şöyledir:
İnkar, kayıp yokmuş üzere davranma
Duygusuz görünme
Sonluluk
Dehşetler
Uyku meseleleri
Dikkat sıkıntıları
Olduğundan daha küçükmüş üzere davranma
Baş ağrısı, karın ağrısı
İştah değişikliği
Evlatların gerçekleri bilmeye hakkı vardır. Kayıplar evlattan gizlendikçe, durumu kabullenmeleri gecikecektir, belirsizlik dehşetlerini arttıracaktır. Kayıplarla ilgili bilgiyi evlada en yakın olan, evladın güvendiği, en âlâ tanıdığı kişinin vermesi gerekir(anne, peder, onlar yoksa aileden en yakın olduğu kişiler).
Yas doğal bir süreçtir. Evlatlarla mevt ve kayıplardan konuşmaktan korkmamak gerekir. Büyükler çoklukla bu mevzuları konuştuklarında evlatları üzmekten korkarlar, mevtten bahsetmeyince evlatların akıllarından bu mevzuyu sileceklerini düşünürler. Büyükler mevzuyu kapatınca evlatların aldığı ileti, mevt, üzüntü, yas mevzularından konuşmamak gerektiğidir. Bazen evlatlar hislerini bu nedenle kimseye anlatamazlar. Yas içindeki evlat çoklukla yalnız hisseder. Konuşamamak, evlatların yalnızlık hislerini arttıracaktır. Kimi evlatlar ise siz konuşmak istediğinizde buna yanaşmayabilirler. Yas tutmanın gerçek bir formu yoktur, her evlat kendine mahsus reaksiyon verir. Konuşması için zorlamak mütenasip bir davranış değildir, konuşmaya hazır olduğunda sizden destek alabileceğini bilmesi kafidir.
Yas, kayıpların akabinde iç yerküremizi tekrar düzenleme sürecidir. Bir müddet için içe döner, üzülür, ağlar, öfkelenir, anılarımızı gözden geçiririz. Hissedilen acıyla baş etmek için vakte gereksinim vardır. Yas sürecindeki çocuktaki kaybı yanına koymamız mümkün değildir, evlat için sağlıklı olan bu kaybı kabullenmesi ve hayatına devam edebilmesidir. Bu güçlükle süreçten çıktığında o artık sair bir evlattır: keder, üzüntü, acı hisleri ile baş edebilmiş ve hayata devam edebilmiştir.
