dünya

DÜNYA

İbrâhim Hakkı hazretleri dünyâya bağlanmanın kötülüğünü bir sohbetinde şöyle anlattı:

Dünyâ zılli zâildir Ona güvenen nâdimdir O seninle kalsa da, sen onunla kalamazsın Dünyâdan çıkmadan önce, kalbinden dünyâ sevgisini çıkar Dünyâ lezzetlerine aldanmayan Cennet nîmetlerine kavuşur İki âlemde azîz ve muhterem olur Dünyâ haraptır Şerbetleri seraptır Nîmetleri zehirli, safâları kederlidir Bedenleri yıpratır Emelleri arttırır Kendini kovalayandan kaçar Kaçanı kovalar Dünyâ bala, içine düşenler de sineğe benzer Nîmetleri geçici, hâlleri değişicidir Dünyâya ve buna düşkün olanlara inanılmaz Çünkü, bunlarda vefâ ve sefâ bulunmaz Fânî olanı ver ki, bâkî olanı alasın Kendini bilen kişinin bu dünyâya düşkün olmasına şaşılır Şakîler dünyâya sarılır Saîdler bâkî olana sarılır Bedeninle dünyâda ol, kalbinle âhireti bul! Nefsin arzularını terk eden pâk olur, âfetlerden selâmet bulur Allahü teâlânın râzı olmadığını terk edene, Allahü teâlâ ondan iyisini ihsân eder Dünyâyı anlayan, onun sıkıntılarından üzülmez Dünyâyı anlayan, ondan sakınır Ondan sakınan, nefsini tanır Nefsini tanıyan, Rabbini bulur Mevlâsına hizmet edene, dünyâ hizmetçi olur Dünyâ insanın gölgesine benzer Kovalarsan kaçar Kaçarsan, seni kovalar Dünyâ, âşıklarına mihnet yeridir Lezzetlerine aldanmayanlara, nîmet yeridir İbâdet edenlere kazanç yeridir İbret alanlara hikmet yeridir Onu tanıyanlara selâmet yeridir Ana rahmine nisbetle, Cennet gibidir Âhirete nisbetle çöplük gibidir

Ölümden önce olan her şeye dünyâ denir Bunlardan, ölümden sonra faydası olanlar, dünyâdan değil âhiretten sayılırlar Çünkü, dünyâ âhiret için tarladır Âhirete yaramayan dünyâlıklar, zararlıdır Haramlar, günahlar ve mübâhların fazlası böyledir Dünyâda olanlar dînimize uygun kullanılırsa, âhirete faydalı olurlar Hem dünyâ lezzetine, hem de âhiret nîmetlerine kavuşulur Mal iyi de değildir, kötü de değildir İyilik, kötülük, onu kullanandadır O hâlde mel'ûn olan, kötü olan dünyâ, Allahü teâlânın râzı olmadığı, âhireti yıkıcı yerlerde kullanılan şeyler demektir Kendini ve Rabbini unutup, lezzetlerine, şehvetlerine düşkün olanlar, yolda hayvanının süsü ile, palanı ile, otu ile uğraşıp, arkadaşlarından geri kalan yolcuya benzer Çölde yalnız kalıp, helâk olur İnsan da ne için yaratılmış olduğunu unutup, dünyâ zînetlerine aldanır, âhiret hazırlığı yapmazsa, ebedî felâkete sürükleınir Dünyâ sevgisi âhirete hazırlanmaya mâni olur Çünkü, kalb onu düşünmekle, Allah'ı unutur Beden, onu elde etmeye uğraşarak ibâdet yapamaz olur Dünyâ ile âhiret, doğu ile batı gibidir ki, birine yaklaşan, ötekinden uzak olur Bir kimse ibâdetini yapmaz ve geçiminde, kazancında, Allahü teâlânın emir ve yasaklarını gözetmezse, dünyâya düşkün olmuş olur Allahü teâlâ herkesin kalbini bundan soğutur Bunu kimse sevmez