duy beni anne!! Gözüme sabun kaçtı Anne!! Küçüğüm daha, bodrum katı evimizin, kibrit kutusu kadar banyosunda, yeşil bir leğende yıkardın beni Anne Bazen haşlar ara sıra de dondururdun Çığlığı basardım “yandım anamKızardın, kırmızı maşlafa ile küt diye vururdun kafama Sabun kaçardı gözüme Mızırdanıp dururdum Sense “iyidir sabun kaçması göze parlaklık verir, mikrobu kırılır gözünün der avuntu ederdin Seninde canın acırdı Anne, dayanamaz 2–3 maşlafa su dökerdin yüzüme Hep banyoda bir genç kızda olması gereken vasıfları sayardın Bide erkeklere verip veriştirirdin Anne Görünüşe Göre çok yakmışlar canını Laf vermiştim sana nikâh olmadan hiç bir erkek ilişemezdi bana Büyüdüm Anne Ben büyüyünce kibrit kutusu banyomuzda büyümüş Evimiz bir hayli yükselmiş Anne Şefkat ve merhametimiz küçülmüş Anne Büyüdüm Anne Ben büyüyünce, kalbimde durmamış, oda büyümüş Anne Bu sefer gönlüme sabun kaçmış Çok acıyor Anne Büyümesine büyümüşümde Anne, aklım büyümemiş Verdigim sözü unutturmuş bana yıllar Kirletmişler kızını Anne Vücudumun her yerinde dudak izleri var Kirletmişler kızını! Gene yıka beni Anne Sıcak sularla yıka, cıksın bu lekeler Sıkı sıkı sürt keseyi Anne, küçüleyim küçücük kalayım anne AHHH… Gözüme sabun kaçtı, fazla acıyor ANNE!