Diş tabibi korkusu, yalnızca evlatların değil, birçok yetişkinin de sıkıntısıdır tesiri bazen hayat uzunluğu süren diş doktoru fobisinin önüne evlat yaşta geçmek mümkündür. Bunun için evlatların olabildiğince erken yaşta, daha şikayetleri başlamadan, tedavi gerekmeden diş doktoruna götürülmesi gerekir.
Çoklukla evlatlar diş tabibine geç yaşlarda (6-7 yaşında), meseleler başladıktan sonra getirilmektedir. Ağızdaki süt dişlerinin ‘‘nasıl olsa değişeceği'' mülahazasıyla çürük olsa da diş doktoruna gidilmediği çok sık görülmektedir. Bu da doktorların işini epey zorlaştıran çok yanlış bir inanıştır.Çocuk dişleri çıkmaya başladığında, diş doktoruyla tanışmalıdır. Diş problemleri bebeklikte bile ortaya çıkabilir. Biberonla beslemede, şekerli azıkların verilmesi ve emziklerin, bal, pekmez üzere tatlılara batırılması sonucu biberon çürüğü dediğimiz diş çürümeleri oluşabilir. Bu durum hem bebek için, hem de ailesi için çok önemli külfetlere neden olur. Bu nedenle bebeğin birinci dişlerinin çıkmaya başladığı 1 yaş periyodunda diş tabibine götürülmeye başlanması en iyisidir.
Evlat bir defa dishekiminden korkarsa, bu berbat tecrübe onu hayatı boyunca etkileyebilir ve büyüdüğünde dahi dis doktoruna gitmekten korkmasına sebep olabilir. Birinci tecrübe her devir çok değerlidir. Bu sebeple, evladın diş doktoruyla birinci randevusundaki gaye, sorun çözmek değil, evladı kazanmak ve ilerde âlâ bir hasta olarak, huzurla diş doktoruna gelmesini sağlamak olmalıdır. Ana ve pederin, kendi tedavileri yapılırken, evlatlarını da beraberlerinde getirmelerini önermek, münhasıran daha evvel hiç diş doktoruna gitmemiş evlatların, ana ve babalarını, tedavileri yapılırken seyredebilmelerini ve korkulacak bir sey olmadığını görmelerini, sağlaması bakımından çok sahih bir yaklaşımdır. Bu biçimde devranla diş doktoruna alışmaları da mümkün olacaktır.
Çoklukla evlatlar diş tabibine geç yaşlarda (6-7 yaşında), meseleler başladıktan sonra getirilmektedir. Ağızdaki süt dişlerinin ‘‘nasıl olsa değişeceği'' mülahazasıyla çürük olsa da diş doktoruna gidilmediği çok sık görülmektedir. Bu da doktorların işini epey zorlaştıran çok yanlış bir inanıştır.Çocuk dişleri çıkmaya başladığında, diş doktoruyla tanışmalıdır. Diş problemleri bebeklikte bile ortaya çıkabilir. Biberonla beslemede, şekerli azıkların verilmesi ve emziklerin, bal, pekmez üzere tatlılara batırılması sonucu biberon çürüğü dediğimiz diş çürümeleri oluşabilir. Bu durum hem bebek için, hem de ailesi için çok önemli külfetlere neden olur. Bu nedenle bebeğin birinci dişlerinin çıkmaya başladığı 1 yaş periyodunda diş tabibine götürülmeye başlanması en iyisidir.
Evlat bir defa dishekiminden korkarsa, bu berbat tecrübe onu hayatı boyunca etkileyebilir ve büyüdüğünde dahi dis doktoruna gitmekten korkmasına sebep olabilir. Birinci tecrübe her devir çok değerlidir. Bu sebeple, evladın diş doktoruyla birinci randevusundaki gaye, sorun çözmek değil, evladı kazanmak ve ilerde âlâ bir hasta olarak, huzurla diş doktoruna gelmesini sağlamak olmalıdır. Ana ve pederin, kendi tedavileri yapılırken, evlatlarını da beraberlerinde getirmelerini önermek, münhasıran daha evvel hiç diş doktoruna gitmemiş evlatların, ana ve babalarını, tedavileri yapılırken seyredebilmelerini ve korkulacak bir sey olmadığını görmelerini, sağlaması bakımından çok sahih bir yaklaşımdır. Bu biçimde devranla diş doktoruna alışmaları da mümkün olacaktır.