Duşen Bir Cocuksa, Tutan Neden Hayat Değildir?

imagesdusenbircocuksatutannedenhayatdegildir5b0b35add9eaa

Keşfedilmemiş bir şiirin son kıtasındayımBulunmaya varmıyor dilim

merak etmiyorum da,
giderken uşudun mu bende?
hic duşundun mu?

oysa ben dokuyorum şimdi
seni
tenime,
enine, boyuna,
yazıyorum
duşunmedenduş(u)me!

sense cıplaksın
kelimelerini kaybetmiş bir şair kadar
terli şimdi butun hatırlamaların
unuttuk (mu) susmayı?
oysa yalnızız
icimiz de
ikimiz de

ki kaybolmuşluğun sesin kadar
ve bulunulmuşluğun kadar suskunluğun
şimdi
susacak kadar kayıbız
bulunamayacak kadar vurgun

II

bıraktım cocukluğu(mu)tutulmaya gidiyorum
tut(mayın)!

yerine yenisi alınmasa da bir yureğin?
siz yine de;
vurun umudun yelkenlisini!
’yalnız ’
ağlamayacağıma soz veremem
bağışlayın!

Aşk verirdi gidişlerin,
nefes alır
gul dikerdi her gece kapıma
dikenini batırır
alınma sakın!
ben en cok dikenlerini sevdim
susuşlarının

bu unuttuklarına mı direnişin?
dışına rehin bıraktığın ben miyim?
yoksa kendin mi?
bu icinden cıkan
hangi gucsuzluğunun kavi?
Bu ne girdap!
bu ne duvar?
bu hangi rahvan gidişin bahcemde salınan?

III

it kokusundasın senyazmadan dağılansa ben!

mealimi kendime bıraktım
acıklamamı sana
yağmurum!
beni tercume edebilir misin ayrılıklara?

kacıngan bir susuş benimkisi
dune ufak bir bugun kacamağı
ağlayışlarım biraz kadınımsı
ve sen şimdi biraz kağıdımsı
icine damlıyorum aralıksız
sus(a) bana!

IV

bazen soylerdin;
’duşe kalka buyuruz cocuk, hayat boyledir ’
duşen bir cocuksa şimdi ’sevgili ’,
tutan neden hayat değildir?

Hatice Menteş