Duygu Seline Sürükleyen Attila İlhan’ın Aşk Şiirleri

Attila İlhan 1925 yılında, şimdi gencecik olan cumhuriyette doğdu. Cumhuriyetin birinci yılları, onun da hayatının birinci yıllarıydı. Herkes onu şiirleriyle biliyor fakat o aynı vakitte bir düşünür, senarist, romancı, gazeteci, deneme müellifi ve eleştirmendir. Hukuk fakültesi mezunu olmasına karşın gönlünü edebiyata kaptırmış ve pek çok farklı alanda sayısız eser vermiş biridir Attila İlhan.

Attila İlhan, hayatı boyunca Avrupa’nın pek çok kentini gezmiş ve oralarda yaşamıştır. Türk edebiyatına esasen hakim olan İlhan, öteki ülkelerin de edebiyatından beslenerek sonunda kendi eşsiz şeklini oluşturmuştur. Kime sorsanız kesinlikle favori bir Attila İlhan şiiri vardır. Çünkü o, hepimizin yüreğine bir formda dokunmayı başarmıştır. Hepsinden bahsetmek mümkün değil lakin gelin birtakım Attila İlhan şiirlerini görelim ve sözlerin büyüsünü hissedelim.

En sevilen Attila İlhan aşk şiirleri:

Ben Sana Mecburum

Üçüncü Şahsın Şiiri

Aysel Git Başımdan

Böyle Bir Sevmek

Belki Gelmem Gelemem

Adımla Nasıl Berabersem

Jilet Yiyen Kız

Haziranın mavi benekli çocuklarına: Ben Sana Mecburum


Ben sana mecburum bilemezsin

Adını mıh üzere aklımda tutuyorum

Büyüdükçe büyüyor gözlerin

Ben sana mecburum bilemezsin

İçimi seninle ısıtıyorum

Ağaçlar sonbahara hazırlanıyor

Bu kent o eski İstanbul mudur?

Karanlıkta bulutlar parçalanıyor

Sokak lambaları birden yanıyor

Kaldırımlarda yağmur kokusu

Ben sana mecburum sen yoksun

Sevmek kimi vakit rezilce korkudur

İnsan bir akşam üstü birden yorulur

Tutsak ustura ağzında yaşamaktan

Kimi vakit ellerini kırar tutkusu

Birkaç hayat çıkarır yaşamasından

Hangi kapıyı çalsa kimi zaman

Arkasında yalnızlığın hınzır uğultusu

Fatihte fakir bir gramafon çalıyor

Eski vakitlerden bir Cuma çalıyor

Durup köşe başında deliksiz dinlesem

Sana kullanılmamış bir gök getirsem

Haftalar ellerimde ufalanıyor

Ne yapsam ne tutsam nereye gitsem

Ben sana mecburum sen yoksun

Belki Haziranda mavi benekli çocuksun

Ah seni bilmiyor kimseler bilmiyor

Bir şilep sızıyor ıssız gözlerinden

Belki Yeşilköy'de uçağa biniyorsun

Bütün ıslanmışsın tüylerin ürperiyor

Belki körsün kırılmışsın telâş içindesin

Kötü rüzgâr saçlarını götürüyor

Ne vakit bir yaşamak düşünsem

Bu kurtlar sofrasında tahminen zor

Ayıpsız ancak ellerimizi kirletmeden

Ne vakit bir yaşamak düşünsem

Sus deyip isminle başlıyorum

İçim sıra kımıldıyor saklı denizlerin

Hayır öteki türlü olmayacak

Ben sana mecburum bilemezsin.

