Don Dunya

Golgeler arasındaydı Yuzyıllık ağacların ve sanki asırlık ozlemlerinin duşlerinin golgeleriydi bunlar Sıcak yaz guneşi o golgelerin altına sanki hic ulaşmıyordu ve uşuyordu Uşumezdi cocukken hatta terlerdi bile
Don Dunya Evet cocuktu bi zaman Hem de en yalnızından O kadar yalnızdı ki; dunya daha eğlenceli olsun isterdi hep Binalar gittikce yakınlaşıyordu şekilsizleşiyordu Sevmezdi taş binaları zaten Ellerini havaya kaldırmış donuyordu yalnız kendisi etrafında Yere duştu biraz onceki gibiO artık donmuyordu dunyaydı donenO kadar gucluydu ki kendi dunyasında koca dunyayı donduruyordu
Bu sefer kalkamadı Oysa tekrar tekrar yapmayı severdi Hem en sevdiği hem en iyi oynadığı oyun buydu Zaman gectikce de alışamadı diğer oyunlara beceremedi Alışamadı insanlarla oynamaya Ve rol yapmaya Dunyayla oynayabildiğim tek oyun buHep kazanıyorum zatenDaha cok misketim olsaydı daha mutlu olamazdım ki
Sonra feci bir okul gunu oldu o cocuk Mavi değilmiş gokyuzu Şimdi? Karanlık Bulanıklaşıyor eşyalar Hic okunmamış ama sabırla bekleyen bir kitabın ustu gibi tozlu gunler Gecmiş guzel gunler Biri vardı o kitaba ufleyen Duydun mu bu fısıltıyı sen de? Sol kolundan vucuduna karıncalar yurumuştu 'Tuhaf' dedi İşte boyle tuhaf bir histi bu Bu gun kaybettiğim son gun! Umudu vardı en başta Sonra gercekleri gormek bu yuzden o kadar ağır geldi Mahkumdu kaybetmeye Boyle anlaşmamışlardı ama Dunya kazanma sırasının geldiğini duşunuyordu Hatta kuralları koymaya başlamıştı
Sevebiliyordum sadece Sevmeyi biliyordum Hem de o eski oyunlardaki gibi Done done seviyordum duşe duşe tekrar kalkarak sokak ortasında evimde col gibi sıcakta yalnızlık kadar soğukta Beni ceken bişeyler vardı Hem sevgili elinin sıcaklığında hem beraber kahve icilmiş duşmanların huzursuzluğunda
Ama Olmadı En acısı en acı sevdiklerime yetmedi sevgim Guluyorduk beraber sahte de olsa daha fazla gulmek icin gittiler Ya da artık havyar istedikleri icin Seviyordum Yalan olmasına rağmen acısız sevdalar istediler Duştuklerinde tutuyordum Duşmek istediler Duşup kalmak istediler Cocukluğum değildi onlar
Kotu olmayı denedi Ama bunda da iyi değildi Sanki hep kaybetmesi gerekiyordu Ve kotuler kaybetmezdi
Hatırlanası değildi gecen yıllar Yalnız doğanlar aradı yıllarca Bi tek Dunya biliyordu Her biri yalnızdı ama birliktelerdi Her biri kaybediyordu her bir gun ama kazanıyorlardı Hic biri rahat nefes alamıyordu ama sanki yuzyıllardır yaşıyorlardı Belki de dunya bu yuzden kızgındı onlara Yenemedi bir turlu Cunku kalkmayı cok iyi biliyorlardı Ve asla durmuyorlardı
Bir an yorgun hissetti Nedense soğuk esiyordu yaz ruzgarı Fısıltıyı yine duydu'Oyun bitti'
Ağaclar şekilsizleşiyorduVe golgelerSonsuzluğa uzuyordu Soğuk guneş bulutların arasında donuyor gibi Mutlu hissetti Mutlu olmayı bildiğinden değil cocukluğundaki gibi hissettiğinden Gozlerini kısmak zor geldi nedense Kapatmak daha kolaydı İlk defa daha kolay olanı secti İyi olmayı secmişti daha once pes etmemeyi ve kalkmayı her defasında Bu kez kolay yoldan kapatıverdi gozlerini
Yalnız doğanlardandı Tek bir oyun severdi Ama dunya artık oynamıyordu