Druidstone: The Secret of the Menhir Forest - İnceleme

Devir vakit sizlerden gelen incelemelere de sitemizde bölge vereceğimizi söylemiştik, işte onlardan biriyle daha önünüzdeyiz. Mehmet Selim Mertoğlu'na son devirlerin ilgi cazip taktik strateji oyunlarından biri olan Druidstone incelemesi için teşekkür ederiz.

- o -

Druidstone: The Secret of the Menhir Forest aslında mayıs ayında çıkmış olmasına karşın oynamaya cüret etmem devir aldı. Daha evvel sadece strateji RYO çeşidinde oldukları için balıklama atladığım birkaç oyundan mutsuz ayrıldığımdan, oyunu almaya biraz korkmuştum açıkçası. Nihayetinde Druidstone'a bir baht vermek istedim ve güzel ki de vermişim. Druidstone tipe yeni bir soluk getirmiyor tahminen lakin çeşidin hakkını çok âlâ veriyor.

Oyun 3 karakterimizin bir araya gelmesiyle başlıyor. Pederi Druid'lerin başı olan Aava, kısa uzunluklu, şirin lakin bir o kadar da haberli Oiko (judge me by my size do you!) ve ismini direkt kendi adım olarak değiştirdiğim "Warden". Ben birden ziyade karakteri yönettiğimiz oyunlarda daima bir karaktere kendi adımı verip onu kendimmişim üzere düşünürüm. Druidstone'daki Warden karakteri de talihime buna çok münasipti. Geçmişini, maksadını, kim olduğunu bilmeyen bir karakter olduğundan kendinizi onun tarafına koymanız kolay oluyor. Hazır bir karakter değil, sizle birlikte oyun boyunca gelişiyor, her şeyine siz karar veriyorsunuz.

3 karakterimizle bir arada yerküreye "kanser" marazını yayan ve Aava'nın pederini kaçıran büyücünün peşine düşüyoruz. Druidstone "hikaye tabanlı" bir oyun değil, yani şoför koltuğunda hikaye yok. Hikayesi aslında oyuncuya hoş anlar yaşatıyor, mesela 4. oynanabilir karakteri çok şık bir biçimde oyuna dahil ediyor, yeniden tıpkı biçimde paralı er karakteri tanıtması da epeyce yeterli, sonlara yanlışsız da şaha kalkıyor velev. Lakin oyun boyunca artık ne olacak diye merak etmiyorsunuz. Hikaye, vazifelerin başında ve sonundaki çoğunlukla yalnızca karakterlerimizin konuşmalarından ibaret olan ara sahnelerle anlatılyor. Ara sahne dediysem de tekrar birebir kamera açısından, oyun içi grafiklerle. Bir de üstüne seslendirme olmamasıyla hikaye anlatımı yavan kalıyor. Ben ara sahnelerle hikaye anlatımını çok seven biri olarak oyunun mesela el çizimi ara sahnelerle desteklenmesini isterdim.

Hikayenin zayıflığına rağmen karakterler hiç de kötü değil. Seslendirme olmamasına, velev modellemelerinin detaysız olmasına karşın karakterleri kurtaran şey uygun yazılmış, esprisi tadında diyaloglar. Yaşanan birtakım hikayelerle da birlikte oyunun ahir bir bakmışsınız karakterleri önemli ciddi önemsiyor, başlarına bir şey gelmesin istiyor, "Warden"ı içselleştiriyorsunuz. Elbette bunlar bir Bioware karakterleri derinliğinde değiller, fakat sevgi oluşuyor içinizde. Daha düzgün bir sunumla ve seslendirmeyle karakterler çok daha güzel aktarılabilirdi ancak bu kadarı da bu çaptaki bir imalat için yerinde.

RYO'LAŞTIRA.. BU ESPİRİ BAYATLADI GÜYA

Artık oyunun asıl etli kısmına gelelim: oynanış. Oyunun tanıtımında her ne kadar RYO tabiri geçse de oyuna RYO demek sıkıntı. Şahsileştirme konusunda ehliyetli derinliği sahip olsa da bir oyuna RYO denmesi için farklı şeylerin de olması gerektiğini düşünüyorum (karakterlerin ismini değiştirebiliyor olmamız da yetmiyor). Neyse, bu farklı ve kendi içimde de sonuçlandıramadığım bir husus.

Druidstone bir taktik strateji RYO. Oyun vazife görev ilerleyen bir yapıya sahip. Ana ekranda seçebileceğimiz vazifeleri görüyoruz. Karakterlerimizin yeteneklerini ve eşyalarını düzenledikten sonra istediğimiz vazifesi seçip hizmet "arenasına" geçiyoruz. Vazifeler ana hedef(ler) ve yan gayelerden oluşuyor. Ana gayesi alanına getirince vazife tamamlanıyor, yapması isteğe bağlı olan yan maksatlar ile yeteneklerin ekstralarını açabileceğimiz elmasları ve eşya satın alabileceğimiz altınları kazanıyoruz. Maksatların kaçını tamamladığımıza nazaran vazifeden 1, 2 yahut 3 yıldız alıyoruz.

