Türkiye'nin en güncel forumlardan olan forumdas.com.tr'de forumda aktif ve katkısı olabilecek kişilerden gönüllü katkıda sağlayabilecek kişiler aranmaktadır.
Imtihan periyodunda ana babalarda en az evlatlar kadar korkuludur. Telaş bulaşıcı bir histir. Evladınızın geleceği konusundaki kaygılarınız evladınıza yansır. Bu nedenle öncelikle aileler kendi korkularını azaltmaya çalışmalıdırlar. Evladımızın tasasını artırmak yalnızca ona basınç yapmak yahut olumsuz kelamlar söylemekle artmaz. Olumlu cümleler kursak bile, vücut lisanımız yüz tabirimiz ve ses tonu ile verdiğiniz bildiriler aksiyse telaşımız evladımıza makbul. Ağızdan çıkan ile vücutların söylediği çelişiyorsa öğrenci daha çok vücut lisanına dikkat edecektir. ‘Ben senin başarılı ve memnun olmanı istiyorum’ derken ‘başarılı ol ki etrafa rezil olmayalım’ diye düşünüyorsanız ona destek olamazsınız. Çok ziyade sorumluluk alan korkulu çocuklarda ‘sana çok güveniyoruz kesinlikle başaracağına inanıyoruz’ denmesi bile ‘bana çok güveniyorlar, ailemin inancını boşa çıkartırsam’ mütalaasına ve korkuya sebep olabilir. Bu nedenle sonuca değil sürece odaklanmak ve ‘elinden geleni yaptığına inanıyoruz, vakit hengam başarısız olsan bile çalışmaya devam eder ve elinden gelenin en düzgününü yapmaya çalışırsan istediğin gayeye ulaşırsın, senin yanındayız, bunun için biz de elimizden geleni yapmaya hazırız’ denmesi evlat için rahatlatıcı olacaktır.
Onu ne kadar sevdiğinizi ona her devir hissettirin. Bir evladın başarılı olması için motivasyona gereksinimi vardır. Bunun için evladın başarabileceği kapasiteye sahip olduğuna inanması, başarmaktan keyif alması gereklidir. Evlatların en çok ana pederlerinden övgü aldıklarında mesut olur. Evlatlar ana babalarda düş kırıklığı yarattıklarını hissetmeye başlarlarsa, içe kapanma, zayıflık hisleri ortaya çıkar. Evladımızdan kapasitesinden fazlasını velev, yapabildiklerini görmez, yapamadıklarını yüzüne vurur, daima tembelsin derseniz, bir vade sonra evlat da bu durumu kabullenir, özgüvenini ve çalışma savaş etme motivasyonu kaybeder. Yalnızca başarılı olduğunda sevgi ve ilgi gören, başarısızlıklarında eleştirilen evlatlar, kendi pahalarını yalnızca başarılı olmaya bağlayacakları için, kendilerine güvenmez ve en ufak başarısızlıkta imtihan telaşına kapılabilirler. Mevzuyu öğrenip öğrenmediğine değil de, yalnızca imtihanda yeterli not alıp alamayacağına odaklanır, testte başarılı olup olamayacağını düşünmekten ders çalışmaya konsantre olamaz, test sırasında heyecandan bildiklerini unutur.
Gereğinden ziyade fedakarlıktan kaçının ve bunları hatırlatmayın, maddi olarak haddinden fazla fedakarlıkta bulunmak, bu fedakarlıkların daima hatırlatılması talebeyi ders çalışamaz hale getirir, “ailemin bu fedakarlıklarına cevap vermek zorundayım.” biçiminde düşünerek daha çokça kaygılanabilir.
Negatif motivasyondan uzak durun. Kimi ana pederler evlatlarının motivasyonunu artırmak için; ‘Bu kadar çalışmayla kazanamazsın“ üzere söylediği kelamlar, hırslanıp çalışmasını sağlamayacağı üzere, evladın ya inatlaşmasına ya da telaştan çalışamamasına neden olur
Evladınızı hiçbir hengam farklı evlatlarla kıyaslamayın, örnek göstermeyin. Eşiniz yahut evladınız sizi diğerleriyle kıyasladığında ne hissediyorsanız, evladınız da onu hisseder. Kendi eksiklerini göremez yahut çok abartır, öfkelenir, sizi hatalar, motivasyonu azalır, korkusu artar. "Amcanın kızı tıbbı kazandı, havasından yanına varılmıyor, aman bizi mahcup etme." vb. çeşidinden yaklaşımlar evladınıza zarar verebilir. Evlat, ailesinin ve diğerlerinin gözünde kendisinin değil, testteki muvaffakiyetinin kıymetli olduğunu düşünür ve imtihana gerçek dışı bir mana yükler.
Çocuğunuzdan beklentilerinizde gerçekçi olmaya çalışın. Objektif bakıldığında malûm meydanlarda kuvvetli yanları olabileceği üzere görünür meydanlarda da zayıf özellikleri olabilir. Çok beklentiye girmeyin. Her ana peder evladının şahsi olduğunu düşünür. Beklentileriniz ile evladınızın yapabilecekleri birbiriyle entegrasyonlu olursa evladınız daha az korku yaşayabilir. Bazen ölçüsüz pohpohlamak, ’Çok zeki lakin çalışmıyor’ lafları, evladın kendini dev aynasında da görmesine ve tembelliğine sebep olabilir. Evladımıza vereceğiniz ileti; ‘her ne yaparsan yap, elinden gelenin en düzgününü yap, beklentimiz ise ‘başarıya değil, maksatlı, planlı programlı, çalışmasına yönelik’ olmalıdır.
