Türkiye'nin en güncel forumlardan olan forumdas.com.tr'de forumda aktif ve katkısı olabilecek kişilerden gönüllü katkıda sağlayabilecek kişiler aranmaktadır.
İnsan anatomisinin temeli olan DNA ile ilgili geçmişte olduğu üzere bugün de yeni çalışmalar yayınlanmaya devam ediyor. Dünya üzerinde bugün tarihte hiç olmadığı kadar çok bilgi transferi gerçekleştiriliyor. Bu transferin, 2020 ile 2025 yılları ortasında neredeyse altı kat artacağı öngörülüyordu. Geçtiğimiz yıl dünya 33 zettabayt data üretti ve 2025 yılına kadar bu bedel 175 zettabayta ulaşacak. Böylece, bilgileri depolamak için gerekli olan tesislerin büyüme oranı, dataların büyüme oranının da altında kalmış oluyor. Bir zettabayt, bir trilyon gigabayt bilgiye eşit. Bu ölçüde büyük bilgilerin depolanması için gerekli olan tesislerin işletilmesi ve bakımı için de güç talebinde de büyük bir artış meydana gelmesi bekleniyor. Bu nedenle yeni tahlillerin üretilmesi ehemmiyet kazanıyor.
Bu depolama talebini karşılamak için enteresan bir mümkünlük ise insan bedeninin içinde yatıyor. 1950’li yıllardan itibaren bilim insanları, DNA’yı data depolamanın bir yolu olarak kullanma mümkünlüğünü tartışmakta. DNA, her canlı organizmayı şekillendirmek için gereken tüm genetim talimatları depolayan molekül olarak tanımlandırılabilir. ABD Northwestern Üniversitesi Sentetik Biyoloji Merkezi’nde kimya ve biyoloji mühendisliği doçenti olan Dr. Keith Ej Tyo, “Tüm bunlar çok fazla bilgi demek ve bedenimizdeki her hücrede tüm bu bilgilerin bir kopyası var.” diyerek DNA’nın depoladığı dataların büyüklüğünden bahsediyor.
Bilgisayarlar, bilgileri ikili sayı sistemi sayesinde depoluyor. Emsal biçimde DNA’da da genleri oluşturmak üzere farklı kombinasyonlarda dizilmiş dört nükleik asit bazları bulunuyor. Araştırmacılar, DNA tabanlı bilgi depolamanın gayesinin, sentezlenmiş DNA iplikçiklerine giden ikili dataları kodlamak ve DNA’nın kodunu çözmek olduğunu belirtti. Ayrıyeten DNA hakkında bilgi kaydetmek için bir in-vitro formül geliştirdiler.
Vakte Hassas Şablonsuz Kayıt sistemi ismi verdikleri bu çalışma, Journal of the American Chemical Society’de yayınlandı. Çalışma, araştırmacıların bir baytın 3/8’ine kadar bilgiyi bir saat içinde rapor edebildiklerini ve ölçeklenebileceğini gösteriyor. Dr. Keith Ej Tyo, “Dijital bir fotoğraf milyonlarca bayttır ve okuması ve sabit şoförünüze yazması saniyeden çok daha kısa bir vakit alır. Milyonlarca DNA dizisine paralellik, kıymetli ölçüde daha fazla ve daha süratli bilgi depolamasına müsaade verecektir. Lakin bu mevzuda teknik pürüzlerin artmasını da bekleyebiliriz.” diyerek çalışmayı özetliyor.
Son olarak çalışmanın muharrirlerinden Namita Bhan’ın, çalışmanın daha fazla gelişme için heyecan verici bir kavram delili olduğunu söylediğini de belirtelim.
