Davranışçı Öğrenme Teorisi

Davranışçı akımın birincil temsilcilerinden biri Watson ’dır (1931) Çocukluk dönemi öğrenmeleri ve hayvanların öğrenmesi konularında çoğu denek gözlem yaparak uyarıcıtepki ilişkisini açıklamaya çalışmıştır Sayısal problem çözen bir çocuğun içten yanıtı bulmadan önce çoğu hata yapabileceğini ve hata yapmasının öğrenmeye yardımcı olabileceğini savunmuş, doğru bir uyarıcıtepki örüntüsü ortaya çıkana değin başarılı tepkide bulunmaların sayısında bir çoğaltma olacağını ve testyanılma yoluyla öğrenmenin gerçekleşebileceğini ileri sürmüştür Watson ’ın alıştırma zamanına paralel olarak Thorndike ’da uyarıcıtepki ilişkisine ve testyanılma aracılığıyla öğrenmeye ilişkin deneyleri hayvanlar üzerinde gerçekleştirmiştir

Thorndike tepkinin kişi üzerinde bıraktığı etki konusuna daha pozitif ağırlık vermiştir Ona göre tepkiden elde edilen doyum davranışın baştan edilme sıklığını artırır, yani yeterli sonuçlar alındığında uyarıcıtepki ilişkisi pekiştirilir Bu aramak değildir ki tatminsizlik tepkide bulunmayı ortadan kaldırır Hoşnutsuzluk bireyin yeni alternatifler ve çözüm yolları aramasına niçin olur; bu yeni arayış büyük olasılıkla denemeyanılma yoluyla olur Thorndike ’ın “hoşnutsuzluğun uyarıcıtepki bağını güçlendirdiği ve pekiştirdiği yolundaki ilkesi etki yasası olarak bilinir Hem dahası pratik (egzersiz) yasası vardır; buna kadar uyarıcıtepki bağı aynı uyarıcı ve aynı tepkinin birlikte defalarca ortaya çıkması sonucu güçlenir ve tepkide meydana gelecek bir azalma uyarıcıtepki bağını zayıflatır Burada manâlı olan vaka çalışma yapmanın tek başına öğrenme için tatmin edici olmadığıdır Tepki ya da sonuçlarla ilgili bilginin pekiştireç olarak sunulması gereklidir Buna kadar çalışma yasası tesir yasasının doğal bir sonucudur

Thorndike ’ın öğrenme teorisine olan katkısı, bilhassa çocuklardaki öğrenme becerilerinin ölçülmesinde bilimsel ölçme araçlarının kullanımı ve iyi öğrenme alışkanlıkları oluşturmada suç oluşturan ile değil ödüller vasıtasıyla motivasyonun sağlanacağı yolundaki tezlerle olmuştur Oysa cezanın dolaylı bir etkisi olabilir (Child, 1993); şöyle oysa başarısız bir çocuğun varolan istenmedik uyarıcıtepki bağı daha yerinde uyarıcıtepki bağlarına cinayet ile de dönüştürülebilir İşte burada öğretmene alternatif uyarıcıtepki bağları sağlayarak öğrenciye muavin olma görevi düşmektedir Thorndike ’ın iki yasası öğretmenin yardımcılığı konusunda sınırlı olmalarına rağmen, daha sonraki yıllarda pekiştireçlerin açıklanması çalışmalarında radikal denebilecek davranışçılardan Skinner ’i önemli ölçüde etkilemiştir Diğer bir davranışçı olan Pavlov da Watson ve Thorndike gibi davranışı bir uyarıcıya karşısında bahşedilen cevap olarak görmüştür Ama Watson ve Thorndike ’dan ayrı olarak, Pavlov (1960) fizyolojik istemsiz hareket hareketlerle ilgilenmiş ve “herzamanki koşullanma ile ilgili deneyler yapmıştır *