Oyunun çatışma mekanikleri "grid based" çatışma mekaniklerine sahip oyunlardan alışık olduğumuz üzere. Druidstone farkını "rasgele karşılaşmalar", haritadaki kaynak sandıkları, yetenek alabileceğimiz sunaklar, düşmanlardan düşen can/aksiyon puanları ile sağlıyor. Bu saydıklarımı aslında sağlam olan mekaniklerine ekleyince sahiden hoş bir oyun oluyor Druidstone. Her bir vazife faklı hissettiriyor. Önümüze çıkan düşmanların da farklı farklı olması, hizmetlerin size farklı gayeler sunması oyunu monotonluktan kurtarıyor. Bazen tüm düşmanları öldürmeniz gerekiyor, bazen de eskortluk yaptığınızdan olabildiğince düşmanlara bulaşmadan vazifesi tamamlamaya çalışıyorsunuz. Hizmetlerin "haritadaki tüm düşmanları öldür"den ibaret olmaması Druidstone'un aldığı en yanlışsız kararlardan biri. Bunlara ek olarak kimi vazifeler yalnızca bulmacalardan oluşuyor ki tempoyu değiştirmesi açısından çok âlâ olmuş.

Druidstone'da kişiselleştirmeler ikiye ayrılıyor: yetenekler ve eşyalar. Yetenekler seviye atladıkça açılıyor. Yeteneklerin "elmas" kullanarak ek özelliklerini açabiliyoruz ki bu oyundaki kilit noktalardan biri. Elimizdeki elmas sayısı sonlu olduğundan hangi karakterin hangi yeteneğinin hangi ek özelliğini açacağımız çok değerli. Elmas sayısının sonlu olması vazifeleri yan gayeleriyle bir arada tamamlamamızı teşvik ediyor. Karakterlerin yeteneklerinin de farklı farklı olmasıyla her karaktere munfasıl kıymet vermemiz gerekiyor.

Eşyaları oyundaki marketten satın alıyoruz. Temel olarak 3 çeşit eşya var: silah, zırh ve aksesuar. Klasik can ve akın puanına olan tesirlerinin yanında ekstra özellikler de sağlıyor eşyalar. Mesela alınan her hasarda bitişik bir kareye can puanı düşüren zırh üzere. Özetlemek gerekirse 4+1 karakter (+1 karakter eşya ile çağırılıyor, karşılığında kazanılan altından hisse alıyor), bu karakterlerin farklı yetenekleri (yetenek sayısı çok iyi), yeteneklerin ekstraları, eşyaların ekstraları deyince çeşitlilik namına çok güzel bir oyun oluyor Druidstone.

GÜÇLÜKLE MU ISTIKRARSIZ Mİ

Druidstone'a yapılan en umum tenkit oyunun istikrarı hakkındaydı. Ben oyunun çok çetin olduğunu düşünmüyorum. Olağan zorlukta, final hizmeti hariç tüm hizmetleri 3 (tam) yıldızla tamamladım fakat final hizmetini de geri dönüp 3 yıldıza tamamlamaya üşendim (Steam 30 saat oynadın diyor). Ben oyunu oynadığım sırada zorluk dengelemeleri yapılmış lakin esasen kıymetli olan da oyunu şu an oynamaya kalksanız karşılaşacağınız zorluk istikrarı. Yalnızca final hizmetine bir defa girince ana ekrana geri dönemiyorsunuz, yani özelleştirmelerinizi değiştiremiyorsunuz. Bu durum düzeltilse güzel olurdu, zira oyunda en değerli şeylerden biri vazifeye hazırlanmak ve hizmetin tamamını en az bir kez görmeden de olmuyor bu. Bir hizmetin sonuna geldiğinizi zannedip yeni bir düşman öbeğiyle karşılaşınca dumur olabiliyorsunuz. Ama ben oyunun mekaniklerini çok sevdiğimden hizmete baştan başlayıp taktiğimi ona nazaran kurmaktan zevk aldım, oyunun bana haksızlık yaptığını hiç düşünmedim.

Oyun müzik konusunda çeşitsiz olsa da pek başarılı. Görsel açıdansa çok şık. "Zoom"layınca kaplamaların aslında o kadar da detaylı olmadığını fark ediyorsunuz lakin umumî olarak ekrana baktığınızda hoş bir imaj var.

SON KARAR:

Druidstone cinse yeni bir soluk getirmiyor tahminen lakin cinsin hakkını çok düzgün veriyor. Bu çeşit oyunları sevenlere muhakkak öneririm, zira ben Druidstone'dan çok berhudar ayrıldım. Umarım uygun satar da bu tıpta oyun yapmaya devam ederler, bol ara sahneli, seslendirmeli doğal

PUAN: 8 / 10