Dört Yolcu: Kuzeyden Gelen - Bölüm 3: Yeni Dostlar

Dört Yolcu atların yanına geldiklerinde erlerin onları beklediklerini gördüler. Beş at onları bekliyordu. Dördü yolcular, biri de erzak ve gerekebilecek yolculuk eşyaları içindi. Konuşmaya gerek yoktu. Tek yapmaları gereken atları mahmuzlamaktı artık. İşler yolunda giderse yol ortalama on gün alacaktı. Kaybedecekleri her saniye, kendi vefatlarına attıkları bir adım olacağı için her anı değerlendirmeliydiler. Her biri atının üzerine bindi. Zenti şimdi hiçbir şeyin farkına varmamıştı. Neşeli vaziyetleri ile müzikler bile söylüyordu. 'Voohoooo, ejderha göreceğim. Voohoooo, onu öldüreceğim...'. Bartale uygundan güzele sonlanmaya başlamış, gözlerini dik dik Zenti'ye yöneltmişti. Fakat ejderhaya karşı koyabilmek için tek talihleri bu kümeyse, her birine gereksinimleri olacaktı. Bu sebeple şu an için birşey yapmamaya karar verdi.


Hazırlardı. Yola çıkmaları gerekiyordi. Hala bir ses çıkartan olmamıştı. Sessizliği bozan ise Dainter oldu: 'Sanırım yolu bilen tek kişi olarak, sizlere açıklama yapmak zorundayım. Öncelikli olarak Sarmal Yol'dan geçip Sakız Ağacı'na varacağız. Orada bize yardımı dokunabilecek birtakım dostlarım var. Akabinde Kükreyen Aslan Vadisi'ne girip birtakım otlar toplamam gerekecek. Son olarak da Torman Bataklığı'ndan geçip Talanya Dağı'nın eteklerine varacağız. İşler yolunda masraf ve oraya varabilirsek, devamını orada anlatırım'. 'Ejderhayı nasıl öldürmeyi planlıyorsun?' diye sordu Bartale. 'En ufak bir fikrim yok.' dedi Dainter. Bunu söylerken de iç cebinden çıkarttığı şıkırdayan bir torbayı Bartale'e uzattı. Ne olduğunu anlamayan şövalye torbayı alıp içine baktı. Gözlerine inanmakta zorlanıyordu. Kısa Kuyruk şaşkınlık içinde 'Benim parçalanan kılıcımın modülleri bunlar. Nasıl ele geçirdin?' dedi. Büyücü birinci anda yanıt vermese de gözleri hala müzikler söylemeye devam eden Zenti'ye döndü. Bir mühlet sonra da 'Anlaşılan bizim hırsız, düşündüğümüzden daha akıllı ve mert' dedi.

Sarmal Yol, geçmeleri gereken en kolay yoldu. Etrafı ağaçlarla kaplı olduğu için katil, hırsız ve kaçakların gizlenme mekanı idi. Tabi asıl sorun bu değildi. Birkaç çapulcu ile uğraşmak, düşünmeleri gereken son şeydi. Ormanın her tarafı nerede ise birbirinin birebiri idi. Kaybolmamak için kesinlikle işaretleri sahih takip etmeli, güneş daima olarak tepede iken yol almalıydılar. Orman epey büyük olduğundan mecburen açık yerde bir gece kamp kurmak zorundaydılar.

Sarmal Yol'a vardıklarında nerede ise güneş tam tepeye çıkmış, öğlen olmuştu. Küme hem dinlenmek hem de birşeyler yemek için dere kenarında mola verdi. Bu vakte kadar çok ziyade konuşmamışlardı. Münhasıran de Bartale. Gruptakilerden nefret ediyordu. Kendini onlara yakıştıramıyor, hem hükümdara hem de kraliçeye lanetler ediyordu. Şu ana kadar hiçbir sorun ile karşılaşmamış olmamaları, bundan sonra da yolun tıpkı kolaylıkta devam edeceği manasını taşımıyordu. Bu sebeple tüm yol boyunca dikkatlerini korumalıydılar. Derenin kenarında atlarından indiler. Giselle, süratlice bir ağacın ardına gidip, pantolonunu indirerek çömeldi. Bu kadar saat boyunca kendini tutmuş, lakin tam patlayacakken mola vermişlerdi çok şükür. İşini gördükten sonra biraz ileride gördüğü kızıl ağaca yanlışsız ilerledi. Kılıcı ve bıçakları olmasına karşın ok ve yayı yoktu. Kızıl ağacın kısımları istediği kalınlıkta ise kendine şık bir yay yapabilirdi. Hakikaten ağacın yanına vardığında kolları tek tek inceleyerek, en iyi olanı seçti. Nazik bir hareket ile beğendiği kısmı kopardı. Giselle'in kendinden öbür tek değeri tabiata, mahsusen de ormanlaraydı. Ailesi öldüğünde, kardeşi ile birlikte yıllarca ormanda yaşamış, karınlarını doyurmuş, saklanmışlardı. Onlara yaşama bahtı tanımıştı. Buna duyarsız kalması mümkün değildi. Sıra, kolu istediği forma sokmaya gelmişti. Evvel bıçağı ile kolun uçlarını yontup sivri uçlu hale getirdi. Sonra çantasından çıkardığı sert iplik ile uçlarını tutturdu. Şimdi istediği eğimi verememişti lakin bunu da çabucak yapması mümkün değildi. Kısma zarar verebilir velev kırabilirdi. O yüzden her gün azar azar onu bükmeye devam edecekti.