DİŞ HEKİMLİĞİNDE ESTETİK
Günümüze kadar estetiğin birçok tarifi yapılmış ve tarihte estetiğin tarifi doğala en yakın olan imaj olarak belirlenmişti. Burada doğal görünüme elverişli olarak yapılan düzeltmeler tıbbın sonları içerisinde kalmıştı. Bugün vücut sıhhati,gençlik sıklık üzere kavramlar topluluklarda fizikî özelliğin yanında ruhsal bir yeterlilik olarak ta ön plana çıkmıştır.
Tabipler günümüzde topluluk içerisinde kendisine gelen hastalarının bu taleplerini de görmemezlikten gelemezler.
Burada diş hekimliğine baktığımızda doktorların öğrendikleri haberlerle hastalarından gelen taleplerin bazen çakıştığını görürüz. Doktorlar bu istekler önünde şayet hastalarına tıp etiği içerisinde bulunmayan davranışlarda bulunup endikasyon seçeneği olmayan tedavileri pratiğe çalışırlarsa farkında olmadan hem hastalarının fizikî hem de ruhsal yapılarını bozup tıp dışına çıkan davranışlarda bulunabilirler. Hasta, diş hekimliği koltuğuna oturduğunda, tabip hastasının fizikî ruhsal ya da toplumsal durumunu değerlendirip, hastaların bazen kendi taleplerini tabibe yanlışsız iletemeyebileceği ya da münâsib olmayan taleplerde bulunabileceğini de dikkate alarak davranmalıdır.
Bu noktada biz doktorlar, hastalarımızın estetik / kozmetik talepleri önünde kendilerini bekleyen aksilikleri ya da abartılı istekleri mutlakao şahıslara tıp etiği içerisinde anlatıp ve olabilecek yanlışlıkları gösterip tıbbi endikasyonu olmayan istekleri yalnızca kozmetik gayeli tedavi altında yapmamayı unsur edinmeliyiz
Tabipler tıbbi deontolojiye, ilmî gereklere tutarlı olarak tanılarını koyup ve gereken tedaviyi hastalarına uygulamalıdırlar.
Günümüze kadar estetiğin birçok tarifi yapılmış ve tarihte estetiğin tarifi doğala en yakın olan imaj olarak belirlenmişti. Burada doğal görünüme elverişli olarak yapılan düzeltmeler tıbbın sonları içerisinde kalmıştı. Bugün vücut sıhhati,gençlik sıklık üzere kavramlar topluluklarda fizikî özelliğin yanında ruhsal bir yeterlilik olarak ta ön plana çıkmıştır.
Tabipler günümüzde topluluk içerisinde kendisine gelen hastalarının bu taleplerini de görmemezlikten gelemezler.
Burada diş hekimliğine baktığımızda doktorların öğrendikleri haberlerle hastalarından gelen taleplerin bazen çakıştığını görürüz. Doktorlar bu istekler önünde şayet hastalarına tıp etiği içerisinde bulunmayan davranışlarda bulunup endikasyon seçeneği olmayan tedavileri pratiğe çalışırlarsa farkında olmadan hem hastalarının fizikî hem de ruhsal yapılarını bozup tıp dışına çıkan davranışlarda bulunabilirler. Hasta, diş hekimliği koltuğuna oturduğunda, tabip hastasının fizikî ruhsal ya da toplumsal durumunu değerlendirip, hastaların bazen kendi taleplerini tabibe yanlışsız iletemeyebileceği ya da münâsib olmayan taleplerde bulunabileceğini de dikkate alarak davranmalıdır.
Bu noktada biz doktorlar, hastalarımızın estetik / kozmetik talepleri önünde kendilerini bekleyen aksilikleri ya da abartılı istekleri mutlakao şahıslara tıp etiği içerisinde anlatıp ve olabilecek yanlışlıkları gösterip tıbbi endikasyonu olmayan istekleri yalnızca kozmetik gayeli tedavi altında yapmamayı unsur edinmeliyiz
Tabipler tıbbi deontolojiye, ilmî gereklere tutarlı olarak tanılarını koyup ve gereken tedaviyi hastalarına uygulamalıdırlar.