çocuklarda öfke

ÇOCUKTA ÖFKE
İki yaşında şahsiyet savaşında

İki yaş dönemi çocuk gelişiminin en kayda değer ve en zorlama devresi çoğu kez yaşanan hiddet nöbetleri anne ve babalara kuvvet anlar yaşatıyor Ancak problemlere karşı hazırlıklı olarak 2 yaş sendromunun üstesinden ulaşmak mümkün


Anne ve babalar bebeklik döneminin yorucu temposundan kurtulduktan sonradan her şeyin daha basit olacağını düşünüyorlar Oysa, her yaşın farklı bir zorluğu olduğunu hatırlatmakta yarar var Bilhassa çocuklarda özerklik dönemini diye adlandırılan 1236 aylarda manâlı şartların değişmesi gözleniyor 2 yaşla birlikte çocuklar sadece yürümekle, konuşmakla yetinmiyor, kendi bildiklerini okuyorlar Sinirleniyor, ağlıyor ve hiddet nöbetlerine kapılıyorlar Bu noktada aileler ne yapacaklarını şaşırıyorlar Ilk Olarak sorunlara karşısında tedbirli elde etmek gerekiyor İki yaş ve ardından anne babaların kendilerini nelerin beklediğini bilmeleri son derece faydalı Sebepleri bilindikten ve gerekli önlemler alındıktan sonra iki yaş dönemini atlatmak fiilen hiç zorlama değil

Doğal bir tepki

Bu olumsuz dönemde çocuk dengesiz, olumsuz ve inatçı oluyor Anne ve babasıyla sürekli çatışma halinde olan çocuk onların istediğinin bütün tersini yapıyor Kısa bir vakit öncesine dek keyifli, laf dinleyen ve kolay yönetilebilen çocuk, birdenbire ters ve geçimsiz oluyor Acıbadem Hastanesi ’nden Psikolog Penbe Yazıcı bu durumun son derece doğal olduğunu belirterek şunları söylüyor: “2 yaş çocuğunda yargılama düzeyi epeyce yetersizken enerjik irade kombinasyonu onun anne babayla çoğu kez çatışmasına yol açar İşte bu çatışmaların en üstteki noktası hiddet nöbetleridir Bu nöbetler çocuğun mutlaka fena huylu, iyi yetiştirilmemiş ya da sorunlu olduğu anlamına gelmez Sadece bu yaşlarda doğal kabul etmemiz gereken kontrolsüzlüğün ifadesi diyebiliriz Çocukların öfke davranışları ; her şeye itiraz etme, ağlayıp kendini yere atma, başını duvara veya yere dövme, yemeği yalanlama, yediği yemeği kusma, eline geçeni fırlatma gibi epeyce çeşitlidir

Öfkenin nedenleri

İki yaşına dek pasif, bağımlı ve zayıf olan çocuk, yürüme ve konuşmanın başlamasıyla kendini açıklama etmenin yollarını ararken sosyalleşmenin de adımlarını atıyor Sosyalleşmeye çalışırken de kendilerinde öfkeyi oluşturacak uyaranlarla karşılaşıyorlar Psikolog Yazıcı bu uyaranları şu başlıklar aşağıda topluyor:

Oyuncağının elinden alınması
Yıkanma
Engellenme
Baskılı tuvalet eğitimi
Yemek yeme
Annenin fazla koruyucu olması, ailede hiddet ve güç, çocuğun fizyolojik ve psikolojik gereksinimlerinin doyurulmaması,aşırı kuralcı annebaba davranışları, kardeş kıskançlığı gibi durumlarda da hiddet davranışlarıyla karşısında karşıya kalınıyor

Anne ve babaya düşen görevler

Bu dönem annebaba ve çocuk aralarında birincil çekişmelerinde yaşandığı bir dönem olduğu için, onların dengelenmiş ve tutarlı davranışları epeyce önemli Her şeyden önce annebaba bu negatif davranış ve hırçınlıkların geçici bir durum olduğunu bilerek sabırlı davranmalı, çocuğu katı bir düzene zorlamadan, soğukkanlı bir biçimde çocukla patavatsız çekişmelere girmeden ilgisini oyunlara yönlendirmeli Psikolog Printer anne ve babalara şu uyarılarda bulunuyor: “ Anne baba çocuğu korkutmamalı, öfkeyi dindirmek için çocuğun her istediğini yapmaktan kaçınmalı,davranışla uyumlu olmayan yersiz cezalar uygulamamalı, çocuğun şahlanmış davranışları annebabanın öfkesine yol açmamalıdır Zaten çocuğun problemi, sakinleşememektir Anne baba da sinirlenirse çocuğun öfkesi beslenir Doğru olan çocuğun yanından çıkmak, sakinleşene dek yalnız vazgeçmek, daha sonra yanına gelmektir Unutulmamalı fakat bu yaşta çocuğun öfkesi sosyal çevreye harmoni çabalarının da bir parçasıdır Çocuğun her türlü öfkesini kısıtlarsak bu kez öfkeyi kendine yönelten çocuk kendini ısırmaya, saçlarını koparmaya yani kendine zarar vermeye başlar

Ara Sıra çocuğun öfke krizleri aleyhinde anne baba çözüm üretemiyor, hatta çocukla ilişkileri bozulma noktasına geliyor İşte bu noktada yalnızca hiddet belirten çocuğun yok ebeveynlerin de profesyonel takviye almalarında avantaj var

*