Efendimiz (asm) namazda Peygamber Efendimizin (asm) namaz kılışı öylesine muhteşemdi ki, onu tasvir etmekten millet aciz kalırdı Namaz vakti girince pek bir hâle girerdi ancak, Hz Aişe (ranha) Validemiz, şöyle demekten kendini alamamıştır: — Resulullah (asm) ile konuşurduk O bize bir şeyler anlatır, biz de ona bir şeyler anlatırdık Namaz vakti geldi mi, Allah’ın kudret ve azametiyle meşgul olmaktan, benzeri o bizi tanımaz, biz de onu tanımazdık İbadetimiz bizi kendi dünyamızdan alır götürür, uhrevî atmosfer içine girerdik Bir sahabe de, Resulullah’ın namaz kılışını şöyle anlatır: – Hazreti Peygamber namaza başladığı zaman, çevresinde bulunanlar onun göğsünden, kaynayan buhar kazanının fokurtularına benzer bir fokurtu işitirlerdi O pek bir namaz kılardı oysa, görenler şaşırırdı Namazda iken ayakta, rükûda ve secdede böylece uzun dururdu fakat, sanki vefat etti sanırlar, heyecanlanırlardı Bazen ayakta iken Fatiha’dan sonradan 47 sayfa olan Bakara Sûresi’ni okur, hatta peşinden Âli İmran ve Nisa sûrelerini de ekleyerek bunu 103 sayfaya çıkardığı olurdu Rükû ve secdede uzun uzun dualar eder, her gece ayağı şişinceye dek namaz kılardı Çünkü, namaz kılmaktan öncelikle ruhanî ve kalbî edinmek üzere tüm duygularıyla müsamaha ve lezzet alır, büyük bir refah duyardı Namazda hissettiklerini betimlemek için ashabına şöyle derdi: – Sizin yemek yemekten, su içmekten, muamelei zev­ci­ye­den aldığınız lezzeti, ben namazdan alırım