Dön Dünya

Gölgeler arasındaydı Asırlık ağaçların ve sözde asırlık özlemlerinin düşlerinin gölgeleriydi bunlar Sıcak yaz güneşi o gölgelerin altına benzeri hiç ulaşmıyordu ve üşüyordu Üşümezdi çocukken hatta terlerdi bile
Dön Dünya Evet çocuktu bi süre Ayrıca de en yalnızından böylece yalnızdı oysa; dünya daha eğlenceli olsun isterdi her zaman Binalar gittikçe yakınlaşıyordu şekilsizleşiyordu Sevmezdi taş binaları zaten Ellerini havaya kaldırmış dönüyordu yalnız kendisi etrafında Yere düştü birazcık önceki gibiO bundan böyle dönmüyordu dünyaydı dönenböylece güçlüydü ama kendi dünyasında koca dünyayı döndürüyordu
Bu sefer kalkamadı Ancak daima yapmayı severdi Ayrıca en sevdiği hem en iyi oynadığı oyun buydu Vakit geçtikçe de alışamadı öteki oyunlara beceremedi Alışamadı insanlarla oynamaya Ve rol yapmaya Dünyayla oynayabildiğim tek oyun buHep kazanıyorum zatenDaha fazla misketim olsaydı daha mutlu olamazdım oysa
Sonra feci bir okul günü öldü o çocuk Mavi değilmiş gökyüzü Derhal? Karanlık Bulanıklaşıyor eşyalar Hiç okunmamış ama sabırla bekleyen bir kitabın üstü gibi tozlu günler Geçmiş hoş günler Biri vardı o kitaba üfleyen Duydun mu bu fısıltıyı sen de? Sol kolundan vücuduna karıncalar yürümüştü 'Tuhaf' dedi İşte böyle alışılmadık bir histi bu Bu gün kaybettiğim son gün! Umudu vardı en ilk kez Sonra gerçekleri görmek bu yüzden pek ağır geldi Mahkumdu kaybetmeye Böyle anlaşmamışlardı fakat Dünya kazanma sırasının geldiğini düşünüyordu Hatta kuralları koymaya başlamıştı
Sevebiliyordum yalnızca Sevmeyi biliyordum Hem de o eski oyunlardaki gibi Döne döne seviyordum düşe düşe her tarafta kalkarak cadde ortasında evimde çöl gibi sıcakta yalnızlık değin soğukta Beni çeken bişeyler vardı Keza sevgili elinin sıcaklığında keza beraber kahve içilmiş düşmanların huzursuzluğunda
Fakat Olmadı En acısı en acı sevdiklerime yetmedi sevgim Gülüyorduk beraber sahte de olsa daha artı tebessüm etmek için gittiler veya bundan böyle havyar istedikleri için Seviyordum Yalan olmasına karşın ağrısız sevdalar istediler Düştüklerinde tutuyordum Düşmek istediler Düşüp kalmak istediler Çocukluğum değildi onlar
Kötü olmayı denedi Ama bunda da iyi değildi Güya defalarca kaybetmesi gerekiyordu Ve kötüler kaybetmezdi
Hatırlanası değildi geçen yıllar Yalnız doğanlar aradı yıllardan beri Bi tek Dünya biliyordu herkes yalnızdı lakin birliktelerdi herkes kaybediyordu her bir gün lakin kazanıyorlardı Hiç biri gizli nefes alamıyordu fakat sözde yüzyıllardır yaşıyorlardı Şayet de dünya bu yüzden kızgındı onlara Yenemedi bir türlü Çünkü kalkmayı mükemmel biliyorlardı Ve katiyen durmuyorlardı
Bir an bitap hissetti Nedense soğuk esiyordu yaz rüzgarı Fısıltıyı tekrar duydu'Oyun bitti'
Ağaçlar şekilsizleşiyorduVe gölgelerSonsuzluğa uzuyordu Soğuk güneş bulutların arasında dönüyor gibi Mutlu hissetti Mutlu olmayı bildiğinden yok çocukluğundaki gibi hissettiğinden Gözlerini kısmak zor geldi nedense Kapatmak daha kolaydı Ilk kere daha kolay olanı seçti İyi olmayı seçmişti daha önce pes etmemeyi ve kalkmayı her defasında Bu defa kolay yoldan kapatıverdi gözlerini
Yalnız doğanlardandı Tek bir oyun severdi Lakin dünya bundan böyle oynamıyordu *