Türkiye'nin en güncel forumlardan olan forumdas.com.tr'de forumda aktif ve katkısı olabilecek kişilerden gönüllü katkıda sağlayabilecek kişiler aranmaktadır.
iltasyazilim
FD Üye
Dil sevgisi ile ilgili kompozisyon örneği
Bir Zamanlar millî hislerini unutanlar mesela Türkler konuşurken kendi dillerine öyle siklet vermez, Arapça, Acemce birçok uydurma sözcük düzerek bir iş yapmış gibi görünürler Onunla da kalmadılar yaptıkları işle övündüler Hâlbuki eski bir Türk yazarının yazılarını Türkler deha arılayamazlardı Çünkü ekseriyetinin bilmediği tanıdık olmayan lügat, tanıdık olmayan dilbilgisi kaideleriyle yazarlardı Hâlbuki böyle eserler daha çok kötü eserlerden bahsedilerek yazılan yazılar, eski edebiyatı öldürdü Yani gözden düşürdü Görülüyor ancak bugüne değin yazılmayan, yazılıp kullanılmayan fakat konuşurken dilin daha tatlı, canlı ve güzel olduğu anlaşıldı ve bu dil ile yazmaya başladılar Yani konuşulduğu gibi şayet de konuşulandan daha hoş yazılar yazdılar ve yazmaktalar Acilen bu hitabe dilini kâğıda dökmek için;
Arapça, Acemce düzme kaideleri kullanmamak,
Türkçeye girmemiş, Türklerin anlamadığı yabancı kelimeleri kullanmamak gereklidir
İste bu iki noktaya siklet veren yazarlar çok hoş ve kolay konuşulan öz Türkçe ile yazmaya başladılar Bu yazılan herkes okuyup ve zahmetsizce arıladılar Her kamu kendi dili ile yaşar, dilsiz bir millet çobansız bir sürü koyuna aynı Türkler ekseriyeti pluralist ve canlı bir dil olduğunu anladıktan sonradan dillerini her şeyden yüce ve üstün gördüler Onun edebi dili sırasına koymaya ve geçirmeye karar verdiler Ondan sonradan eski edebiyatta görülen Arapça, Acemce karışık yazınsal dili kullanmadılar, kullananları ulusuna yapılan hakaret saydılar İşte konuşulan Türkçemizi sevmeye ve bu dili edebiyatımızda, tüm yazılarımızda yazmaya ve kullanmaya dil sevgisi denir Dil bir ulusun manevî yurdudur Manevî yurda set çekilmez Onu korumaya çalışmazsak Maddî yurt gibi manevî yurt ta yaşayamaz
Alıntı
*
Bir Zamanlar millî hislerini unutanlar mesela Türkler konuşurken kendi dillerine öyle siklet vermez, Arapça, Acemce birçok uydurma sözcük düzerek bir iş yapmış gibi görünürler Onunla da kalmadılar yaptıkları işle övündüler Hâlbuki eski bir Türk yazarının yazılarını Türkler deha arılayamazlardı Çünkü ekseriyetinin bilmediği tanıdık olmayan lügat, tanıdık olmayan dilbilgisi kaideleriyle yazarlardı Hâlbuki böyle eserler daha çok kötü eserlerden bahsedilerek yazılan yazılar, eski edebiyatı öldürdü Yani gözden düşürdü Görülüyor ancak bugüne değin yazılmayan, yazılıp kullanılmayan fakat konuşurken dilin daha tatlı, canlı ve güzel olduğu anlaşıldı ve bu dil ile yazmaya başladılar Yani konuşulduğu gibi şayet de konuşulandan daha hoş yazılar yazdılar ve yazmaktalar Acilen bu hitabe dilini kâğıda dökmek için;
Arapça, Acemce düzme kaideleri kullanmamak,
Türkçeye girmemiş, Türklerin anlamadığı yabancı kelimeleri kullanmamak gereklidir
İste bu iki noktaya siklet veren yazarlar çok hoş ve kolay konuşulan öz Türkçe ile yazmaya başladılar Bu yazılan herkes okuyup ve zahmetsizce arıladılar Her kamu kendi dili ile yaşar, dilsiz bir millet çobansız bir sürü koyuna aynı Türkler ekseriyeti pluralist ve canlı bir dil olduğunu anladıktan sonradan dillerini her şeyden yüce ve üstün gördüler Onun edebi dili sırasına koymaya ve geçirmeye karar verdiler Ondan sonradan eski edebiyatta görülen Arapça, Acemce karışık yazınsal dili kullanmadılar, kullananları ulusuna yapılan hakaret saydılar İşte konuşulan Türkçemizi sevmeye ve bu dili edebiyatımızda, tüm yazılarımızda yazmaya ve kullanmaya dil sevgisi denir Dil bir ulusun manevî yurdudur Manevî yurda set çekilmez Onu korumaya çalışmazsak Maddî yurt gibi manevî yurt ta yaşayamaz
Alıntı
*