Evlada, testlerin onun kişiliğini pahalandıran bir ölçü olmadığı, kazanmak kadar kaybetmenin de hayatın bir kesimi olduğu, hayatın sonu olmadığı anlatılmalıdır. En iyiyi isteyen mükemmeliyetçi ebeveynler evlatta cürüm yapma korkusuna neden olur. Evladın Yanlışını düşünmesini sağlamak, birlikte tahlili konuşabilmek değerlidir. Imtihandan yahut ödevinden düşük not almış morali bozulmuş bir evlada “ben sana söyledim, baştan savma yapmışsın, son ana bırakıyorsun” mekanına “üzgün görünüyorsun, bir sonraki ödevinden, imtihanından âlâ not alabilmek için nelerde eksiğin var bunu konuşabiliriz” diyebilmek evladın günahlarından ders almasına yardımcı olmamızı sağlar.
Onu ne kadar sevdiğinizi ona her devir hissettirin. Bir evladın başarılı olması için motivasyona gereksinimi vardır. Bunun için evladın başarabileceği kapasiteye sahip olduğuna inanması, başarmaktan keyif alması gereklidir. Evlatların en çok ana pederlerinden övgü aldıklarında mesut olur. Evlatlar ana babalarda düş kırıklığı yarattıklarını hissetmeye başlarlarsa, içe kapanma, zayıflık hisleri ortaya çıkar. Evladımızdan kapasitesinden fazlasını velev, yapabildiklerini görmez, yapamadıklarını yüzüne vurur, daima tembelsin derseniz, bir vade sonra evlat da bu durumu kabullenir, özgüvenini ve çalışma savaş etme motivasyonu kaybeder. Yalnızca başarılı olduğunda sevgi ve ilgi gören, başarısızlıklarında eleştirilen evlatlar, kendi pahalarını yalnızca başarılı olmaya bağlayacakları için, kendilerine güvenmez ve en ufak başarısızlıkta imtihan telaşına kapılabilirler. Mevzuyu öğrenip öğrenmediğine değil de, yalnızca imtihanda yeterli not alıp alamayacağına odaklanır, testte başarılı olup olamayacağını düşünmekten ders çalışmaya konsantre olamaz, test sırasında heyecandan bildiklerini unutur.
Gereğinden ziyade fedakarlıktan kaçının ve bunları hatırlatmayın, maddi olarak haddinden fazla fedakarlıkta bulunmak, bu fedakarlıkların daima hatırlatılması talebeyi ders çalışamaz hale getirir, “ailemin bu fedakarlıklarına cevap vermek zorundayım.” biçiminde düşünerek daha çokça kaygılanabilir.
Negatif motivasyondan uzak durun. Kimi ana pederler evlatlarının motivasyonunu artırmak için; ‘Bu kadar çalışmayla kazanamazsın“ üzere söylediği kelamlar, hırslanıp çalışmasını sağlamayacağı üzere, evladın ya inatlaşmasına ya da telaştan çalışamamasına neden olur
Evladınızı hiçbir hengam farklı evlatlarla kıyaslamayın, örnek göstermeyin. Eşiniz yahut evladınız sizi diğerleriyle kıyasladığında ne hissediyorsanız, evladınız da onu hisseder. Kendi eksiklerini göremez yahut çok abartır, öfkelenir, sizi hatalar, motivasyonu azalır, korkusu artar. "Amcanın kızı tıbbı kazandı, havasından yanına varılmıyor, aman bizi mahcup etme." vb. çeşidinden yaklaşımlar evladınıza zarar verebilir. Evlat, ailesinin ve diğerlerinin gözünde kendisinin değil, testteki muvaffakiyetinin kıymetli olduğunu düşünür ve imtihana gerçek dışı bir mana yükler.
Çocuğunuzdan beklentilerinizde gerçekçi olmaya çalışın. Objektif bakıldığında malûm meydanlarda kuvvetli yanları olabileceği üzere görünür meydanlarda da zayıf özellikleri olabilir. Çok beklentiye girmeyin. Her ana peder evladının şahsi olduğunu düşünür. Beklentileriniz ile evladınızın yapabilecekleri birbiriyle entegrasyonlu olursa evladınız daha az korku yaşayabilir. Bazen ölçüsüz pohpohlamak, ’Çok zeki lakin çalışmıyor’ lafları, evladın kendini dev aynasında da görmesine ve tembelliğine sebep olabilir. Evladımıza vereceğiniz ileti; ‘her ne yaparsan yap, elinden gelenin en düzgününü yap, beklentimiz ise ‘başarıya değil, maksatlı, planlı programlı, çalışmasına yönelik’ olmalıdır.
Evlada, testlerin onun kişiliğini pahalandıran bir ölçü olmadığı, kazanmak kadar kaybetmenin de hayatın bir kesimi olduğu, hayatın sonu olmadığı anlatılmalıdır. En iyiyi isteyen mükemmeliyetçi ebeveynler evlatta cürüm yapma korkusuna neden olur. Evladın Yanlışını düşünmesini sağlamak, birlikte tahlili konuşabilmek değerlidir. Imtihandan yahut ödevinden düşük not almış morali bozulmuş bir evlada “ben sana söyledim, baştan savma yapmışsın, son ana bırakıyorsun” mekanına “üzgün görünüyorsun, bir sonraki ödevinden, imtihanından âlâ not alabilmek için nelerde eksiğin var bunu konuşabiliriz” diyebilmek evladın günahlarından ders almasına yardımcı olmamızı sağlar.
