Dursun Ali Erzincanli - Dağlarımı Sev

Dursun Ali Erzincanli Dağlarımı Sev Yaşasaydım aranızda olacaktım Yaşasaydım sen ağlamıcaktın anne Kahpe bir kurşun alnımdan vurmasaydı Sizin gibi sancak sallıcaktım Meydanlarda omuz omuza yürüyecektik Tıpatıp serin bir sabahleyin her şey vatan için diyerek Dağlara yürüdüğümüz kardeşlerim gibi Sinoplu teğmen Arif gibi Diyarbakırlı Mehmet gibi Urfalı İbrahim Trabzonlu Dursun Yozgatlı Rıza gibi Omuz omuza yürüyecektik Vatan için vatanım için O kahpe kurşun alnımdan vurmasaydı Sana mektup yazacaktım anne Ağrılı hasanı anlatacaktım sana Annesi ellerine kına yakıp git oğul demiş Eğer o çapulcu sürüsünden korkarsan Sütümü emeğimi haram ederim demiş Hasan korkmadı anne Dağlar soğuktu silahlar ellerimize yapışıyordu Fakat hasan üşümedi anne vuruldu düştü yere Teğmenim toprağa baktı Urfalı vuruldu bayrağa baktı teğmenim Adanalı vurulduğunda bir şahin göğe yükseldi Biz kan kardeşiydik anne Fakat can kardeşi edinmek farklıydı Canımız bayrakta birleşsin diye Dağlara yürümüşdük o sabahleyin Canlar bayrakta birleşiyordu Anne intikamım için mi sokaklardasın Çaresizliğinden dolayımı böyle iki büklüm ağlamaktasın Üzülme toprak kokulu annem üzülme Sen kabrime gel mezarıma gel oysa melekler iniyor seni teselli için Ben seni seyrediyorum doya doya yüzüne bakıyorum Sende beni özleyince ayyıldızı seyret Teğmenim laf verdi anne Kanınız yerde kalmıcak dedi Biz ölmedik anne Şehitler ölmez derdin ya sen arkadaşımız oldu Yalnızca ben yok Diyarbakırlıda burada Hasanın elleri hala kınalı Anne teğmenime deki Koca bir şehit ordusu gökyüzünde nöbet tutuyor Elleri tetikte gözleri bayrakta Nefeslerini tutmuş bekliyorlar Bu topraklar tanır Gökyüzü şehitlerinin yere inişini Çanakkale tanır Kıbrıs semaları şehit kokar hala De ama bekliyorlar Otuz bin canın intikam saatini Anne ağlama Dua et ve bekle Dönicem serin bir sabah ellerinden öpicem Sende kurşunun girdiği yerden öpiceksin Alnımdan öpiceksin……