Çok şey öğrendim hayat oyunlarından

Çok şey öğrendim hayat oyunlarından Düştüğümde elimden tutup kaldıran yoktu bu zamana dek Dizlerimdeki,bileklerimdeki,kalbimdeki yaralarımla geldim bu güne kadar Görmedim bir kere bana uzanan şevkatli eller Kimsenin omzunda ağlamadım bu yaşa değin Yastıklar siler gözyaşımı ,derdimi dinler yıldızlar İnan bana kendimden başka dostum olmadı Canımı acıtan bir sırça parçası değildi hiç bir süre Canımı yakanlar her zaman sevdiklerim oldular Pek düşmanlardıki bana onlar, bir defa olsun hatrımı sormazdılar Yıldızlar nasıl yalnızsa gökyüzünde pek yanlızım yar Bileklerimi kezsem yalnızlık akar Dünyaya tek geldim zaten yalnız olmasam ne çıkar! Başımı kaldırıp gökyüzüne baktığımda ,başlarım derdimi gökyüzüne haykırmayaHiç bıkmadan beni dinleyen onlarBeni hiç yalnız bırakmadılarAy geceye gelince zaman durur güyaAçıverir yıldızlar bir çiçek gibiGece güya benim için varYa sende olmasan ayBu ufak iyi kalpli kız ne yapar? Kabul edemem güneşin varlığınıHiç bir süre içimi aydınlatmadı ısıtmadı! Kabul etmem aşkın saflığını bana her seferinde oyunlar oynadı Fazla şey öğrendim hayat oyunlarından, bak ben defalarca karanlıktayımÖğrettiğin gibi daima ağlıyorum Çok şey öğrettin bana hayatUykuda ölümler tatdırdın ,yalancıktan gülücükler saçdırdın Tutsak ettin beni yalnızlığa bu karamsarlıktan kurtulamadım! Uğrunda öleceğim ölümler vardı engel olamadım Sen yaşam tüm varlığımı bu dünyadan aldın Nasıl olurda ağlamam, Sen Bana YaşarKen Ölmeyi Tattırdın alinti