Türkiye'nin en güncel forumlardan olan forumdas.com.tr'de forumda aktif ve katkısı olabilecek kişilerden gönüllü katkıda sağlayabilecek kişiler aranmaktadır.
İnsanların hastalıklarını söylememeleri ne acı!
Kaynak:
Ziyaretçiler için gizlenmiş link , görmek için
Giriş yap veya üye ol.
...Birçoğumuz Amerikalı oyuncu ve müzikçi Billy Porter'ı bu fotoğraf karesiyle tanıyoruz.
Büyüleyici şekli ve her daim gülümseyen yüzüyle kalbimizde taht kurmayı başaran Porter birebir vakitte çok da başarılı bir oyuncu.
Hatırlayanlarınız olacaktır, kendisi 2019 yılındaki Emmy Ödülleri'nde tarih yazdı. Kendisi En Uygun Erkek Oyuncu Ödülü'nü alarak bu mükafata sahip olan birinci siyahi ve eşcinsel oyuncu olmuştu.
Lakin geçtiğimiz günlerde kendisinden üzücü bir açıklama geldi. Ünlü oyuncu 2007 yılında kendisine HIV müspet teşhisi konduğunu itiraf etti.
“2007 yılı hayatımın en makus yılıydı. Yaklaşık 10 yıl kadardır bir bilinmezliğin kenarındaydım lakin açık orta farkla 2007 yılı en kötüsüydü.”
“Şubat ayında bana Tip 2 diyabet teşhisi kondu. Mart ayında iflas evraklarımı imzaladım. Haziran ayında ise HIV olumlu olduğumu öğrendim.”
“Hayatımda zati halihazırda birikmiş olan utançla birleşen o vaktin utancı beni susmaya itti ve ben de 14 yıl boyunca bu utançla sustum. Pentekostal kilisesinde çok dindar bir aileyle büyüdüm. Geldiğim yerde bu Tanrı’nın bir cezasıdır.”
“2007 yılında benim için her şey alt üst oldu. Kalçamda bir sivilce vardı. Gitgide büyüdü ve en sonunda çok acımaya başladı.”
“Bir gün bu durumu artık çözmem lazım diyerek bir kliniğe gittim ve girişteki bayan ‘HIV testi olmak ister misiniz? Sırf 10 dolar’ dedi. Ben de ‘evet olur tam vakti dedim’.”
“Her altı ayda bir test oluyordum. İçeri girdim, sivilcemi tedavi ettirdim ve test oldum. Tabip bana uzunca bir müddet baktı. Ona ne olduğunu sordum. Oturdu ve olumlu olduğumu söyledi.”
“Uzun bir mühlet boyunca annem dışındaki bilmesi gereken herkes durumu biliyordu. Yeterli bir hayata ve mesleğe sahip olmaya çalışıyordum ve bunu yanlış beşerler bilselerdi ne yapabileceğimden de pek emin değildim.”
“Zaten ayrımcılıklarla dolu olan bir mesleğin içinde tekrar bir ayrımcılığa uğrayacaktım. Bu yüzden elimden geldiğince bu durumu düşünmemeye çalıştım. Aklımdan silmeye çalıştım lakin bu karantina periyodu bana çok şey öğretti.”
“Daha öncesinde hiç ferdî bakımıma dikkat etme talihine nail olamadım. Korona süreci yaşamış olduğum bu travmayı oturup düşünmemi sağladı. Çok uzun müddettir terapiye gidiyorum.”
“Geçtiğimiz yıl hayatımın hiçbir evresinde travmam olmayan tek bir an bile olmadığını fark ettim.”
“2017 yılında evlenene kadar dayandım ancak artık tek başıma değildim. Bir aile kurmaya çalışıyordum. Artık büyüme ve yoluma devam etme vaktiydi zira utanç yıkıcıdır ve şayet onunla baş etmezseniz yoluna çıkan her şeyi yok eder.”
“Benim utancım annemle olan ve kiliseyle olan eski ilgimle ilişkiliydi."
"Annem benim homoseksüelliğim yüzünden dini cemaati tarafından o kadar çok zulüm görmüştü ki ona ‘Sana söylemiştim’ demelerine maruz kalmasını istemedim. Onu o denli bir duruma sokamazdım.”
“Utanıyordum. Mahcup olmuştum. Herkesin olacağımı söylediği kişi olmuştum. Fakat kendimle bir mutabakat yaptım. Annem ölmeden çabucak evvel ona söyleyecektim. Annemin HIV olumlu bir çocuğu olduğunu utancını yaşamasını istemiyordum. Alışılmış bu 5 yıl önceydi.”
Natürel durum bu türlü olmamış. Karantina devrinde Porter hayatı önemli manada sorgulamaya başlamış.
“Anneme bu durumu açıkladığımda ’14 yıldır sen bununla mı yaşıyorsun? Sakın bunu tekrar yapma. Ben senin annenim ve ne olursa olsun senin yanındayım. Bunu nasıl yıllardır anlayamadım’ dedi.
“Ona gerçeği söyledim zira muhakkak bir vakitten sonra gerçek tek mantıklı yol oluyor. Gerçekler sizi güzelleştiriyor ve umarım özgürleştirecek de.”
