Düyun-u Umumiye

Düyunu Umumiye Osmanlı devletinin 1854 yılından itibaren almaya başladığı dış borçların ödenmeyen anapara ve faizlerinin tasfiyesi için kurulan örgütün adıdır 17 yy'dan itibaren ekonomik ve finansal dengesi gittikçe bozulan Osmanlı Devleti, bütçe açıklarının manâlı ölçüde artması sonucu, 1854 yılında öncelikle dıştan borçlandı Bu tarihten sonradan daha da çoğalan mali bezginlik bu borçların faizlerinin ödenmesini bile güçleştirdi Avrupa devletlerinin çoğalan baskısı sonucu, 1881 yılında Muharrem Kararnamesikabul edildi Bu kararname ile kurulan Düyunu Umumiyei Osmaniye Varidatı Muhassasa İdaresiç, Osmanlı borçlarının ödenmesi için ayrılan devlet gelirlerinin tek yöneticisi oldu Buna kadar borçların bir kısmı silindi ve faiz oranları bir miktar düşürüldü Fakat borçların ödenmesi ahenkli bir usule bağlandığı için alacaklılara teminat verilmiş oldu Yedi üyeden oluşan Düyunu Umumiye İdaresi'nin merkezi İstanbul'daydı İngiliz ve Hollandalı alacaklılar için bir, Fransız, Alman, İtalyan ve Osmanlı alacaklılar için ise birer üyesi bulunuyordu Düyunu Umumiye İdaresi'nin görevi kendisine bölünmüş yer alan gelirleri biriktirmek ve Muharrem Kararnamesi'nin kapsamına giren borçların alacaklılarına ödenmesini sağlamaktır Borçlar ödendikten ve yönetimle ilgili masraflar çıktıktan sonra geriye kalan gelirleri kullanmak veya başkasına atamak yetkisi idarenin elindeydi Osmanlı hükümetinin yöneticilik üzerindeki denetimi çok sınırlıydı Bu denetimi sadece toplantılarda danışman olarak bulunan bir komiser ve taşrada görevlendirilen müfettişler sağlıyordu İdaresi direkt Düyunu Umumiye'ye bırakılan gelirler tuz devlete ait, damga resmi, müskirat (ispirtolu içkiler) devlete ait, ipekli âşarı, tütün âşarı ve saydı mahi (balık avı) devlete ait idi Bunlardan tütün gelirleri Tütün Rejisi'ne kiralanmıştı