Türkiye'nin en güncel forumlardan olan forumdas.com.tr'de forumda aktif ve katkısı olabilecek kişilerden gönüllü katkıda sağlayabilecek kişiler aranmaktadır.
Son 1 yıldır hayatımız birçok istikametten değişmek zorunda kaldı. Maalesef daha evvel hiç karşılaşmadığımız bir durum olduğu için de adapte olmakta zorlanıyoruz.
PANDEMİ!
Neredeyse bir sendrom olarak bile isimlendirilebilecek seviyeye ulaştı ıstıraplar. Fakat ben isim vermekten mümkün olduğu kadar kaçınma taraftarıyım. Zira tek bir sebebi olmayıp, dışarıdan anlaşılamayan, objektif testlerle de ölçülemeyen işlevsel rahatsızlıklar isimlerle etiketlendiği vakit, bireyler bu ismi dış denetim odağı olarak görüp denetimin kendilerinde olabileceği ihtimalini göz arkası ediyorlar. Ve öğrenilmiş çaresizlik içinde bu etiketle yaşamaya bağımlı oluyorlar.
Değiştirebileceğimiz şeyler için neden yalnızca izleyici olalım?
Nelere sebep oldu bu pandemi?
• Dijital dünyaya tam bağımlılık
• Zarurî asosyallik
• Birçok kişi için evden-işe, işten-eve geçen monoton sürecin daha da monotonlaşıp vaktin yalnızca konutta geçmesi
• Hastalık korkularıyla tetiklenen ve daima alarm durumundaki bedenimizi tüketen bir hudut sistemi
• Minimal fizikî aktivite ve üstüne üstlük dengeyi daha da bozan artan fizikî yüklenmeler (Daha çok mesken işi-ve bunun fizikî bir aktivite sanılması-, daha rahatsız ergonomik olmayan çalışma ortamları vs.)
Sonuçta neler oldu?
• Tüketen ve sakinleşemeyen hudut sistemi yüzünden bitmeyen, sabah birinci kalktığımızda bile hissedeceğimiz yorgunluklar.
• Artan yüklenmeler ve azalan fizikî aktiviteler ile bozulan omurga sirkülasyonu ve geçmeyen ağrılar.
• Evvelden de orta ara hissettiğimiz ancak sinyallerini görmezden geldiğimiz işlevsel sebepli ağrıların artarak kendini daha sık göstermesi.
Neler yapabiliriz?
• Sabah birinci kalktığında alarmı duyup hudut sisteminin alarmını da çabucak harekete geçirme! Yıllar evvelden yaptığın ve unuttuğun gerinme var ya onu yapma vakti
Yalnızca 2-3 dakikanı alır.Ayağa kalk ve bir nefes alıp kolları yükselt gökyüzüne, bacaklarınla yere köklendiğini de hissederek. Nefes ver uzunca ve indir kollarını yavaşça tüm vücudunda gevşemeyi hissederek.
• Gün içinde tüm telaş ve zihinsel yüklenmeler ortasında unuttuğun vücudun ve kendin için "STOP" vakitler yarat. Kendine bir döndüğün, nefes alıp vererek varlığını farkettiğin, otomatik pilottan çıkıp yalnızca şu An da kaldığın vakitler. 4-5 kere alarm kurup yapabilirsin bence yahut hatırlatıcı bir işaret olabilir daima göz önünde olan.
• Şöyle bir 15 dakika yalnızca adımlarının, kol salınımlarının farkına vararak yapacağın bir yürüyüş.(Markete giderken, işe giderken olan maksat odaklı bir yürüyüşten farklı olsun ancak
• Akşam meskende 10 dakika açtığın dilediğin bir müzikle serbestçe ritme kapılarak kendinle dans et
Günlük yalnızca yarım saati kendine, zihnine, vücuduna ayırmış oldun. Kendine yapacağın bu yeterliliği bence çok görme.
Biliyoruz ki; değişime adapte olabildiğimiz sürece varız!