Bir roman üzere biten akşamlar: Üçüncü Şahsın Şiiri


gözlerin gözlerime değince

felaketim olurdu ağlardım

beni sevmiyordun bilirdim

bir sevdiğin vardı duyardım

çöp üzere bir oğlan ipince

hayırsızın biriydi fikrimce

ne vakit karşımda görsem

öldüreceğimden korkardım

felaketim olurdu ağlardım

ne vakit Maçka'dan geçsem

limanda daima gemiler olurdu

ağaçlar kuş üzere gülerdi

bir rüzgar aklımı alırdı

sessizce bir cigara yakardın

parmaklarımın ucunu yakardın

kirpiklerini eğerdin bakardın

üşürdüm içim ürperirdi

felaketim olurdu ağlardım

akşamlar bir roman üzere biterdi

jezabel kan içinde yatardı

limandan bir gemi giderdi

sen kalkıp ona giderdin

benzin mum üzere giderdin

sabaha kadar kalırdın

hayırsızın biriydi fikrimce

güldü mü cenazeye benzerdi

hele seni kollarına aldı mı

felaketim olurdu ağlardım

Olmayacak bir aşkın ağıdı: Aysel Git Başımdan


Aysel git başımdan ben sana nazaran değilim

ölümüm birden olacak seziyorum

hem berbatım karanlığım biraz çirkinim

Aysel git başımdan istemiyorum

benim yağmurumda gezinemezsin üşürsün

dağıtır gecelerim sarışınlığını

uykularımı uyusan nasıl korkarsın

hiçbir dakikamı yaşayamazsın

Aysel git başımdan ben sana nazaran değilim

benim için kirletme aydınlığını

hem berbatım karanlığım biraz çirkinim

Islığımı denesen çabucak düşürürsün

gözlerim hızlandırır tenhalığını

yanlış kentlere götürür trenlerim

ya ölmek ustalığını kazanırsın

ya endişe biriktirmek yetisini

acılarım yeterlice bol gelir sana

sevincim bir türlü tutmaz sevincini

Aysel git başımdan ben sana nazaran değilim

ümitsizliğimi olsun anlasana

hem berbatım karanlığım biraz çirkinim

sevindiğim anda sen üzülürsün

sonbahar uğultusu duymamışsın ki

içinden bir gemi kalkıp gitmemiş

uzak yalnızlık limanlarına

aykırı bir yolcuyum dünya geniş

büyük bir kulak çınlıyor içimdeki

çetrefil seyahatim kesinleşmiş

sakın öbür bir şey getirme aklına

Aysel git başımdan ben sana nazaran değilim

ölümüm birden olacak seziyorum

hem berbatım karanlığım biraz çirkinim

Aysel git başımdan seni seviyorum

Ömürlük sevdalar: Bu türlü Bir Sevmek


ne bayanlar sevdim esasen yoktular

yağmur giyerlerdi sonbaharla bir

azıcık okşasam güya çocuktular

bıraksam endişeden gözleri sislenir

ne bayanlar sevdim aslında yoktular

böyle bir sevmek görülmemiştir

hayır sanmayın ki beni unuttular

hala arasıra mektupları gelir

gerçek değildiler birer umuttular

eski bir müzik tahminen bir şiir

ne bayanlar sevdim esasen yoktular

böyle bir sevmek görülmemiştir

yalnızlıklarımda elimden tuttular

uzak fısıltıları içimi ürpertir

sanki gökyüzünde bir buluttular

nereye kayboldular artık kimbilir

ne bayanlar sevdim esasen yoktular

böyle bir sevmek görülmemiştir.

Karanlıkta vefat hakkı: Tahminen Gelmem Gelemem


Sen istinyede bekle ben burdayım

İçimde köpek üzere havlayan yalnızlığım

Çünkü ben buradayım karanlıktayım

Belki gelmem gelemem beş dakika bekle git

Çünkü elimi kestim beni kan tutuyor

Şarabım bütün ekşi suyum soğuk

Yanımda olmadın mı seni daha bir çok seviyorum

Belki gelmem gelemem beş dakika bekle git

Yüzünü ıslatmadan ağlayabilir misin

Yarı geceden sonra telefon ettin mi hiç

Karanlık adamlar hüvviyetini sordu mu

Ben senin olmadığını arıyorum

Belki gelmem gelemem beş dakika bekle git

Belki gelmem gelemem beş dakika bekle git

Bana ilişkin ne varsa hepsi seni korkutuyor sana ilişkin ne varsa

Hiçbiri benim değil

Belki ölmek hakkımı kullanıyorum

Belki gelmem gelemem 5 dakika bekle git

Belki gelmem gelemem 5 dakika bekle git

Gerçekleri görmenin aydınlığı: Adımla Nasıl Berabersem


hacet yok hatırlatmasına seni hatıraların

bir dakika bile çıkmıyorsun aklımdan

koşar üzere yürüyüşün

karanlıkta bir ışık üzere aydınlık gülüşün

hacet yok hatırlatmasına seni hatıraların

uzak uzak yıldızlarla çevrilmiş kainatın

karanlık boşluklarında akıp giderken zaman

adımla nasıl berabersem öylece beraberiz

seninle her saat seninle her dakika seninle her saniye

gönlümüz mutluluğa inanmış olmanın gururuyla rahat

koltuğumuzun altında birer dinamit üzere kellemiz

ve sonra her vakit her ölümlüye

aynı kaideler altında kısmet olmayan

gerçekleri görmenin aydınlığı alınlarımızda

hacet yok hatırlatmasına seni hatıraların

sen bana kalbim kadar elim kadar yakınsın

Gagaları zehirli kumrular: Jilet Yiyen Kız


o kızı nerede nasıl görsem

aklımı başımdan alır ağzı

saçları şıra köpüğü desem

kaşları bıçak izi kırmızı

yakut pulları mı? bu ne görkem

kanlı gözbebeklerindeki yazı

beni nasıl büyüledi bilmem

kirpikleri örümcek kırmızı

kızıl demirden bir ünlem

salınması yangın yalnızı

korkmasam öpmeye eğilsem

dişleri elektrik kırmızı

çarpılmışım başım sersem

sevdim jilet yiyen kızı

göğsündeki kumrulara değsem

gagaları zehirli kırmızı

gece gündüz tek düşüncem

kasıklarımdaki ince sızı

artık kimseyle sevişemem

anladım sevişmek kırmızı

jilet yiyen kız merih’li gecem

birlikte bulacağız belâmızı

sonumuz kuşkusuz cehennem

kırmızı kırmızı kırmızı

Türk edebiyatına unutulmaz şiirler kazandıran Türk şairi Attila İlhan imzalı en sevilen şiirlerden kimilerine yer verdik. Elbette, şairin daha sayısız şiiri var. Listemizde olmasını istediğiniz favori Attila İlhan şiirlerinizi yorumlarda paylaşabilirsiniz.