Çocuklarımız ve Biz

Çocuklarımız ve Biz ÇOCUKLARIMIZ VE BİZ​ ​ Anne babalar çocuk eğitim tutumlarında değisik faktörlerden etkilenirler Mesela, geçmiş yaşantılarından, kültürlerinden, kendi kişisel değerlerinden, annebaba algılarından ve gelecekle ilgili hedeflerinden Çocuklarımıza öğrettiğimiz her şeyde bizden bir tutam vardır Annebaba olmayı yaşayarak öğreniriz Ara Sıra olması gerekenleri, ara sıra içimizden geleni ara sıra de yaşananların sonuçlarını uygularız Anne baba olarak bilmemiz gereken bazen farkında olmadan çocuklarımıza zarar verecek ortamları gönülsüzce de olsa yaratabildiğimizdir İnsanın kendi çocuğunu eğitmesi basit değildir, çünkü genelde onu kendimizden bambaşka düşünmekte zorluk çekeriz Bu konuda dikkat etmemiz gereken birincil ve en manâlı nokta çocuğumuzun bizden ayrı olduğu ve bizden farklı gelişeceğidir Bunu kabul ettiğimiz vakit ayrıca çocuğumuza hem de kendimize kendi elde etmekhakkını tanımış oluruz Böyle bir eğitim ortamında çocuk her yönüyle kabul gördüğünü hisseder ve kendini kıymetli algılar Başkalarını da olduğu gibi kabul etmeyi öğrenir Aileler eğitimde geliştirmekyerine değiştirmeküstünde odaklandıkları vakit defalarca yanlışları ve eksikleri görürler ve bunlarla ilgili düzeltme ve önlem alma yoluna giderler bu da çocukla arasında gergin bir ilişkinin oluşmasına niçin olur Oysa çocuğun anlaşıldığını hissetmeye ihtiyacı vardır Eğitim; takviye olmayı, yol göstermeyi, bilgi vermeyi, model olmayı ve uygun ortamları sağlamayı içermelidir Çocuğumuzu eğitirken ona karşı açık almak, adilane kendimizi ortaya koymak kesin rollere sıkışmadan insan olarak var almak da çocuğumuz için bir eğitimdir Çünkü o bizim yalnızca söylediklerimize değil söylediklerimizi nasıl uyguladığımıza da bakar Bunlar aralarında anlaşmazlık gördüğünde bize olan güveni ve inancı sarsılır Eğitim süreci içinde zorlandığımız, sıkıntı yasadığımız, hata yaptığımızı fark ettiğimiz anlar olabilir Duygularımızı dürüst veya yanlış diye ayırmadan kendimize bunları yaşama hakkını vermeli ve paylaşabilmeliyiz Bu, çocuğumuzun kendine ve hayata olan toleransını arttırır Duygularımızı paylastığımızda yaşadığımız sıkıntının yükünü hafifletir ve uygun alternatifleri daha rahat görebiliriz Biz kendimizi açtığımızda çocuklar da duyguları tanıyıp onları nasıl ifade edebileceklerini öğrenirler Ayrıca kusur yapma, zorlanma gibi durumlarla nasıl başa çıkabileceklerini görebilirler Onlar da kendilerini ifade etmeye başlarlar Bu durumda da onlari kulak vermek , anlamaya kastetmek bunu yaparken de öğüt vermemek, yargılamamak, kıyaslamamak, hafife almamak, konuyu değiştirmemek yapacaığınız en iyi şey olacaktır Bunları dikkate aldığınızda çocuğunuzun sizinle daha fazla sey paylaştığını göreceksiniz Çocuklarımızın bizim doğrularımızı bizim istediğimiz yollarla bulmaları için mücâdele etmek, sabırsızlanmak, hata yapmalarına firsat vermemek, her şeyi hazırlanmış arzetmek ve kesintisiz koruyucu almak onların hayatı hakiki anlamda yaşamalarına elgel olmaktadır Ama onlar bu dünyaya bizim istediğimiz gibi biri edinmek için gelmediler Onlara seçim hakkı tanımazsak kendi başlarına bunu yapmaları gerektiğinde daha büyük güçlük yaşarlar İsteğimiz; kendine yetebilen, zorluklarla başa çıkabilen kısacası bu dünyada kimsesiz var olabilen bir birey yetiştirmekse bu, oysa ona fırsat vermekle olası olabilir Hem ona keza kendinize fırsat verin Anne baba edinmek hatasız elde etmek çağrıda bulunmak değildir Çocuklarımızı eğitirken birçok konuda kendimizi de eğitmek durumunda kalırız Karşılaştığımız zorluklarda kendimizi görür, tanırız Kendimizi değerlendirir, eleştiririz Eğer bu sonuçları kendimize yol gösterici olarak kullanabilirsek çocuğumuz ve kendimiz için yerinde eğitim ortamlarını daha dar oluşturabiliriz Eğer yolumuzu belirlemekte karar veremiyorsak bu konuda bize yol gösterebilecek uzmanlardan yardım elde etmek, ne yapacağını bilememekten daha iyi bir yol olacaktır Şebnem KANMAZ