Türkiye'nin en güncel forumlardan olan forumdas.com.tr'de forumda aktif ve katkısı olabilecek kişilerden gönüllü katkıda sağlayabilecek kişiler aranmaktadır.
Ailelerin sordukları soruların başında, ‘neden bu türlü davranıyor, evlatlarımızı nasıl anlarız’ gelir. Aslında temel ruhsal gerçekleri bilmek, hakikat muhaberesi kurmak için koşuldur. Hepimiz yaşadığımız hikayeleri kendi zihinsel merceğimizin gerisinden görürüz. Bu merceğin gerçeği kırma aşaması, insandan bireye değişir. Gözlük kullanan birisisinin aşikâr bir mühlet sonra taktığını unutması üzere bizler de vukuatlar önündeki tasavvurlarımızın bize ilişkin tefsirler olduğunu, taraflı olduğunu unuturuz. Bu gerçeği unutmak, münhasıran ailelerin evlatları ile muhaberede önemli meselelere ve neden olur.
Örneğin evladımızın mektepte başarısı düşer, mektebe gitmek konusunda isteksizleşirse umumiyetle ana pederler mektepte ne olduğuyla ilgili kısa bir soruşturma yaparlar. Evlattan ya da muallimden somut bir neden çıkmaz ise günahlı bulunur. Günahlı tembelliktir (kendi merceklerinde). Evlatları derslerden bıkmıştır, onda okuyacak göz yoktur. Aslında olan biten evladın yerküresinde neler olduğunun, neden bu türlü bir reaksiyon verdiğinin, nasıl hissettiğini düzgünce tahlil etmeden aceleci davranmak ve olumsuz etiketlemektir. Bazen bu tip bir isteksizliğin altından korktuğu için ana ve pedere söylenemeyen travmalar, bazen öğrenme dertleri bazen ise tasalar çıkar. Yalnızca evlatlarının reaksiyonlarına bakarak süratli çıkarımlar yapmak birçok sorunu beraberinde getirir. O yüzden evlatlarımızın yerküresine olumlu bir ilgili ile yaklaşmak, onların hislerine eşlik etmek ve muhabere becerilerimizi geliştirmek gerekir. Ben yapılması gerekeni ‘kulakları açmak, ağızları kapamak’ halinde özetliyorum.
Evlatlarımızı ve birbirimizi düzgün anlayabilmek dileğiyle.
Kalın sağlıcakla…
Örneğin evladımızın mektepte başarısı düşer, mektebe gitmek konusunda isteksizleşirse umumiyetle ana pederler mektepte ne olduğuyla ilgili kısa bir soruşturma yaparlar. Evlattan ya da muallimden somut bir neden çıkmaz ise günahlı bulunur. Günahlı tembelliktir (kendi merceklerinde). Evlatları derslerden bıkmıştır, onda okuyacak göz yoktur. Aslında olan biten evladın yerküresinde neler olduğunun, neden bu türlü bir reaksiyon verdiğinin, nasıl hissettiğini düzgünce tahlil etmeden aceleci davranmak ve olumsuz etiketlemektir. Bazen bu tip bir isteksizliğin altından korktuğu için ana ve pedere söylenemeyen travmalar, bazen öğrenme dertleri bazen ise tasalar çıkar. Yalnızca evlatlarının reaksiyonlarına bakarak süratli çıkarımlar yapmak birçok sorunu beraberinde getirir. O yüzden evlatlarımızın yerküresine olumlu bir ilgili ile yaklaşmak, onların hislerine eşlik etmek ve muhabere becerilerimizi geliştirmek gerekir. Ben yapılması gerekeni ‘kulakları açmak, ağızları kapamak’ halinde özetliyorum.
Evlatlarımızı ve birbirimizi düzgün anlayabilmek dileğiyle.
Kalın sağlıcakla…
