Duyguların Tutsaklığı

Ofkelerimiz, korkularımız, nefretlerimiz, kaygılarımız yada sevinclerimiz, mutluluklarımız, aşklarımız gizli kalıyor, ortaya cıkamıyorlar ve biz onları engelliyor, hapsediyoruz

Duygularımızı saklarken, aslında onlara ne yaptığımızı biliyor muyuz?!
Duygularımız, yaşadığımız icsel ve dışsal olay ve durumlar karşısında oluşan ruhsal tepkilerimizdir Orneğin; sevinmek, ofkelenmek, mutlu olmak, aşık olmak, nefret etmek, uzulmek, kıskanmak, korkmak, kaygılanmak, sıkılmak, neşelenmek ve bunun gibi bir cok duyguyu farklı sıklık ve duzeylerde yaşarız İstisnasız hepimiz bu duygulanım sistemine doğal olarak sahibiz Yani tum insanların kacınılmaz olarak yaşadıkları ortak bir olgu duygular
Ancak duyguların ifade edilmesi, yansıtılması aşamasında ise insanlar birbirleriyle onemli olcude farklılıklar gostermektedirler Herkes duygularını aynı oranda dışarı vurmuyor; kimi insan tum duygusal yaşantısını paylaşmayı ve ifade etmeyi secerken, kimi bunu daha az yapıyor ve kimi insanlar da neredeyse duygularını hic dışarı vurmamayı seciyor Ya da bu bir coğu icin bir secim de değil; bunu yapamıyor İşte o zaman duyguların tutsaklığı başlıyor Ofkelerimiz, korkularımız, nefretlerimiz, kaygılarımız yada sevinclerimiz, mutluluklarımız, aşklarımız gizli kalıyor, ortaya cıkamıyorlar ve biz onları engelliyor, hapsediyoruz Bu duygularımız belleğimizde bir sure sonra silikleşiyor ve bazen siliniyorlar Ama bizi asla tam olarak terk etmiyor, yok olmuyorlar Belleğimizden uzaklaşsalar da ruhsal yapımızın daha derinliğinde varlıklarını surduruyorlar ve dışarı cıkabilmek icin bekliyor ve fırsat kolluyorlar
Biz izin vermedikce daha da gerginleşiyorlar ve negatifleşmeye başlıyorlar Bu tutsaklığı hak etmediklerini biliyorlar ve ozgur olmak istiyorlar Bazen farklı ve dolaylı yollardan dışarı sızma fırsatları buluyorlar ama bu gerilimlerini tam olarak sona erdiremiyor Zaman icinde negatif bir enerjiye donuşuyorlar ve işte en kotusu orada başlıyor; adeta kaynayan bir zehre donuşup icten ice bizi zehirlemeye başlıyorlar Biz bu zehirlenmenin sonucunu bir ruhsal bozukluk veya bazen fiziksel bir hastalık olarak yaşıyoruz, asıl nedenini anlayamadan Duygular tutsaklıklarına isyan ediyor ve ilk tutsak oldukları andan daha guclu ve agresif bir bicimde kurtulmaya, ozgur olmaya calışıyorlar, bazen yakıp yıkarak
Bunu anlamalıyız, duygularımızın sesine kulak vermeliyiz Onları dışa vurmayışımızın nedeni ne olursa olsun; ister kendine guvensizlik, ister pasif kişilik yapımız, ister dışa vurmaktan korkmamız, ister davranış alışkanlığı vs ne olursa olsun bu engeli aşmaya calışmalı ve duygularımızı icimizde tutmaktan, onları tutsak etmekten vazgecmeliyiz Onlar bizi daha doğru anlatacak olan ve ruhumuzun ozgun urunleri; durustce ve cesurca ifade edilmek uzere bekliyorlar Asıl yerde, asıl zamanda ve asıl kişilere, olduğu gibi ifade edilmek istiyorlar Ertelenmeye, bekletilmeye yada engellenmeye fazla tahammulleri yok, oluştukları anda dışarı cıkmak istiyorlar Var oluşumuzun en onemli unsurlarından biri olan duygularımızı icimizde tutmaya calışmak hem var oluşumuza, hem de ruhumuzun doğasına karşı durmak anlamına gelmiyor mu? Oyleyse duygularımızı tutsak etmeyelim ve olabildiğince dışa vuralım onları, durustce ve cesurca
Uzm Psikolog Bulent Korkmaz