Evvel ne hissettiğinizi fark etmelisiniz ki, akabinde hislerinize taraf verebilesiniz. Hangi hislerin sağlıklı ve hangilerinin size ziyan verebileceğini de işte bu his regülasyonu ile anlayabilirsiniz. Zira bir çok duyguyu yaşayabilen insan için, tıpkı sütün bozulması üzere pak ve duru hissiyatlar da vakit içerisinde farklı ortam ve durumlarda değişimlere uğruyor; olması gerekenin dışına çıkıyor. Lakin şayet bu değişimin farkındalığını kazanabilirseniz, o vakit istikametini istediğiniz üzere değiştirebilirsiniz!
Mesela “Onda varsa bende de olsun” manasına gelen kıskanma, insani bir histir ve kişinin sağlıklı gelişimini takviyeler. Kardeşini kıskanan çocuk, bir sıkıntıyla karşılaştığında nasıl bir metot çizmesi gerektiğini düşünürken, aslında sorun çözebilme kabiliyeti de gelişmektedir. Ortaya rekabet hisleri girdiği vakit, kişi muvaffakiyete ulaşmada ve ilerleme kaydetmede motivasyon da elde edebilir. Lakin şayet kıskanma duygusu hasetliğe dönüşürse ve “bende yoksa onda da olmasın, bende varsa kimsede olmasın” diyorsa kişi, orada durmak lazım. Zira bu hisler insanın içini kemirir ve vakitle hasta eder…
Yanılgı yapabilme talihine sahip bir varlık olarak, pişmanlık hissini da yaşayabilme hakkına sahiptir insan. Lakin şayet kişi pişmanlık değil de suçluluk hissini daha fazla yaşıyorsa, bu durum bir çok ruhsal ve fizikî meseleleri beraberinde getirebiliyor. Her gün aşikâr bir güç ölçüsüyle güne başladığımızı var sayarsak, suçluluk hissiyle bu güç eriyip bitiyor; yalnızca yorgunluk bırakıyor geriye. Velhasıl, suçluluk duygusu kişiyi hasta ederken; pişmanlık duygusu harekete geçiriyor, yeni başlangıçlar yapmayı sağlıyor.
Olaylara karşı bazen öfke hissiyle müdahale edebilen kişi, şayet bu hissini aksi giden bir şeyleri düzeltmek yerine, içinde bastırmayı tercih ederse, o biriken öfke, kin ve nefrete dönüşür. Bilhassa insanın o naif ruhunu yıpratarak, mutsuz ve tahlilsiz kişi durumuna getirir. Hasebiyle sahip olduğumuz daha birçok hoş hisleri olması gerektiği üzere, hakikat vakitte işe fayda formda kullanma bahtına sahipken onu bastırmayı, insancıl olmayan tarafıyla kullanmayı tercih etmek, öncelikle kişinin kendi bünyesine ziyan veriyor. Lakin ne cins hisler içinde olduğunuza dair farkındalık kazanmak, hislerinizi düzenlemenizde en kıymetli faktördür. Hasebiyle, hislerinizin diğerlerine ve kendinize ziyan verip vermediğini analiz edin evvel. Mesela kıskanma duygusu sizi sahiden geliştiriyor mu? Yoksa içinizdeki hırs mı yalnızca? Ya da öfke ile hissettiğiniz anlaşılamama duygusu, yalnızca içinizde size acı mı veriyor (kin ve nefret gibi), yoksa kendinizi daha güzel tabir edip gerekli tedbirleri almanıza mı katkı sağlıyor? Akabinde, şayet hırs ile hareket ettiğinizin farkına vardığınızda mesela, çabucak kendinizi toparlayabilmek ve onu olumlu bir his olan kıskanmaya çevirebilmek daha kolay olacaktır. Zira hislerinizin denetimini, hislerinizi fark ederek gerçekleştirebilirsiniz!