Toplumsal ömrün temel öğesini insan bağlantıları oluşturmaktadır. Tıpkı toplum içerisinde öbür beşerlerle irtibat kurmak, çeşitli bağlar başlatıp sürdürmek ise kaçınılmaz bir durumdur. Şahıslar ortası bağlantının daha sağlıklı gerçekleşmesi için ferdî olarak bir kadro özelliklere sahip olmamız gerekmektedir. Bağlantıda bilhassa ‘karşımızdaki kişiyi manaya, hislerini anlama’ en kıymetli ögelerden ikisidir.
20 yy. ‘ın son devirlerine kadar tanıma, manaya ve ahenk yeteneğinin bilişsel zeka olarak bilinen zihinsel yeterlilikle mümkün olduğu sanılıyordu. Halbuki edebiyat,sanat, münasebet idaresi ve gibisi öbür alanlarda daha farklı zihinsel işlevlerin rol oynadığının görülmesi, duygusal zekanın ön plana çıkmasına neden olmuştur.
Duygusal zeka, bireyin kendi etrafında kişilerarası aktiflik sağlamasında hislerden bir rehber üzere yararlanma yeteneğidir. Duygusal zeka seviyesi yüksek bireylerin irtibat biçimine bakıldığında, olumlu yaklaşımlar ve kazan-kazan stratejilerinden yararlandıkları ayrıyeten empati yetilerinin epey gelişmiş olduğu dikkat çekmektedir.
Bireyler ortası alakanın en ağır olarak yaşandığı toplumsal kurumlardan biri evlilik kurumudur. Evlilikten sağlanan haz ve doyum eşlerin birbirlerini ne kadar anladığı ile yakından ilgilidir. Evlilikte doyum ve beklentilerin gerçekleşmesi, kişisel olarakta memnunluğu sağlamaktadır. Evlilik yaşantısındaki doyumu en çok etkileyen faktörler ortasında evlenme yaşı, maddi durum, çocuk sahibi olup-olmama, eşlerin birebir sosyo-ekonomik statüden gelip gelmedikleri ve eşler ortasındaki yaş farkı sayılabilir. Lakin, en az tüm bu faktörler kadar tesirli bir öteki noktada ‘eşler ortası iletişim’dir. Eşlerin irtibat biçimleri, birbirlerini ve birbirlerinin hislerini anlamaya yönelik eforları ise ‘duygusal zeka yeterlilikleri ‘ ile alakalıdır.
Duygusal zeka, sevgi, onaylanma, kabul görme gereksinimi, bağlara ahenk sağlama, bağlardan yarar sağlama ve motivasyona dayalı bağlılıkların kurulmasına imkan sağlamaktadır. Evlilikte ise bireylerin duygusal zeka yeterliliklerine sahip olup olmadığı ve bu yeterliliklerini eşlerine gösterebilme dereceleri son derece değerlidir.
Doğal bu noktada cinsiyetler ortası farkıda göz önünde bulundurmamak olmaz. Bayanlar erkeklere kıyasla duygusal çeşitliliği daha ağır ve canlı bir formda yaşarlar. Bayanlar genelde evliliğe duygusal yönetici rolü hazırlanmış bir biçimde başlarken, erkekler bu misyonun bir münasebetin yaşatılması açısından değerini daha az kabul ederek başlar. Bu da eşler ortası evlilik doyumunun hem manasını hem de yüzdesini değiştirmektedir.
Bu alanda yapılan literatür taramasına bakarak söyleyebiliriz ki, duygusal zeka ve evlilik doyumu ortasında olumlu istikamette bir korelasyon mevcuttur. Yani, duygusal zeka seviyesi arttıkça evlilik doyumu da artmaktadır.Başka bir deyişle, eşler empati istikametinden gelişmiş, hisleri anlamaya değer vermiş, gerçek ve tesirli bağlantı kullanmış ve bütün bunlar evlilikleri boyunca devam ediyor ise evlilikten beklenen doyum ve hazza ulaşmışlar demektir.
Son olarak eklemek isterim ki, evliliği kendinize yük olarak değil; ‘ortak hayat, ortak paylaşım’ olarak gördüğünüzde fakat beklentileriniz karşılanabilir. Yargılamadan evvel dinlemeyi, kızmadan evvel empatiyi, ve sevilmeden evvel sevmeyi bilelim, öğrenelim.