Türkiye'nin en güncel forumlardan olan forumdas.com.tr'de forumda aktif ve katkısı olabilecek kişilerden gönüllü katkıda sağlayabilecek kişiler aranmaktadır.
Diyabet, kan şekerinin yüksek olması ile kendindi gösteren karbonhidrat, protein ve yağ metabolizması bozukluğudur. Diyabet ani gelişen bir hastalık olmaktan çok sinsice ilerleyen bir hastalıktır.
Diyabet, insülin hormonunun vücutta şekerin tasarrufu üzerindeki tesirlerine karşı direnç gelişmesi ile başlayan bir süreçtir. Bu sürecin ilerleyen aşamalarında insülin direnci daha ziyade insülin üretmek suretiyle gidermeye çalışılır ve hastalar yüksek insülin seviyelerine maruz kalırlar.
Diyabet gelişme sürecinin birinci devirlerinde hastalarda mahsusen karbohidratlı besinlerle beslendiğinde yemekten sonraki erken periyotta şekerin yükselmesine bağlı olarak halsizlik, yorgunluk ve uyuklama şikâyeti oluşur. Yüksek insülin ölçüsü hastalarda yemekten sonraki 2. saat ve sonrasında şeker düşüklüklerine yol açarak, halsizlik, yorgunluk, sonluluk, ellerde titreme, çarpıntı, soğuk terleme, baş ağrısı ve görme bozukluklarına sebep olabilir. Bu hastaların gözü mutfakta olur ve hastalarda bilhassa tatlı yeme düşkünlüğü gelişir.
Kanda şekerin yükselmesine bağlı olarak böbreklerden atılan şeker beraberinde likit atılımını da arttırarak susama hissi ve ağız kuruluğuna yol açar. İdrar ölçüsünün artması ve bununla bağlantılı olarak vücuttaki likit kaybını karşılamak için daha çokça su içme ihitiyacı oluşur. Bunların yanında çabuk yorulma, görme bulanıklığı, bayanlarda genital nahiye mantar enfeksiyonları üzere bulgular da görülür.
Yalnızca açlık kan şekeri seviyesine bakmak bâtın şeker marazını ve şeker illeti öncesi meseleleri saptama konusunda ehliyetsiz kalır. O yüzden bu hastalarda açlık kan şekeri yanında insülin seviyesi, şeker yükleme testi sonrasındaki 5 saat boyunca kan şekerinin izlenmesi gerekir. Buna bakılarak hastada diyabet varlığı, insülin direnci varlığı, zımnî şeker varlığı ve reaktif hipoglisemi varlığı konusunda fikir sahibi olunarak münâsib tedavi planlanması yapılabilir.
Diyabet, insülin direnci, bâtın şeker ve reaktif hipoglisemi üzere durumların hepsinde beslenme şeklinin düzenlenmesi, günlük kuvvet alımının azaltılması, karbohidratların azaltılması, porsiyonların küçültülmesi ve sık sık beslenme önerilmelidir. Hastaların haftada en az 3 defa 45 dakika nizamlı fizikî aktivite yapmaları teşvik edilmelidir. Yalnızca bu formda ömür usulünün değişmesi bile bu hastaların çok büyük bir kısmında sorunu çözecektir.
Diyabet, insülin hormonunun vücutta şekerin tasarrufu üzerindeki tesirlerine karşı direnç gelişmesi ile başlayan bir süreçtir. Bu sürecin ilerleyen aşamalarında insülin direnci daha ziyade insülin üretmek suretiyle gidermeye çalışılır ve hastalar yüksek insülin seviyelerine maruz kalırlar.
Diyabet gelişme sürecinin birinci devirlerinde hastalarda mahsusen karbohidratlı besinlerle beslendiğinde yemekten sonraki erken periyotta şekerin yükselmesine bağlı olarak halsizlik, yorgunluk ve uyuklama şikâyeti oluşur. Yüksek insülin ölçüsü hastalarda yemekten sonraki 2. saat ve sonrasında şeker düşüklüklerine yol açarak, halsizlik, yorgunluk, sonluluk, ellerde titreme, çarpıntı, soğuk terleme, baş ağrısı ve görme bozukluklarına sebep olabilir. Bu hastaların gözü mutfakta olur ve hastalarda bilhassa tatlı yeme düşkünlüğü gelişir.
Kanda şekerin yükselmesine bağlı olarak böbreklerden atılan şeker beraberinde likit atılımını da arttırarak susama hissi ve ağız kuruluğuna yol açar. İdrar ölçüsünün artması ve bununla bağlantılı olarak vücuttaki likit kaybını karşılamak için daha çokça su içme ihitiyacı oluşur. Bunların yanında çabuk yorulma, görme bulanıklığı, bayanlarda genital nahiye mantar enfeksiyonları üzere bulgular da görülür.
Yalnızca açlık kan şekeri seviyesine bakmak bâtın şeker marazını ve şeker illeti öncesi meseleleri saptama konusunda ehliyetsiz kalır. O yüzden bu hastalarda açlık kan şekeri yanında insülin seviyesi, şeker yükleme testi sonrasındaki 5 saat boyunca kan şekerinin izlenmesi gerekir. Buna bakılarak hastada diyabet varlığı, insülin direnci varlığı, zımnî şeker varlığı ve reaktif hipoglisemi varlığı konusunda fikir sahibi olunarak münâsib tedavi planlanması yapılabilir.
Diyabet, insülin direnci, bâtın şeker ve reaktif hipoglisemi üzere durumların hepsinde beslenme şeklinin düzenlenmesi, günlük kuvvet alımının azaltılması, karbohidratların azaltılması, porsiyonların küçültülmesi ve sık sık beslenme önerilmelidir. Hastaların haftada en az 3 defa 45 dakika nizamlı fizikî aktivite yapmaları teşvik edilmelidir. Yalnızca bu formda ömür usulünün değişmesi bile bu hastaların çok büyük bir kısmında sorunu çözecektir.
