Asrî populasyonlarda erken 20 li yaşlarda alt keser dişlerde çapraşıklık oluşma eğilimi yahut çapraşıklığın artması mevcuttur. Bu değişiklik kimi bireylerde 17-18 yaşlarında kimilerinde ise 20li yaşların ortalarında ortaya çıkabilir. Bunun için 3 temel teori ileri sürülmüştür:
Asrî diyetler sebebiyle atrizyon olmaması: Begg bu emelle premolar çekimleri yapmıştır. Ama diş çekilen bireylerde de daha sonra çapraşıklık oluşabilmektedir
3. molarlardan gelen basınç: 3. molarları eksik olan bireylerde de geç devir alt keser çapraşıklığı tespit edilmiştir.
Bu sebeplerden bu iki husus bu hikayesi tam olarak açıklayamamaktadır.
Mandibula maksillaya nazaran ileri yanlışsız büyüdüğünde (bu durum çoklukla geç gençlik devirlerinde olmaktadır) mandibuler keserler münhasıran ziyade rotasyon mevcutsa linguale akıllıca konumlanma eğilimindedir. Bu durumun oluşması için anteriorda dişlerin okluzal temasta olması gerekmez. Bu durum geri rotasyonlu büyüme modeli gösteren açık kapanışlı hastalarda da oluşabilmektedir. Bu durumda da mandibulanın rotasyonu dentisyonu ileri taşır fakat dudakların basıncıyla keserlerde çapraşıklık oluşur.
Günümüzde, bütün mandibuler dentisyon mandibuler gövdeye nazaran geç mandibuler büyümeyle distale hareket ettiğinde geç keser çapraşıklığı oluşacağı kabul edilmektedir. 3. molarlar bu noktada tesirli olsbilir. Zira gömülü 3. molarlar sebebiyle arkın distalinde taraf yoksa alt ark distale kayamayacak ve çapraşıklık oluşacaktır. Bu durumda 3. molarlar zincirin son halkası olacaktır. Fakat konjenital 3. molar dişleri eksik olanlarda da geç çapraşıklık oluştuğundan bu faktör çok kıymetli olmayacaktır. Sonuç olarak alt çeneniz gayrı büyümeler bittikten sonra ne kadar büyürse alt keserlerin o nispette çapraşıklığı artacaktır.